ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Nauczycielom (zwłaszcza zaś nauczycielkom) obcującym przez dłuższy czas z małymi dziećmi zagraża infantylizm, dlatego w czasie wolnym, w ramach czynności samokształceniowych (samowychowawczych), powinni oni odnajdywać samych siebie, doprowadzać się do równowagi psychicznej, osiągać autoekspresję poprzez działania twórcze, zażywać prawdziwej wolności i wyzwalać się z przymusu podporz~dkowywania się rygorom pracy szkolnej. W przypadku nauczycieli bardzo ważna jest funkcja wychowawcza czasu wolnego przejawiająca się w nawiązywaniu kontaktów z nauką i sztuką. Nowocześnie pojmowane samokształcenie nauczycieli, jako trwały element ich twórczych podmiotowych zachowań, zgodnie z paradygmatem humanistycznym, powinno być realizowane na płaszczyźnie zawodowej i pozazawodowej poprzez wchodzenie w szeroko pojęte procesy kultury w ramach ich czasu wolnego. Nauczycieli trzeba dziś, przede wszystkim, "uzdatniać" jako pojedyńcze świadomości do uczestniczenia w świadomości ludzkości, inaczej mówiąc - wprowadzać ich w odmienny świat kultury. Owo "uzdatnianie" oznaczać powinno przygotowanie własne i przygotowanie uczniów do odbioru sztuki i do jej tworzenia, przyswajanie języka, rozbudzanie wrażliwości estetycznej, kształtowanie umiejętności "nowego" myślenia (na przykład muzycznego, poetyckiego, malarskiego). Nowocześnie rozumiany i organizowany proces samokształcenia nauczycieli musi obejmować przygotowanie do percepcji treści 118 Kultury zgodnie z ich aspiracjami i zdolnościami, zgodnie z cza~em i środkami jakimi rozporządzają - i to jest szansa na dalszy ich -zwój. Jednym z aspektów socjologicznych samokształcenia nauczycieli jest --~,zumienie i organizowanie go w kategoriach animacji społeczno-kul:.walnej. Tak postawiona teza nie musi w żadnym razie podważać roli ~asycznej, genetycznie pierwotnej postaci samokształcenia autogenne.,, samorzutnego. Jednak potrzeby społeczne w państwie demokracji =.arlamentarnej będą wymuszały powstawanie coraz to nowych form samokształcenia heterogennego (często nazywanego kierowanym), zerze] powiązanego z instytucjami kształcenia pozaszkolnego (równo~egłego). Wzrost poziomu wykształcenia jak też stała konieczność wzbogacania ~ukacji ogólnej społeczeństwa powoduje, że samokształcenie nauczycie silniej niż jakiekolwiek inne formy działalności oświatowej powino ~.ychodzić od nich jako podmiotu działania, jako jednostek wyraźnie kreślonych społecznie i kulturowo. Będąc w pewnym sensie "instrukto_-ami" technik spędzania czasu wolnego i sposobów przeżywania kultury muszą nauczyciele baczyć, by w niczym nie naruszyć "świętej" zasady demokracji - szacunku dla osoby, dla jej indywidualnych potrzeb i aspiracji. Nauczyciel, nomen omen, musi być orędownikiem drugiej ważnej kategorii kultury - kultury symbolicznej, zwłaszcza zaś jej semiotycz~ego charakteru, w sensie przenoszenia znaczeń i wartości za pomocą symboli, znaków, gestów. Budowanie gospodarki rynkowej wymaga zdecentralizowania monopolistycznego systemu szkolnego, a to w praktyce oznacza ściślejsze powiązanie szkół ze społecznościami lokalnymi, możliwość bezpośredniego wpływania instytucji pozaoświatowych na szkolnictwo oraz coraz większą presję na nauczycieli, by przekazywali oni kulturę elit gospodarczych, politycznych, społecznych. Staje tu bardzo istotny dylemat: według jakiego wzorca nauczyciele mają przekazywać wartości kultury w sytuacji decentralizacji programów kształcenia - czy na przykład według wzorca katolickiego, czy też według uniwersalnego wzorca europejskiego? (por. 107, s. 75-76). Jedno jest pewne - współcześni nauczyciele muszą na drodze samokształcenia przygotowywać się do rozluźnienia gorsetu zunifikowanego systemu szkolnego, do pełnienia nowych ról i komunikowania nowych wartości kultury demokratycznego społeczeństwa. Z tym nieodparcie łączyć się musi inna, wyższa jakość adaptacji nauczycieli, 119 wyrażająca się przede wszystkim w osi~ganiu przez nich coraz go poczucia własnej tożsamości i podmiotowości