Tym samym on i jego dusza by�yby zgubione na wieki! Spr�bowa� ro- zerwa� wi�zy i krzykn�� w przera�eniu: - Nie uczynisz tego, nie uczynisz! -Uczyni�! Potar�em...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

-St�j, st�j! - zarycza� w�dz. - Oszcz�d� mnie! Zabierz mi �ycie, ale zostaw mi dusz�. Zrobi� wszystko, czego za- ��dasz. Odsun��em zapa�k� i rzek�em: - Tylko w jeden spos�b mo�esz ocali� dusz� i �ycie. Na pustyni 313 -M�w pr�dko! Oczy wylaz�y mu z orbit z przera�enia, gdy zobaczy�, �e trzymam w r�ku drug� zapa�k�. - Ka� swoim ludziom si� podda� i z�o�y� bro�! -Nie mog�! -To gi� n�dznie! Zapa�ka zap�on�a, a woreczek zn�w zacz�� dymi�. Na- gle w�dz wrzasn��: - St�j, st�j! Zgadzam si�. - Dobrze! Ale je�li si� oka�e, �e tylko pr�bujesz zyska� na czasie lub mnie oszuka�, daj� ci s�owo, �e nie us�ucham dal- szych pr�b i spal� "leki". Przyrzek�em i s�owa dotrzymam. - Zrobi� to na pewno. Niech ca�e plemi� idzie do nie- woli, bylebym odzyska� moje "leki". Co postanowili�cie uczyni� z je�cami? - Wypu�cimy ich na wolno�� i ciebie tak�e. -A czy zwr�cisz mi "leki"? -Tak. -To niech przyjdzie Senada-khasi, Grzechotnik, kt�ry jest tak�e wodzem. Dam mu rozkaz, a on go wykona. Wr�ci�em do Komancz�w. Widz�c, �e Senada-khasi po- s�usznie zbli�a si� do nas, komendant rzek�: - Jak� wy macie w�adz� nad tymi lud�mi, sir! Mnie nie przysz�oby na my�l podpala� talizman�w. - O tym w�a�nie wam m�wi�em. Trzeba zna� zwyczaje czerwonosk�rych, wtedy wiadomo, jak z nimi post�powa�. Cz�owiek, kt�remu brak takiego do�wiadczenia jest wo- bec nich bezbronny. Senada-khasi podszed�, nie patrz�c na nas, do wodza i usiad� obok niego. Rozmawiali po cichu, ale z widocznym wzburzeniem. Potem Senada-khasi wsta� i zwracaj�c si� do mnie powiedzia�: -Old Shatterhand zwyci�y� nas tym razem jednym uderzeniem pi�ci i podst�pem, ale nadejdzie jeszcze dzie�, kiedy wielki Manitu b�dzie dla nas �askawszy. Je- ste�my gotowi da� si� wzi�� do niewoli i wyda� wam bro�. Gdzie j� mamy z�o�y�? 314 Old Surehand -Niechaj przychodzi po dziesi�ciu wojownik�w i sk�a- da j� tu, ko�o wodza. Ale zapami�taj sobie, �e kto jedn� sztuk� ukryje, b�dzie zastrzelony. Senada-khasi odszed�, a wkr�tce potem zacz�li nadcho- dzi� Koma�cze i sk�ada� na stos strzelby, no�e, tomahaw- ki, strza�y, �uki, w��cznie, proch i kule. Gdy sko�czyli, po- wiedzia�em do komendanta: - Oddaj� wam je�c�w i teraz do was nale�y czuwa� nad nimi. Nie pozw�lcie uciec �adnemu. - Nie obawiajcie si�, sir! Ciesz� si�, �e mam Koman- cz�w w r�ku. Ka�� ich najpierw powi�za� ich w�asnymi rzemieniami. Kiedy �o�nierze wzi�li Indian, poszed�em znowu na- prz�d, z�o�y�em d�onie przy ustach i zawo�a�em do Old Su- rehanda: - Sis inteh Peniyil! - Niech przyjd� Apacze! W kilka