ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Opóźnienie wzrasta, jeśli: pistoletu nie można nosić z nabojem w lufie, pierwszy strzał można oddać tylko z kurka uprzednio napiętego, pistolet ma nastawny bezpiecznik zewnętrzny. Cudowna dziewiątka tym właśnie różni się od tradycyjnego pistoletu, że pierwszy strzał można oddać bez opóźnienia, ponieważ nie trzeba wyłączać bezpiecznika zewnętrznego (bo go nie ma), nie trzeba napinać kurka, wystarczy nacisnąć spust i uruchomić samonapinanie, a noszenie na boju w lufie jest całkowicie bezpieczne. Do zasilania pistoletów w amunicję stosuje się magazynki pudełkowe, dwurzędowe, o dużej pojemności. Typowym magazynkiem jest magazynek 15-nabojowy, ale różnice w pojemności są znaczne: od 8 do 20 naboi. Dla pistoletów strzelających seriami projektuje się specjalne magazynki, zawierające 30-32 naboi. Są to bardzo długie magazynki, wystające z chwytu broni. Spore zamieszanie w konstrukcji magazynków spowodowało nowe zarządzenie administracji amerykańskiej mówiące o tym, że na rynku cywilnym USA mogą być sprzedawane tylko takie pistolety, których magazynki zawierają nie więcej niż 10 naboi. To zarządzenie pozostaje w wyraźnej sprzeczności z podstawowym wymaganiem stawianym cudownej dziewiątce, jakim jest pojemny magazynek, ale musi być przestrzegane i w konsekwencji rodzina magazynków powiększyła się o magazynki 10-nabojowe albo przerabiane z większych, albo specjalnie projektowane. Wśród mechanizmów uderzeniowych przeważają, i to wyraźnie, mechanizmy kurkowe z kurkiem zewnętrznym. Jest to mechanizm typowy, znany i stosowany w pistoletach samopowtarzalnych od początku ich istnienia, czyli od stu lat. Rza- 302 dziej stosowane są mechanizmy bijnikowe, które występują, przede wszystkim, w pistoletach strzelających tylko z samo-napinania. Różnica między kurkiem i bijnikiem polega na rodzaju wykonywanego ruchu: kurek wykonuje ruch obrotowy, bijnik natomiast ruch postępowy, posuwisto-zwrotny. Wśród mechanizmów spustowych przeważają mechanizmy do ognia pojedynczego z różnie rozwiązanym mechanizmem przerywacza ognia. Mechanizmy spustowe do ognia seryjnego występują bardzo rzadko, ponieważ tylko kilka cudownych dziewiątek może strzelać seriami. Cechą charakterystyczną mechanizmów spustowych, stosowanych w cudownych dziewiątkach, jest samonapinanie kurka, umożliwiające szybkie oddanie pierwszego strzału. Mechanizm samonapinania uważa się za obowiązkowy. Przez dziesiątki lat pistolety projektowano tylko dla strzelców praworęcznych. Oznaczało to, że wszystkie dźwignie, przyciski i zatrzaski umieszczano po lewej stronie pistoletu, możliwie w zasięgu kciuka. Gdy okazało się, że w populacji mężczyzn, w wieku 20-40 lat, udział leworęcznych może przekraczać 20%, postawiono wymóg jednakowej dostępności broni dla strzelców lewo- i praworęcznych. W cudownych dziewiątkach dokonuje się tego na kilka sposobów. Najprostszym z nich, chociaż nie najelegantszym konstrukcyjnie, jest zdublowanie po prawej stronie pistoletu tego wszystkiego, co znajduje się po jego lewej stronie. Drugi sposób to likwidacja, na przykład bezpiecznika zewnętrznego, i zastąpienie go bezpiecznikiem wewnętrznym, działającym niezależnie od tego, czy pistoletem posługuje się strzelec lewo- czy praworęczny. Trzecie rozwiązanie to umieszczenie danego mechanizmu centralnie, na przykład zainstalowanie bezpiecznika w języku spustowym, gdzie jest dostępny z obu stron. Czwarty pomysł to konstrukcja mechanizmu przestawialnego z jednej strony na drugą. Stosuje się go często w odniesieniu do zatrzasku magazynka. Taki zatrzask można szybko i łatwo przemontować z lewej strony na prawą i odwrotnie. Istnieje wreszcie pogląd, że nie trzeba dla leworęcznych projektować niczego specjalnego. Mogą oni z powodzeniem posługiwać się pistoletami dla praworęcznych, gdyż to, co można wykonać kciukiem prawej ręki, można również wykonać palcem wskazującym lewej. 303 NABOJE UŻYWANE W CUDOWNYCH DZIEWIĄTKACH Nabój 9 mm x 19 Parabellum Nabój ten powstał w 1902 roku. Opracował go Georg Luger w wytwórni Deutsches Waffen und Munitionsfabrik, w skrócie DWM, w celu zwiększenia zdolności obalającej pistoletu Parabellum. Jest to powiększona wersja poprzedniego naboju Lugera - 7,65 mm Parabellum, w którym „otworzono" łuskę, to znaczy łuskę z szyjką zastąpiono łuską bez szyjki, a kaliber pocisku zwiększono do 9 milimetrów. W 1904 roku wprowadzono go do uzbrojenia niemieckiej marynarki wojennej, a w 1908 - wojsk lądowych. Początkowo pocisk miał kształt walcowo-stożkowy z płaskim wierzchołkiem. W 1915 roku wprowadzono pocisk walcowo-owalny i ten kształt jest odtąd standardowym kształtem pocisku. Pociski walcowo-stoż-kowe produkowano do 1930 roku. Amunicja ma dwie nazwy: 9 mm Parabellum w Europie i 9 mm Luger w Stanach Zjednoczonych. W miarę upływu czasu, nabój 9 mm Parabellum stał się najpopularniejszym i najszerzej na świecie używanym nabojem pistoletowym, wojskowym i policyjnym. Znalazł również duże zastosowanie jako nabój do pistoletów maszynowych, a ostatnio do karabinów policyjnych. W 1985 roku, pod oznaczeniem 304 Tab