ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

I on wyznawał jej gorącą miłość, ale małżonka chłodno przyjmowała owe wyznania. Co prawda, nie odprawiła go z kwitkiem, lecz mówiła coś o zmęczeniu i poprzedniej gorącej nocy miłosnej. Pełen podejrzeń Amfitrion wezwał nazajutrz ślepego wieszcza Tejrezjasza, który wyjawił mu prawdę o mimowolnej zdradzie małżonki z królem bogów i ludzi. Przerażony Amfitrion przestał od tego czasu odwiedzać sypialnię żony, by nie wzbudzać gniewu Zeusa. Ojciec bogów nie grzeszył ani wiernością, ani dyskrecją, Hera natomiast była surową i zazdrosną małżonką, prześladowała także konsekwentnie zarówno nieślubne dzieci swego męża, jak i kolejne miłośnice Gromowładnego. Ponadto nadużył on srodze jej cierpliwości, ponieważ publicznie, bo na radzie bogów, oznajmił jeszcze przed urodzeniem dziecka Alkmeny, że oto niebawem przyjdzie na świat chłopiec z rodu Perseusza, który będzie panował nad całym pokoleniem, wyrosłym z krwi tego herosa, i stanie się sławny dzięki swym czynom bohaterskim. Zeus powiedział także, że nazwie go Heraklesem, co oznacza „Chwała Hery". Przemówienie małżonka wywołało gniew Hery, postanowiła więc natychmiast pokrzyżować mu plany. 14 ? . ? * W Mykenach panował wówczas inny potomek Perseusza, Stenelos, ze swą małżonką Nikippą, która także spodziewała się dziecka. Hera przyspieszyła te narodziny aż o trzy miesiące, a jednocześnie przeszkodziła Ejlejtyji, bogini narodzin, w spełnieniu jej obowiązku w domu Amfitriona. Tak więc naczelnikiem rodu z tytułu wcześniejszego urodzenia stał się królewicz mykeński, który otrzymał imię Eurysteus. Wkrótce potem Alkmena powiła bliźnięta: Heraklesa, który był Zeusowym dzieckiem, i syna Amfitriona — Ifiklesa. Grecy wierzyli, że stało się to w czasie zimowego przesilenia, ponieważ właśnie wtedy zaczynał się rok tebański, chociaż Teokryt wspomina, iż Herakles urodził się podczas przesilenia wiosennego, kiedy to z kolei I talowie i Babilończycy świętowali Nowy Rok. Tak czy inaczej w starożytności jego imię łączono z początkiem roku. Podobno Herakles nie od razu nosił swe zaszczytne imię, uzyskał je bowiem dopiero na skutek podstępu, do jakiego uciekł się Zeus. Otóż pewnego razu położył on dziecko przy piersi śpiącej małżonki, by ssało jej pokarm. Bogini zbudziła się i odtrąciła niemowlę, przy czym krople mleka trysnęły na niebo i utworzyły Drogę Mleczną, ale była zmuszona wyrazić zgodę na wybrane imię. Nie zmieniło to jednak stosunku mściwej Pani Niebios do dziecka. Gdy bliźnięta Alkmeny miały osiem czy dziesięć miesięcy i spały razem na wielkiej brązowej tarczy, o północy Hera wysłała dwa węże o lazurowych łuskach, nakazując im udusić Heraklesa. Ifikles krzycząc uciekł z tarczy-kolebki, Herakles natomiast bez lęku oderwał jedną ręką od szyi potężnego gada, drugą zaś zdławił drugiego. Gdy zbudzeni krzykiem wbiegli do sypialni przerażeni rodzice, stanęli zdumieni — dziecko śmiało się radośnie na ich widok, na ziemi natomiast leżały dwa martwe ogromne węże. Amfitrion wezwał wówczas ponownie ślepego Tejrezjasza, cieszącego się sławą największego wieszcza Hellady, aby wyjaśnił przyszłość tak niezwykłego malca. Ślepiec pogłaskał chłopca po głowie i