minut potem przyjecha� cwa�em Old Surehand na czele Apacz�w. Wyszed�em naprzeciw niego, on za� ze- skoczy� z konia i zawo�a�: - Widzieli�my, �e w�dz was zaatakowa�, ale dali�cie mu za to porz�dn� nauczk�! Jaki� rezultat wyprawy? Oto le�y wszystka bro�, a Indianie otoczeni s� przez dragon�w. Czy musieli si� podda�? -Tak. - Jak tego dokonali�cie? - Zagrozi�em, �e spal� "leki" Nale-masjuwa. -Doskonale! Jacy� to zabobonni g�upcy! Ale co teraz z nimi poczniemy? Niewygodnie b�dzie wlec ich wszyst- kich za sob�. Przy tym nie powinni zobaczy� oazy. -Oczywi�cie. Ale komendant wpad� na �wietn� my�l, aby nie jecha� z nami, lecz zawr�ci�. Odda�em mu je�c�w. We�mie sobie za to ich bro� i konie i wypu�ci ich dopiero po tamtej stronie rzeki Pecos. - Well- To najlepsze wyj�cie. Pojedziemy wi�c bez dra- gon�w za oddzia�em Wupa-umugi? -Tak. - Kiedy? Na pustyni 315 - Nie mamy tu ju� nic do roboty. Konie s� napojone, a worki nape�nione wod�. Mo�emy zaraz wyrusza�. - A wi�c w drog�! Im rychlej poskromimy Nainich, tym lepiej. - Tak, ale najpierw po�egnamy si� serdecznie z "kocha- nym" komendantem. Wsiad�em na konia i podjecha�em do niego z Old Sure- handem. - Odje�d�acie ju�, panowie? - zapyta�. - �al mi dopraw- dy, �e nie mo�emy d�u�ej razem pozosta�. - Nam tak�e - odpowiedzia�em. - Mieliby�cie sposob- no�� lepiej pozna� g�upich grabarzy. - Och, och... - b�kn�� komendant. -Mo�e teraz ju� wiecie, co wi�cej znaczy: bluza west- mana czy mundur oficera dragon�w. We�cie to sobie do serca i b�d�cie zdrowi! - B�d�cie zdrowi! - powt�rzy� jak echo komendant jesz- cze bardziej zak�opotany. Odjechali�my na czele Apacz�w. W kilka minut potem stracili�my z oczu Sto Drzew. Jechali�my od palika do pa- lika, szeroko wydeptanym tropem Nainich. Im dalej posu- wali�my si�, tym cia�niej zamykali�my kaktusow� pu�ap- k�, do kt�rej p�dzili�my przed sob� czerwonosk�rych. ROZDZIA� IV "Pan genera�" ior�c pod uwag�, �e z powodu spieko- ty Wupa-umugi nie m�g� zbytnio przy- nagla� koni, spodziewali�my si�, �e najp�niej o drugiej po po�udniu zbli�ymy si� tak, aby m�c dojrze� jego od- dzia�. Ale tak si� nie sta�o. Po�o�enie s�o�ca wskazywa�o, �e min�a ju� trzecia, a my na pr�no wypatrywali�my czer- wonosk�rych. Trop ich by� jednak�e tak �wie�y, �e nie mo- gli by� od nas dalej ni� o trzy mile angielskie. Ponaglili- �my konie i niebawem dostrzeg�em przez lunet� na po�u- dniowo-wschodnim widnokr�gu ma�y oddzia� je�d�c�w kie- ruj�cy si� wed�ug palik�w w t� sam� stron�, co my. - Czy to Naini? - zapyta� z pow�tpiewaniem Old Sure- hand. - Z pewno�ci� - odpowiedzia�em. - Ale przecie� oddzia� Wupa-umugi liczy p�torej setki wojownik�w! - To nic! Je�d�cy, kt�rych widzimy, stanowi� tyln� stra�. Maj� donie�� wodzowi o naszym nadej�ciu