ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Bez względu na stopień zamożności rodziny potrzeby dziecka są za- spokajane w pierwszej kolejności, ale z uwzględnieniem treści oddziały- wań wychowawczych. Na przykład wyposażenie dziecka w sprzęt umo- żliwiający utrzymanie higieny osobistej, naukę własną, organizację cza- su wolnego, odpoczynek nocny jest podstawą do' oddziaływania rodziców na ukształtowanie u dzieci nawyków higienicznych, samodzielności, oszczędnego gospodarowania sprzętem, nawyków ochrony zdrowia, współ- życia społecznego, form uczestnictwa w kulturze itp. Jednak z uwagi na trudności mieszkaniowe istnieje jeszcze duży od- setek rodzin, które nie zapewniają dzieciom własnego miejsca do spa- nia (36% rodzin inwalidzkich i 22%) rodzin pełnosprawnych). W oby- dwu 'kategoriach badanych rodzin prawie 90% dzieci sypia poniżej wy- maganej normy. Rodzice nie zawsze pamiętają o tym, że regeneracja sił dziecka stanowi niezbędny warunek dalszej jego sprawności fizycznej 120 ? i umysłowej. Podobnie obydwie grupy rodzin nie przyzwyczajają dzieci do regularności i planowania własnej pracy przy odrabianiu zadań do- mowych. Zdarzają się przypadki nauki własnej dziecka po zakończeniu głównej części programu telewiizyjnego. W rodzinach inwalidzkich częściej niż w rodzinach pełnosprawnych pojawia "się tendencja do zapobiegania. sytuacjom, w których dziecko odróżniałoby. się na tle grupy rówieśniczej. Na przykład rodzice bo- gatsi nie kupują dzieciom kosztownych ubiorów, a biedniejsi nie szczę- dzą wysiłków, by nabyć magnetofon lub rower, gdy te przedmioty są popularne wśród kolegów syna bądź córki. „ W oddziaływaniu rodziców inwalidów zaznacza się również wyraźnie dominacja treści wychowawczych w dziedzinie zapewniania dzieciom bezpieczeństwa, wdrażania do pracy i pożądanej organizacji czasu wol- nego. Rodziny inwalidzkie częściej niż rodziny pełnosprawne zapewniają dzieciom opiekę formalną na czas nieobecności rodziców w domu. Różnice między obu porównywanymi środowiskami są statystycznie istotne. Wy- nika to z chęci dostarczenia dzieciom przez rodziców inwalidów regu- larnych posiłków, uchronienia ich przed niekorzystnymi kontaktami ró- wieśniczymi, przed samotnością i przed nieprzewidzianymi sytuacjami groźnymi dla zdrowia. W celu zapewnienia dzieciom opieki częściej niż rodzice pełnospraw- ni podejmują oni pracę chałupniczą (różnica statystycznie istotna), mi- mo że taka forma zatrudnienia przynosi rodzicom dochody mniejsze od wynagrodzenia, jakie mogliby uzyskać pracując w zakładach' zwar- tych spółdzielni inwalidów. To zwiększone w porównaniu z rodzinami nieinwalidzkimi nasilenie troski o dziecko ma swoje uzasadnienie. Zdaniem A. Hulka (1977) u wię- kszości inwalidów występuje brak poczucia bezpieczeństwa fizycznego, psychicznego i społecznego. Po doznaniu urazu, który powoduje inwa- lidztwo, trudno osobie upośledzonej dopasować się do przymusowej zmia- ny, akceptować przykrą nieraz deformację ciała. Te trudności sprawiają, że u wielu osób z odchyleniem od normy obserwuje się działanie me- chanizmów obronnych^ do których należą m. in. fobie, czyli w naszym przypadku chorobliwy, lęk przed sytuacją, w jakiej może znaleźć się dziecko przebywające samo w domu. U rodziców pełnosprawnych reak- cja na podobne sprawy jest mniej silna i dlatego w rodzinach grupy porównawczej jest większy odsetek dzieci pozostawianych bez opieki. Bez względu na poziom wykształcenia rodziców i zajmowaną pozy- cję społeczną rodzice inwalidzi' uznają wykształcenie jako główny cel życiowy dziecka. Pragną oni zrekompensować własne niepowodzenia w zdobyciu - kwalifikacji osiągnięciami swych dzieci. Dlatego też potrzeby szkolne dziecka są preferowane w życiu rodzinnym, a rodzice przeja- wiają różne formy zainteresowania i zachęcania dzieci do nauki szkol- nej. Postawy rodziców wobec nauki dziecka, ich wysokie aspiracje w i . ' 121, odniesieniu do przyszłości potomka mają duży wpływ na osiąganie przez dziecko dobrych wyników w nauce. Rodziny inwalidzkie i nieinwalidzkie wyraźnie różnią się w dziedzi- nie organizacji czasu pozalekcyjnego dziecka