Byli oni Stalinowcami; wzorowali si� na do�wiadczeniach ZSRR i �ci�le wykonywali polecenia Stalina, nieza- le�nie od tego, czy s�u�y�y one umacnianiu suwerenno�ci...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

O poparcie polskiej opinii publicznej specjalnie nie zabiegali, poniewa� w ich rozumieniu w�adza, kt�r� mieli, nie zale�a�a od tej opinii. Oczywi�cie starali si� uchodzi� za patriot�w i demokrat�w, nie rezygnowali z pi�knie brzmi�cych deklaracji. By�y to jednak pozory, gdy� w istocie rzeczy wiedzieli, �e wszystko zale�y od Stalina i jemu starali si� przypodoba�. Wa�niejsze stanowiska starali si� obsadza� lud�mi zaufanymi i pewnymi. Ludzi tych by�o jednak ma�o, w tej sytuacji ch�tniej odwo�ywali si� do elementu obcego narodowo (Bia�orusini, Ukrai�cy, �ydzi). Bardzo ostro zwalczali tradycje niepodleg�o�ciowe PPS i nie chcieli dopu�ci� do zalegalizowania PPS-WRN (PPSD). Czo�owymi rzecznikami tego nurtu byli: Bierut, Berman, Minc, Zambrowski, Ochab, Radkiewiez. Z nurtem tym sympatyzowa�a wi�kszo�� komunist�w pochodzenia �ydowskiego. Ponadto nie bez znaczenia by� fakt, �e w wojsku i MBP znajdowa�o si� wielu oficer�w radzieckich. Wykonywali oni rozkazy w�a�ciwych prze�o�onych. Drugi nurt w PPR nawi�zywa� do tradycji rewolucyjnych i narodowych. Przyw�dcy tego nurtu wojenne zmiany programowe traktowali j ako rzeczywi- 48 sty zwrot w dziejach ruchu. Pr�bowali oni ��czy� aspekty og�lnorewolucyjne z narodowowyzwole�czymi. Has�o budowy samodzielnego, niepodleg�ego, demokratycznego pa�stwa polskiego traktowali oni z ca�� powag� i od- powiedzialno�ci�. St�d szukano kompromis�w, sojusznik�w i wsparcia mas. Nie odrzucano pomocy ZSRR, rozumiano jednak, �e rewolucja w Polsce powiedzie si� tylko w�wczas, gdy uzyska poparcie spo�ecze�stwa polskiego. Opracowano wi�c plan reform obliczony na pozyskanie tego spo�ecze�stwa. . Nurt ten reprezentowali: Gomu�ka, W. Bie�kowski, Z. Kliszko, Marian Bary�a, Aleksander Kowalski, Ignacy Loga-Sowi�ski i inni krajowcy. Sojusz- ; nik�w szukano na lewicy PPS i ruchu ludowego. I Oba nurty do po�owy roku 1948 wsp�dzia�a�y ze sob�, ale te� ostro si� �ciera�y. Stalinowcy oskar�ali Gomu�k� o tendencje nacjonalistyczne. Jak wspomniano wy�ej, nowy rz�d mia� koalicyjny charakter. Zachowywa- no pozory systemu wielopartyjnego, cho� faktycznie ca�y czas dominowali przyw�dcy PPR. Szezeg�ln� rol� w pa�stwie spe�nia�a namiastka parlamentu w postaci KRN. Ona powo�a�a rz�d i zatwierdza�a jego dekrety. Plenarne sesje KRN zwo�ywano rzadko, znaczne uprawnienia przej�o jej Prezydium. KRN zosta�a powo�ana przez KC PPR i by�a przez ni� zdominowana. Sk�ad systematycznie poszerzano do 444 cz�onk�w. Starano si�, by w instytucji tej by�y reprezentowane wszystkie legalnie dzia�aj�ce w Polsce stronnictwa polityczne. Poszerzania sk�adu KRN dokonywano jednak nie w drodze wybor�w, lecz kooptacji, przy czym selekcji kandydat�w na pos��w dokony- wa� Wydzia� Kadr KC PPR z R. Zambrowskim na czele. W kraju utworzono sie� lokalnych rad: gminnych, powiatowych, wojew�dzkich. Cz�onk�w ich wy�aniano r�wnie� nie w drodze wybor�w, lecz uzgodnie� mi�dzypartyjnych. Dominuj�cy wp�yw na ich sk�ad mieli