They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Zawarto¶æ tlenu, dwutlenku wêgla, azotu i pary wodnej w powietrzu wdychanym, wydychanym i pêcherzykowym wyra¿ona w % Sk³adnik Powietrze wdechowe atmosferyczne Powietrze wydechowe Powietrze pêcherzykowe 0, 21 16 14 co^ 0,04 4 5 N, 78 74 75 ¡O 0,76 6 6 Wprowadzenie tlenu z wdychanego powietrza do organizmu i usuniêcie dwutlenku wêgla na zewn±trz organizmu wi±¿e siê z ich przenikaniem przez ¶cianê pêcherzyków p³ucnych oraz naczyñ w³osowatych krwiono¶nych. Odbywa siê to pod wp³ywem ró¿nicy ci¶nieñ parcjalnych tych gazów w pêcherzykach p³ucnych i ich prê¿no¶ci we krwi. i Tabela 4. Ci¶nienie parcjalne tlenu i dwutlenku wêgla w powietrzu oraz prê¿no¶æ tych gazów we krwi i tkankach w kPa (w nawiasach podano warto¶ci w mm Hg) Sk³adnik Powietrze atmosferyczne Powietrze pêcherzykowe Krew têtnicza Krew ¿ylna Tkanki 0, 21,3 (160) 13,3 (100) 12,7 (95) 5,3 (40) 4,7 (35) CO^ 0,04 (0,3) 5,3 (40) 5,3 (40) 6,1 (46) 6,1 (46) 122 Przenikanie obu gazów jest realizowane g³ównie na drodze dyfuzji (przy transporcie tlenu w minimalnym stopniu dodatkowo bierze udzia³ dyfuzja u³at- wiona). Dyfuzja dwutlenku wêgla jest znacznie ³atwiejsza ni¿ tlenu, co jest efektem o wiele lepszej rozpuszczalno¶ci CO;; w wodzie. Gazy oddechowe s± transportowane zgodnie z malej±cym gradientem prê¿- no¶ci i dlatego tlen z pêcherzyków p³ucnych dyfunduje do osocza, a z osocza do erytrocytów, gdzie wi±¿e siê z hemoglobin±, a konkretnie z Yel+ hemu, tworz±c oksyhemoglobinê (w oko³o 2% hemoglobiny Fe24" pozostaje utlenione do Ye3+_, jest to tzw. methemoglobina, która nie ma zdolno¶ci do wi±zania tlenu). Jedna cz±steczka hemoglobiny mo¿e przy³±czyæ cztery dwuatomowe cz±steczki tlenu, co zapisujemy W)(0^ (zastanów siê, dlaczego, a je¶li nie potrafisz udzieliæ odpowiedzi, patrz: Cytologia.., s. 99). W tkankach prê¿no¶æ tlenu jest niska (patrz tabela 4), a dwutlenku wêgla wysoka i ten ostatni dyfunduje z tkanek do osocza, a dalej do erytrocytów. Powinowactwo hemo- globiny do tlenu jest odwrotnie proporcjonalne do stê¿enia CO^, dlatego tlen w tych warunkach od³±cza siê od hemoglobiny i dyfunduje zgodnie z malej±- cym gradientem prê¿no¶ci do osocza, a stamt±d do tkanek. Dwutlenek wêgla dostaj±cy siê do erytrocytów jest w oko³o 70% enzymatycznie przekszta³cony pod wp³ywem anhydrazy wêglanowej = karboanhydrazy w kwas wêglowy, który dysocjuje na jony I-^ i HCO,". Jony wodorowe wi±¿± siê z hemoglobin±. Niewielka czê¶æ jonów wodorowêglanowych pozostaje w erytrocytach, a wiêk- szo¶æ przechodzi do osocza, stanowi±c podstawow± formê transportu CO; we krwi. Jony HCC^" w osoczu i w erytrocytach stanowi± g³ówny element uk³adu buforowego. Oko³o 20% CO^ wi±¿e siê z wolnymi grupami aminowymi bia³ek osocza i hemoglobiny w postaci karbaminianów '(hemoglobina po³±czona z dwutlenkiem wêgla nosi nazwê karbaminohemoglobiny). Ma³a ilo¶æ CO^ jest transportowana w postaci rozpuszczonej w wodzie erytrocytów i osocza (ryæ. 100). Tabela 5. Transport CO^ przez osocze i erytrocyty w % Miejsce W tym: transportu Ogó³em wodorowêglany karbaminiany rozpuszczony Osocze 70 ok. 90 ok. 5 ok. 5 Erytrocyty 30 ponad 70 blisko 20 ok. 5 Podobnie jak tlen, równie¿ tleneH wêgla jest wi±zany przez ¿elazo (Fe24^) hemu tworz±c karboksyhemoglobinê,, a poniewa¿ CO wykazuje oko³o 200 razy wiêksze powinowactwo do hemoglobiny ni¿ 0^, tote¿ bardzo ma³a ilo¶æ tego bezwonnego gazu w powietrzu powoduje blokadê wi±zania tlenu (stê¿enie 0,1% CO w powietrzu blokuje prawie ca³± hemoglobinê, powoduj±c ¶mieræ przez uduszenie ze wzglêdu na brak tlenu w tkankach). 123 W P£UCACH Erytrocyt Osocze Pêcherzyki p³ucne W TKANKACH f-* CO, --- O Erytrocyt Osocze Komórki Ryæ. 100. Schemat wymiany i transportu gazów oddechowych 124 CO. W warunkach, kiedy ci¶nienie parcjalne tlenu w pêcherzykach p³ucnych jest o wiele wiêksze ni¿ normalne, wtedy zbyt du¿o 02 rozpuszcza siê we krwi i tkankach, oksyhemoglobina za wolno przemienia siê w hemoglobinê, utrud- nione jest usuwanie COz, powstaje kwasica, upo¶ledzona zostaje czynno¶æ en- zymów, uszkodzeniu ulega tkanka p³ucna, a w szczególno¶ci o¶rodkowy uk³ad nerwowy. Powoduje to: szum w uszach, zawroty g³owy, dr¿enie miê¶ni, drga- wki, ¶pi±czkê. REGULACJA WENTYLACJI P£UC Czêstotliwo¶æ i g³êboko¶æ oddechów reguluje o¶rodek oddechowy miesz- cz±cy siê w rdzeniu przed³u¿onym. Sk³ada siê on z o¶rodka wdechu i o¶rodka wydechu. O¶rodek wdechu wysy³a automatycznie seriê impulsów nerwowych, które za po¶rednictwem neuronów ruchowych docieraj± do miê¶ni wdechowych i po- budzaj± je do skurczów