T�umaczy�a nieraz starszinie Iwanowi, �e za du�o dla nas tego mi�sa, niechby mo�e co drugi dzie� przynosili, ale macha� r�k�, �e niczewo, o, le�y stado na ��kach i czeka, a takie...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Pokazywa� na mnie, �e rosn�, to musz� du�o mi�sa je��, na ojca, �e b�dzie jad� mi�so, to pr�dzej wyzdrowieje. Jedli�my wi�c to mi�so dzie� w dzie� na wszystkie posi�ki, a nawet matka patrzy�a, czy si� chleba za du�o nie bierze. Nie jedz tyle chleba. Z mi�sem nie musi si� je�� tyle chleba. Ojciec tylko mniej jad�, bo nie mia� apetytu, no, i lekarz mu zaleci�, �eby jad� umiarkowanie, ale i jego wci�� matka namawia�a, zjedz, Zygmunt, cho� kawa�ek mi�sa, o, patrz, jakie chudziutkie, mi�ciutkie, samo zdrowie. To chocia� ten v mniejszy. Jedzmy, jedzmy, p�ki goni� te krowy z Niemiec, bo potem trzeba b�dzie znowu my�le�, co do garnka w�o�y�. Niech tam B�g da, �eby gonili jak najd�u�ej. I sk�d a� tyle kr�w w jednym pa�stwie? Mo�e wo�owego tam nie jedz�, jak �ydzi �wininy? I to nawet schabu czy szynki. Szmule, co mieszkali naprzeciwko ojc�w, to tylko g� na �wi�ta kupowali. Czasem ojciec zabi�, zanios�o im si� kawa�ek salcesonu czy kiszki, czy od �opatki, to nie wzi�li, �e wiara im nie daje. To jaka to wiara, �eby mi�sa nie dawa�a je��? A w�dzi� ojciec w sadzie kie�bas�, to przychodzi� Szmul, siada� przy w�dzarni i a� mlaska�, �e tak pachnie, oj, tak pachnie. Wszystkie ��ki, wszystkie ziemie, wszystkie dary Bo�e tak nie pachn�, jak ta wasza kie�basa, J�zefie. I pomy�le�, �e to cz�owiek wymy�li� 264 kie�bas�, /a B�g da� mu tylko czosnek. Tak m�wi�. A� w �o��dku pachnie, w uszach pachnie, w oczach pachnie, jakby ten wasz sad tak kwit� kie�bas�, J�zefie. A przecie� nie kwitnie. O, ju� jab�ka�cie zerwali. Jesie�. Ale kto chce widzie� bia�o, b�dzie widzia� bia�o. Niezg��biony jest cz�owiek, J�zefie. To we� sobie, Szmu�u, urwij kawa�ek i zjedz, zach�ca� go ojciec. Urwa� ci? Nie, J�zefie, B�g nam nie pozwoli�. Ju� i tak zgrzeszy�em, �e tu siedz� i w�cham. E, co� bajesz, a nam B�g pozwoli�, to jak to jest? Bo wasz B�g m�odszy, J�zefie. A z m�odymi wiecie, �wiat by wywr�cili do g�ry nogami i nie chc� starych s�ucha�. Wasz gdyby s�ucha� naszego, nie musia�by by� ukrzy�owany. Nasz wszystko wiedzia�, co b�dzie. Wiedzia�, a urz�dzi� ten �wiat, a� nasz musia� przyj��, �eby go naprawi�? Niepotrzebnie, J�zefie. Nie by� taki z�y ten �wiat. A lepszy nie b�dzie. Mieli�my ju� dosy� tego mi�sa i gdy starszina Iwan czy kt�ry� z jego pomocnik�w przytarga� znowu to wiadro, ojciec a� prosi� nieraz matk�, ugotuj mo�e dzisiaj kartoflanki. Czy matka sama wyst�powa�a, �e mo�e dzisiaj ugotuje kartoflanki. Tym bardziej �e jeszcze z wczoraj nam zosta�o tego mi�sa, surowego i gotowanego, i z przedwczoraj, i z poprzednich dw�ch, trzech dni, i z wcze�niejszych nieraz. Bo dok�d si� da�o, pr�bowa�a matka to mi�so ratowa�, wynosi�a do piwnicy, soli�a, skrapia�a octem, owija�a w pokrzywy, nie m�wi�c, �e najwi�kszy kawa�ek zanosi�a zawsze pannom Ponckim. Ale panny Ponckie wzbrania�y si�, bo ba�y si� uty�, i przyjmowa�y zaledwie tyle, �eby starczy�o na dwa niewielkie befsztyczki, jak m�wi�y. I nie pomaga�o, �e ich matka ustawicznie namawia�a, �e powinny by� grubsze, bo za chude s�, �e m�czy�ni wol� troch� grubsze, �e jak b�d� troch� grubsze, pr�dzej za m�� powychodz�, bo przecie� nie b�d� ca�y czas pannami, p�ki m�ode s�, to" jeszcze, ale m�odo�� 265 minie i co wtedy? Przyznawa�y matce racj�, jakby zawstydzone t� swoj� chudo�ci�, cho� nie by�y wcale takie chude. Dzi�kowa�y, powtarza�y w k�ko, jaka pani dobra, jak rodzona matka, lecz przyjmowa�y jedynie na te dwa bef-sztyczki. Wynosi�a te� matka to mi�so na rynek, naturalnie po kryjomu przed ojcem, i sprzedawa�a lub wymienia�a za mleko, �mietan�, jajka, mas�o u bab. A gdy ojciec dziwi� si�, sk�d mas�o u nas, sk�d jajka, �mietana, odpowiada�a omal z obraz�, �e j� �mia� zapyta�: - Nie o wszystkim musisz zaraz wiedzie�. O, my�l lepiej, �eby� wyzdrowia�. Nie b�j si�, pod latarni� nie chodz