lokalni funkcjonariusze PPR. Przewodnicz�cym Prezydium KRN by� Boles�aw Bierut. "Cz�owiek w�adczy z natury - wspomina� W. Barcikowski - niewielkiego wzrostu, do�� kr�py, z tatarskim nieco wykrojem oczu, oszcz�dny w ruchach, z wzniesionym lekko lewym ramieniem, zaciera� cz�sto z za�enowaniem r�ce. Towarzyszy� mu zwykle przyjemny, lecz pow�ci�gliwy u�miech �ci�gni�tych warg. Mia� w sobie, zw�aszcza w chwilach dobrego humoru, co� przyci�gaj�cego i roz- brajaj�cego. Ale taki bywa� w najbli�szym otoczeniu, w przyjacielskim gronie, gdzie waga stanowiska albo nie wchodzi�a w rachub�, albo gdzie g�rowa� bezwzgl�dnie nad otoczeniem. Inny by� "Tomasz" - kontynuuje Barcikow- ski- urz�dnik, gdy wyst�powa� w charakterze zwierzchnika, gdy wydawa� polecenia, gdy spotyka� si� ze zdaniem nie odpowiadaj�cym jego pogl�dom. By� wtedy osch�y, z�o�liwy, �atwo wpada� w gniew. Wtedy w�a�nie na twarzy i szyi pojawia�y si� charakterystyczne czerwono-fioletowe plamy. Wszystko to by�o nieprzyjemne dla dyskutant�w. By unikn�� konflikt�w, stawali si� coraz mniej sk�onni do zg�aszania sprzeciwu. To z kolei coraz bardziej utwierdza�o "Tomasza" w poczuciu w�asnej nieomylno�ci. Traktowa� dyskusj� jako 49 formalno�� sprowadzaj�c� si� do wyra�ania zgody na jego wnioski. Wzmaga�o to jeszcze jego op�r przy sprzeciwie i sprowadza�o nie�ask� na oponenta". Bierut czu� si� namiestnikiem Stalina w Polsce. Do po�owy 1948 r. musia� si� liczy� z opini� drugiego skrzyd�a partii z Gomu�k� na czele. Pr�bowano jeszeze zachowa� pozory praworz�dno�ci i demokracji, cho� faktycznie liczono si� tylko ze zdaniem ambasady ZSRR. Formalnym zast�pc� Bieruta (I wiceprzewod- nicz�cy) by� chory Witos. Nie bra� on udzia�u w pracy KRN. Po jego �mierci (31 X 1945 r.) ludowcy nie odzyskali tego stanowiska. Funkcj� I wiceprzewod- nicz�cego KRN pe�ni� jeden z przyw�dc�w Odrodzonej PPS Stanis�aw Szwal- be (Jask�lski). By� to przedwojenny dzia�acz ruchu sp�dzielczego z Warszawy. Z Bierutem zna� sig z czas�w dzia�alno�ci w ruchu sp�dzielezym. Nie cieszy� si� on du�ym autorytetem i nie stanowi� dla niego przeciwwagi. Prezydium KRN cz�sto zwo�ywano nie uprzedzaj�c wszystkich cz�onk�w o czekaj�cych ich po- rz�dku obrad. Znali go cz�onkowie PPR, kt�rzy przychodzili przygotowani na posiedzenie. Przedstawiciele innych ugrupowa� byli cz�sto zaskakiwani. Podo- bnie dzia�o si� na posiedzeniach rz�du. Najbli�szym wsp�pracownikiem Bieru- ta by� powi�zany w przesz�o�ci z KW MK, a nast�pnie z Wydzia�em Wsp�- pracy Mi�dzynarodowej KC KPZR Jakub Berman (1901-1984). Wchodzi� on u� sk�ad Biura Politycznego KC PPR. Zajmowa� si� sprawami ideologii, kultury i bezpiecze�stwa. Nadal utrzymywa� kontakt z NKWD. "Inteligentny - pisze W. Sokorski - lecz osch�y, nawet zimny, z wyj�tkiem chwil, kiedy wpada� w pra- wdziw� lub udan� pasj�. Nie budzi� zaufania i sam tego zaufania nie okazywa�". W sprawach gospodarczych ostatnie s�owo nale�a�o do Hilarego Minca (1905 - 1974). By� on ministrem przemvs�u i przewodnicz�cym Komitetu Ekonomicznego Rady Ministr�w (KE RM), by� te� czo�owym przyw�dc� CBKP w ZSRR. Uchodzi� za cz�owieka wybitnie zdolnego, ale ca�kowicie powi�zanego z w�adzami radzieckimi