powiedział: — Ciężka i długa droga przed tobą, ale pełna sławy. Wielkie zmagania przyniosą zwycięstwa. Staniesz się największym herosem. Za wszelkie trudy i cierpienia czeka cię wieczna młodość i nieśmiertelność na Olimpie. Amfitrion dał chłopcu stosowne do przepowiedni wychowanie. Sam nauczył go sztuki kierowania rydwanem, dobrał mu też odpowiednich mistrzów strzelania z łuku, walki zapaśniczej i fechtunku. Nauczono też młodzieńca astronomii i medycyny. Celnie strzelał i miotał oszczepem, jadał l5 skromnie, ubierał się w krótką tunikę. Noce wołał spędzać pod gwiazdami niż pod dachem. Miał tałent wieszczbiarski. Do osiemnastego roku życia syn Alkmeny pasał trzody swego ojca i był podobno dobrym pasterzem. Nie stronił też bynajmniej od kobiet. Król Tespios miał 50 córek i chciał, aby każda z nich urodziła dziecko Herakłesa, obawiał się bowiem, że jego córki znajdą sobie nieodpowiednich kandydatów na mężów. Tylko jedna nie chciała pójść do jego łoża i została dziewiczą kapłanką jego świątyni w Tespiach. Inni powiadają, że heros spędził aż 50 nocy u podnóża góry Helikon, by móc podołać życzeniu zacnego władcy. Z królewnami zabawiał się nocą, a całymi dniami tropił lwa, który porywał najpiękniejsze okazy z trzód ojcowskich. Zabił wreszcie lwa pałką z pnia oliwki. Królewny urodziły mu aż 51 synów, ponieważ najstarsza i najmłodsza powiły bliźnięta. Teby — miasto, w którym urodził się Herakłes, płaciły wysoki okup królowi Minyjczyków. Bohater namówił młodzież tebańską, by wystąpiła w obronie wolności. Atena osobiście przypasaia oręż jemu i odważnym przyjaciołom. Herakłes urządził zasadzkę na wojsko Minyjczyków w górskim wąwozie i zwyciężył wroga podstępem. Zginął jednak w tej walce sam Amfitrion. Aby pomścić śmierć ojca, Herakłes udał się z wyprawą odwetową do stolicy Minyjczyków, gdzie rozbił bramy miasta i podpalił pałac królewski. Za ten czyn król Teb, Kreon, wynagrodził bohatera, oddając mu za żonę własną córkę — Megarę. Powiła ona Heraklesowi kilkoro dzieci, pomyślność ta jednak okazała się krótkotrwała. Nienawiść Hery ponownie zaciążyła nad losem syna Alkmeny. Swą mocą bogini sprawiła, że Herakłesa ogarnęło szaleństwo, wskutek czego zabił żonę i własne dzieci. Po tym straszliwym czynie popadł w odrętwienie, które trwało kilka dni. Przebudzenie nie przyniosło mu ulgi, udał się więc do wyroczni w Delfach, by tam poradzono mu, co ma czynić. Kapłani Apollina odpowiedzieli, że bogowie domagają się od niego wstąpienia na służbę do Eurysteusa, by tam wykonał na jego polecenie dziesięć prac. Dopiero wówczas stanie się wolny i osiągnie nieśmiertelność. Odpowiedź wyroczni zasmuciła Herakłesa, lecz pojął, iż musi odpokutować za swój czyn. W służbie tej Herakłes wykonał jednak nie dziesięć, a dwanaście prac, ponieważ podstępny i tchórzliwy władca Myken wykorzystał fakt, że w dwóch pracach korzystał on z pomocy. Wszystkie prace Heraklesa wykazały jego nadludzką moc lub odwagę, Grecy umieścili je więc na niebie, by 16 pamięć o nich trwała wiecznie

Copyright © 2009 MY Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, Ĺźe są dla siebie stworzeni! . All Rights Reserved.

XHTML CSS valid. Designed by FlashMint - flash web templates provider.