domicilium, ii, n [domus] mieszkanie, siedlisko, miejsce pobytu: I 30; H 29; Galldrum VI 30...

dominatio, ónis. f. [dominus]panowanie, w³adztwo VIII 52. domfnor, 1. , depon. [dominus] panowaæ, byæ panem, rz±dziæ samow³adnie II 31. domtnus, i, m. pan, rz±dca, w³a¶ciciel VI 13. Domitius, ii, L. Domitius Ahenobar-bus, konsul w r. 54 przed N. Chr. a na V 1. domus, u s, f. 1) dom, mieszkanie VI 23;'— 2) rodzina, familja VII II; ojczyzna, siedlisko, strona rodzinna I 30; locativtis; domi, w domu, w ojczy¼nie, w raju rpdzinym I 18; 20; 28 i inn., domum do domu, do ojczyzny 43; 54 i inn. reditio domum p. reditio; domo z ojczyzny I 5; 6 i inn. dono, 1. darowaæ, obdarzyæ: alicui, aliquid VII 11; aliquem aliqua re I 47. Donnotaurus, p. Valerius. do n urn, i, n dar, podarek VII 31. dorsus, i, m. i dorsum, i, n. grzbiet,. wierzch: jugi spadzisto¶æ VII 44* (p hic.). • dós, dótis, f. dar, którym siê kupuje oblubienicê, posag, wiano VI 19.* Drappes, etis, znakomity Senoñczyk VIII 30; 32 sqq. DruTdes, urn, m. Druidzi — kap³ani i mêdrcy G"±llów, kasta, prócz religijnych obowi±zków pe³nili obowi±zki sêdziów VI 13; 14 i inn. Dubis, is, m (dz.-Doubs>, dop³yw rz. Arar I 38.* dubitatio, ónis, f. [dubito] pow±tpiewanie, niepewno¶æ, w±tpliwo¶æ, wahanie: adventus (gen. o b j.) V 48; bi eo minus dubitationis dari, ¿e tym mniej wahaæ siê mo¿e I I¡ minus); nulla interposita dubi³a-one p. interpono. ubito, 1. w±tpiæ, pow±tpiewaæ, de ajiqua re I 40; VII 21; non dubito fan dubitamus) quin I 17; VII 38.— 2) wahaæ siê, niepewnym byær z i n f. II 23 i inn.; dubitandum non existi-mavit quin II 2; a b s. I 41; V 44; dubitantes, nie zdecydowani VII 4; 63; VIII 3. dubius, 3 [duo] w±tpliwy, niepewny, niezdecydowany: cum dubia victoria pugnaretur (=? ita, ut victoria dubia esset) VII 80; dubium est == zachodzi w±tpliwo¶æ VI 31; VIII 55; non dubium est quin niema1 w±tpliwo¶ci, ¿e 13; s u b s t. dubium, ii, n. po³o¿enie niepewne, niebezpieczeñstwo VI 7; (p. devoco). ducSni, ae, a [di s t r. od ducenti] po dwie¶cie VIII 4.* ducenti, ae, a [duo-centum] dwie¶cie. duco, uxi, uctum, 3. 1) wie¶æ, prowadziæ: aiiquem (jumenta) I 53; VIII 35; vlx qua singuli carri ducerentur tak, ¿e t± dr,og± zaledwie wozy pojedyncze (jeden po drugim) mog³y byæ prowadzone I 6; in matrimonium du-cere, braæ za ma³¿onkê, ¿eniæ siê I 9; 53; o w o j s k u: prowadziæ, kazaæ wyruszyæ I 10; II 8; IV 14; i inn.; prowadziæ (jako wódz), dowodziæ I 41; dliætuS primum pilum duxerat, dowodzi) pierwsz± century± pierwszego mani-pu³u V 35; wyprowadzaæ naprzód (kazac*wyst±piæ) II 19; — 2) ci±gn±æ, przeci±gaæ VII 72; 73; VIII 33; — 3) p r z e n. a) doprowadzaæ (d* czego), pobudzaæ, sk³aniaæ, wie¶æ (do czego— —wiedziony): calarrjtate ducti VIII 5 ,(p. adduco); — b) .ci±gn±æ, zaci±gaæ, przeci±gaæ, przed³u¿aæ: bellum I 38; longius eam rem ductum iri ¿e sprawa (oblê¿enie) przeci±gnie siê (d³u¿ej) VII 11; aliquem zatrzymywaæ: se diutius duci intellexit, ¿e go za d³ugo przetrzymuj± (³udz±) I 16, 5; diem ex di e ducere = tempus ducere (spe-cies z a m. genus): diem ex die du-cerp (= ducebant) Aedui, starali siê, przeci±gaæ (odk³adaæ) z dnia na dzieñ I 16, 4 (dope³n. rem. = sprawê t. j. dostawê zbo¿a p. dies, c) liczyæ, stawiaæ w liczbie, w szeregu, zaliczaæ, poczytywaæ, uwa¿aæ (za), mieniæ: alicjuem (in) hostium (deserto-rum, deorum) numeroYI 21; 23; 32; aliquid turpe VI 18; s±dziæ, przypuszczaæ, z a c c. c. i n f, I 3; IV 30; VIII 24. ductua, us. m. [duco] prowadzenie, dowództwo, komenda: duetu pod wodz± Vii 62. dum 1) c o n j. a) w czasie gdy, kiedy z p r a e s. ind. I 27; 39 i inn.; dum haec geruntur p. gero. —b) póki, dopóki, z i n d. VII 50; 82; z c o n j. w oratio obliqua VII 77; — c) d> póki nie z c o n j C 1.17; IV 13 i inn.— 2) partyku³a (w po³±c-zeniu z inn. wyrazami) — Jeszcze, jeszcze nie p. non- Dumnftcus, i wódz Andów VIII 26; 31. DumnSrTx, Igis brat Dywicjaka He- dujczvka I 4; 9; 18 sqq. dQo, ae, o, 1) dwa, dwie, dwa: duo (<= duos) VII 33; duum (= duorum) milium spatio w odleg³o¶ci tylko dwóch mil III 17; — 2) obaj, oba-dwa, obiedwie: acies H 9. duodScim dwana¶cie. duodectmus 3. dwunasty, duodeni, ae, a [duo-decem] po dwana¶cie: fossa pedum duodenum (= duodenorum) VII 36. duo-d3-vTginti osiemna¶cie. dupljSx Tcis [duo-plico] podwójny, dwojaki: murus (fossa, acies) II 29 i inn