79 ZastanowiBam si nad wszystkim jeszcze raz i doszBam do wniosku, |e nie zniosBabym dowcip�w Anatola przy otwieraniu mojego testamentu

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Och, zarczam ci, |e w takiej chwili zachowaBby spok�j i powag. Wtpi, kiedy tu dzwoniB, |eby mnie poinformowa, |e tw�j ojciec jest u niego, z pewno[ci byB co najmniej po dw�ch kieliszkach. Nie chciaBam Felicji dobija wiadomo[ci, |e jak ja rozmawiaBam z Grubym Anatolem, byB z pewno[ci par razy po dw�ch kieliszkach, i |e wieczorem wybiera si do niej na uroczyste przyjcie. Obawiam si cignBa dalej moja ciotka |e kiedy zasidziecie wok�B stoBu, |eby nareszcie odczyta m�j testament, i pan mecenas po przeBamaniu pieczci otworzy kopert, Anatol za[piewa sto lat", uwa|ajc, |e to jest nadzwyczaj stosowna pie[D w tej sytuacji. WyobraziBam sobie t scen, wydaBa mi si bardzo prawdopodobna, ale nie odezwaBam si, bo moja ciotka m�wiBa dalej. Tak wic, moja Muszko, podjBam t decyzj, chocia| z b�lem serca, wierz mi, bo jestem do Anatola szczerze przywizana. I je|eli chcesz wiedzie, on sporo po mnie dziedziczy, wic my[l, |e bdzie szczerze uradowany po mojej [mierci. Ciociu, ty chyba |artujesz, nie chce mi si wierzy, |eby[ m�wiBa takie rzeczy powa|nie. A to ju| jest moja sprawa, czy |artuj, czy m�wi powa|nie, jednak co do Anatola, to jestem gBboko przekonana, |e bdzie zachwycony moim testamentem, kt�ry zreszt caBy jest dobrze pomy[lany. Ty, Muszko, dziedziczysz wierzby nad jeziorem. PopatrzyBam na ni. ZadziwiBy mnie jej tcz�wki, niebieskie z krysztaBkami lodu, zupeBnie jak tcz�wki w oczach Blanki. A mo|e ona ma lodowaty kolor oczu, a nie takie spojrzenie, zastanowiBam si, pierwszy raz po tylu latach. Wierzby nad jeziorem! Co za cudowna scheda, ciociu! U[miechnBa si leciutko. Nie mo|esz si doczeka, prawda? Ciociu! 80 Moja Muszko, od teraz mo|esz uwa|a te wierzby za swoje. Och, Daniela bdzie rozczarowana, ona tak si staraBa! I w tej chwili bardziej przeczuBam, ni| zrozumiaBam, |e ciocia Felicja zapisaBa mi sw�j dworek na jeziorem i |e wBa[nie powiedziaBa mi o tym. Przez tyle lat zaniedbywaBam j, a i p�zniej zagldaBam do niej tylko czasami, to raczej Sonia i Konrad bywali tu czstymi go[mi. PrzypomniaBam sobie zamknit szafk w kredensie kuchennym, w kt�rym chowaBa moje pierwsze rzezby

79  ZastanowiBam si nad wszystkim jeszcze raz i doszBam do wniosku, |e nie zniosBabym dowcip�w Anatola przy otwieraniu mojego testamentu

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

79 ZastanowiBam si nad wszystkim jeszcze raz i doszBam do wniosku, |e nie zniosBabym dowcip�w Anatola przy otwieraniu mojego testamentu