Bajdocja czeka na atrament i musimy jej tego atramentu dostarczy�! Niech nazywam si� Alojzy B�bel, je�li nie dotrzymam obietnicy danej Wielkiemu Bajarzowi! Bosman...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Zarz�dzam zaokr�towanie za�ogi! Spocznij! Wkr�tce tratwa odbi�a od brzegu. Pan Kleks sta� na przodzie na jednej nodze i patrz�c w dal, rozczesywa� palcami swoj� roz�o�yst� brod�. Na ramieniu jego usiad�a kolorowa papuga i dzioba�a go w ucho. Ale pan Kleks nie zwraca� na to uwagi. Oblicza� w my�lach odleg�o�� do nieznanego kraju i niebawem ustali�, �e le�y on na prawym brzegu, za dwudziestym si�dmym zakr�tem rzeki. - Nie tra�my nadziei - powiedzia� wreszcie p�g�osem. - Niech nazywam si� Alojzy B�bel, je�li wr�c� do Bajdocji z pustymi r�kami. Kapitan Kwaterno dzielnie prowadzi� tratw�. Przy sterze czuwa� do�wiadczony sternik Limpo. Nadzy do pasa marynarze po kilku dniach opalili si� na br�z. Jedynie pan Kleks nie sprzeniewierza� si� swoim zwyczajom. Trwa� na posterunku w surducie i kamizelce, w sztywnym ko�nierzyku, z fantazyjnie zawi�zanym krawacie. By� to cz�owiek nie tylko wielkiego umys�u, ale r�wnie� niez�omnych zasad. Po dw�ch tygodniach spokojnej �eglugi nast�pi� okres tropikalnych burz. Deszcz la� strumieniami, b�yskawice rozdziera�y czarny pu�ap chmur, a pioruny jak op�tane bi�y w przybrze�ne drzewa. Tu i �wdzie wybucha�y po�ary wywo�uj�c pop�och w�r�d ptak�w. Hipopotamy i krokodyle kot�owa�y si� w wodzie i nurkowa�y po ka�dym uderzeniu pioruna. Zdawa�o si�, �e natura sprzysi�g�a si� przeciwko podr�nikom. Tratwa �lizga�a si� z fali na fal�, przybieraj�c chwilami pozycj� niemal pionow�, pogr��a�a si� w spienionym nurcie i wyp�ywa�a zn�w na powierzchni�. Za�oga kurczowo trzyma�a si� sk�rzanych spoje�, ratuj�c r�wnocze�nie marynarzy, kt�rych zmywa�a wzburzona fala. Na prawym brzegu rzeki p�on�y lasy. Lewego w og�le nie mo�na by�o dosi�gn�� wzrokiem. Burze morskie mog�y uchodzi� za niewinn� igraszk� wobec tego rozszala�ego nurtu, pe�nego wir�w, obalonych przed wiekami pni drzewnych, oszala�ych zwierz�t i p�az�w. Nieustraszony pan Kleks, balansuj�c to na jednej nodze, to na drugiej nodze, sta� z rozwian� brod� na przodzie tratwy. - G�owy do g�ry! - wo�a� do le��cych na brzuchach Bajdot�w. - P�yniemy zgodnie z planem! Zosta�o nam tylko osiemna�cie zakr�t�w! Zbli�amy si� do celu! Nie ba� si�! Jestem z wami! Dla dodania otuchy marynarzom pan Kleks igra� z niebezpiecze�stwem. Od czasu do czasu wskakiwa� na grzbiet przep�ywaj�cego obok hipopotama, klepa� go po �bie i wykrzykiwa� dono�nie: - Hip-hip! Hi-po! Hi-po-po! Tam-tam! Wi�ta! Po odp�yni�ciu na znaczn� odleg�o�� pan Kleks odbija� si� od zadu hipopotama i dawa� susa z powrotem na tratw�. Wykonywa� przy tym w powietrzu ruchy r�kami jak zawodowy p�ywak. Po ka�dej takiej przeja�d�ce na hipopotamie wyci�ga� z kieszeni kilka tuzin�w lataj�cych ryb, kt�re z�owi� po drodze, i rzuca� je zg�odnia�ym marynarzom. Bajdoci tarli jedn� ryb� o drug� tak d�ugo, a� pod wp�ywem wytworzonego ciep�a traci�y smak surowizny. Po tym zabiegu patroszyli je i zjadali z wielkim apetytem. Pewnej nocy, gdy burza jeszcze szala�a, pan Kleks o�wiadczy�: - Kapitanie, chcia�bym zdrzemn�� si� godzink�. Niech pan liczy do dziesi�ciu tysi�cy, a potem prosz� mnie obudzi�. Po tych s�owach przywi�za� si� dla bezpiecze�stwa brod� do kraw�dzi tratwy i zapad� w g��boki sen. Jego chrapanie zag�usza�o huk grzmot�w. W chwili gdy kapitan doliczy� ju� do siedmiu tysi�cy dwustu dwudziestu czterech, nast�pi�o owo straszliwe wydarzenie, kt�re wielu kronikarzy zanotowa�o jako najwi�ksz� katastrof� tamtych czas�w. Ot� wyobra�cie sobie, �e nagle - kiedy ju� wiatr nieco ucich�, a burza mia�a si� ku ko�cowi - jeden z ostatnich piorun�w uderzy� w tratw�, przetoczy� si� w poprzek i odci�� jak no�em t� cz��, na kt�rej spa� pan Kleks. By� to w�ski skrawek, szeroko�ci p�tora �okcia. Oderwany od tratwy i porwany przez pr�d, pomkn�� w zawrotnym p�dzie w d� rzeki, unosz�c na sobie �pi�cego pana Kleksa. Kapitan Kwaterno usi�owa� dogoni� wp�aw uciekaj�cy odcinek tratwy, ale krokodyle zast�pi�y mu drog�. Bajdoci z trudem zdo�ali wyratowa� kapitana z opresji. W dodatku trafili na wir, kt�ry ko�owa� ich tak d�ugo, �e ca�kiem stracili z oczu pana Kleksa, aczkolwiek p�on�cy las o�wietli� rzek�. Oderwana tratewka p�yn�a coraz szybciej. Wielki uczony spa� chrapi�c i pogwizduj�c. Obudzi� si� dopiero ko�o po�udnia, gdy burza ju� ca�kiem usta�a. Leniwe fale znowu toczy�y si� spokojnie i majestatycznie. Poprzez rzedn�ce chmury przeziera�y promienie s�o�ca. Pan Kleks przeci�gn�� si�, rozsup�a� brod�, ziewn�� i zawo�a� weso�o: - Kapitanie! Wypogodzi�o si�! G�owa do g�ry! Ale ani kapitan, ani �aden z marynarzy nie podni�s� g�owy do g�ry. Byli zbyt daleko, aby s�ysze� g�os uczonego