Zdawa�o si�, �e przynajmniej miejscowych bo�k�w maj� zdecydowanie z g�owy, a tu kilka lat temu rozesz�y si� pog�oski, �e odyniec Y i ptak Siju, �e zwierz Pech i �wi�ty Mika na...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Na dachach domostw masowo zacz�y si� pojawia� poga�skie figurki. Rumath wspomina rozmow� z pewnym religioznawc� na ten temat. Siedzieli w kilku przy trzaskaj�cym weso�o ogniu, przed nimi w ciemno�ci znajdowa�y si� namioty obozu, kto� w g��bi zawodzi� ochryple. W takiej scenerii Rumath s�ucha� wypowiedzi specjalisty konstatuj�cego sta�y wzrost religijno�ci w zdominowanych krajach � a� do form fanatycznych. � Za��my, �e istotnie tak jest, jak pan twierdzi � odezwa� si�, kiedy wygas� pierwszy impet dyskusji. � Niech nam pan powie: czy oni naprawd� wierz� w Ojca � Drzewo, w boskie przymioty i zdolno�ci sprawcze ody�ca Y? Czy istotnie z przekonania wielbi� �wi�tego Mik�? Przecie� nie tak dawno str�cali1 ich w py� z przydro�nych kapliczek. Religioznawca zastanawia� si� kr�tko. � To g�upie pytanie � orzek� � poniewa� omija sedno zagadnienia. Z naszego punktu widzenia moc ich przekonania nie ma �adnego znaczenia. Mo�e wierz� z rozpaczy, mo�e dla wype�nienia �yciowej pustki, albo �eby pom�c m�zgownicy w odnalezieniu jakiego� �r�d�a nadziei. W ich sytuacji musz� si� chwyta� wszystkiego, ka�dego znaku jednocz�cego czy podkre�laj�cego ich wsp�lnot� przeciwko naszej. Moim zdaniem, wierz� w ody�ca Y nie tyle dla niego samego, ile dla siebie. Wierz� w niego przeciwko nam. Stoj� teraz, bo w kolumnie zrobi�o si� ma�e zamieszanie. Numer pod koniec trzeciej dziesi�tki upad� i zanim czo�o zorientowa�o si�, �e co� nie w porz�dku, zanim Rumath, wyrwany z my�li, zd��y� wyda� komend� stop, wleczono delikwenta przez dobre kilka metr�w. Teraz stoj�, Rumath z jednego ko�ca, Gondor z drugiego, przezornie odsuni�ci, z palcami na cynglach. Ka�dy z nich ma na oku ca�� kolumn�, a na monitorze niski obszarpaniec d�wiga si� powoli o w�asnych si�ach, oblicze bez wyrazu, jak gdyby upadek nie obchodzi� go zupe�nie; wreszcie trzyma si� na nogach i tylko regularne zachwiania �wiadcz�, za cen� jakiego wysi�ku. Rumath czeka, w ko�cu gard�owym tonem, jak tego wymaga miejscowy j�zyk, daje sygna� do dalszej drogi. Im bli�ej miasta, tym cz�stszym zak��ceniom ulega� b�dzie tempo marszu. Tak jest zawsze. I nie chodzi ju� o to, �e zm�czenie zaczyna dawa� si� we znaki najbardziej poranionym. Je�cy, spo�r�d kt�rych wielu zosta�o uj�tych po raz drugi, Wiedz� doskonale, �e nie ma si� do czego spieszy�. Tam, w mie�cie, czeka na nich brodaty Timofiej, olbrzymie ch�opisko, popatruj�ce na zbieg�w zza komputerowych przystawek znudzonym wzrokiem. Wielu z nich Timofiej rozpoznaje, ale najmniejszym grymasem nie zdradza si� ze sw� wiedz�. Nie na tym polega jego zadanie. Je�cy, napojeni wod�, nakarmieni rzuconym im pod nogi chlebem podchodz� kolejno, siadaj� na krze�le pod kamer�. Asystent Timofieja na jego polecenie odgarnia siedz�cym w�osy, przemywa twarz albo opuszki palc�w, kt�re wsuwaj� w pod�wietlone szczeliny. Ca�y zabieg trwa kilka minut, pozostali je�cy obserwuj� jego przebieg z zapartym tchem, ch�on� dostoje�stwo ruch�w Timofieja, bezb��dnie dziel�cego kolumn� na cz�� kierowan� w lewo i tych po prawicy. Za ka�dym razem Timofiej wymienia prawdziwe personalia je�ca, a tak�e kiedy ostatnio, gdzie i w jakich okoliczno�ciach zosta� uj�ty. Ci z lewej po wypaleniu im znamienia na prawej �opatce zostan� puszczeni wolno; pozosta�ych w zale�no�ci od ci�aru przewin czeka ka�� albo pobyt w kamienio�omach, gdzie najsilniejsi, najbardziej wytrzymali do�ywaj� czterech�sze�ciu miesi�cy. Zrozumia�e zatem, �e czynno�ci Timofieja �ledzone s� z uwag�, o jakiej darmo marzyliby konwojenci. Robota konwojent�w jest prosta; mimo technicznych trick�w m�c�cych jasno�� my�li � w du�ej cz�ci zrozumia�a. Co innego zaj�cie Timofieja: unosi si� nad nim duch magii, a nagromadzenie elektroniki, jej bezb��dne werdykty budz� respekt i strach. Chcia�oby si� powiedzie�: to s�d ostateczny, bo od wyroku nie ma odwo�ania. Nawet najodwa�niejsi buntownicy kontynentu, kt�rym wypad�o uczestniczy� w obrz�dzie celebrowanym przez Timofieja przyznaj�, �e w jego ruchach, w ca�ym spektaklu jest co� kap�a�sko�boskiego, co nakazuje traktowa� ten doczesny epizod z ca�� powag�. Czekaj�c na swoj� kolej je�cy zachowuj� si� rozmaicie. Jedni siedz� apatycznie, z niewzruszonym wyrazem tworzy, nieobecni � i tylko �wi�ty Mika wie, co gra im w duszy. Drudzy modl� si� �arliwie do Ojca�Drzewa, ody�ca Y lub zgrai pomniejszych b�stw. Trzeci po prostu nieestetycznie, niemalowniczo � p�acz�. To recydywi�ci