� A jak mog� pom�c? � Dam panu co�, tak� przesy�k�, i prosz� zanie�� tu niedaleko na ulic� Subocz, ale z samego pocz�tku, nu- mer siedem domu, w oficynie na prawo, parter...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

� Nie mo�e zanie�� tego jakie� dziecko? M�czyzna wpatrywa� si� w Wicia oczami czarnymi jak mrok lochu. Wida� by�o, �e ma gor�czk�. Co pe- wien czas wstrz�sa� nim dreszcz i wtedy otula� si� szczelniej wyp�owia�ym, brezentowym p�aszczem. � To mo�e zanie�� tylko pan. Ja tu zaczekam na pa- na i pan mi wszystko opowie. � Ale ja si� spiesz� do domu. � Pan si� nigdzie nie spieszy. Pan mi musi pom�c. Panu te� kiedy� kto� bardzo pomo�e. � Komu odda� przesy�k�? � Tam b�dzie m�oda kobieta. Pan j� od razu pozna, bo pan nigdy jeszcze tak pi�knej kobiety nie widzia�. M�czyzna opu�ci� wzrok, zawaha� si�, znowu szar- pn�� nim dygot. � No, mo�e opr�cz tej pana dziewczyny. Ona te� jest bardzo pi�kna, pi�kno�ci� dla pana stworzon� i pan z ni� d�ugie lata b�dzie szcz�liwy, co daj, Panie Bo�e. Przepraszam, �e tyle m�wi�, ale ja ju� dawno z lud�mi nie gada�em. �ciga mnie, panie, bieda, nie- szcz�cie, a za mn� krzywda, rozpacz i grzechy strasz- ne. Niech pan ju� idzie. Ja tu czekam. Wetkn�� mu do r�k ma�y w�ze�ek uczyniony jakby z chustki na g�ow�. � Prosz� i��. Prosz� i�� ponagla�. � I nikomu ani s�owa. Wicio szed� tym �wi�tym w�wozem ostrobramskim w �a�osnym, j�kliwym �piewie, w kt�rym miesza�y si� r�ne mowy, ii polska, i bia�oruska, ii litewska. Splecio- ne wsp�ln� rozpacz� wzbija�y si� wysoko pod niebo pe�ne raptownego b��kitu i szybkich, milcz�cych ob�ok�w. Ulic� Subocz dyrda�y, jak nieustaj�cy grzmot, fur- gony tabor�w wojskowych. Bezpa�skie psy bieg�y przed ko�mi poszczekuj�c zajadle. Wicio znalaz� bra- m� domu oznaczonego numerem siedem. Wszed� pod niskie sklepienie i ogarn�� go natychmiast od�r mydlin, uryny, butwiej�cego drzewa. �ciska� w d�oniach w�ze- �ek. Przez ciemn� chustk� czu� ci�ar bilonu i spr�y- sto�� z�o�onych po wielelkiro� banknoft�w albo mo�e kartek listu. Zastuka� do parterowych drzwi oficyny, na kt�rych kto� napisa� Ikred� ntiezdairnde �K + M + B 1939". Nikt si� nie odezwa� w �rodku. Wi�c jeszcze spr�bowa�, a potem nacisn�� klamk�. Drzwi ust�pi�y, znalaz� si� w sporej izbie, kt�ra by�a zarazem kuchni�, salonem i sypialni�. Na p�ycie co� si� gotowa�o i to gotowa�o od dawna, bo wielkie k��by pary lecia�y pod sufit. Ko�o sto�u gada�o do siebie dziecko uwi�zione w krynolinie z witek �ozowych. Na ��ku ^okrytym pasiast� narzut� le�a�a kobieta z g�ow� ukryt� w ramionach. Nad ni� wisia� kilim, wisia�a te� wielka szabla u�a�ska ruszona mocno przez rdz�. Wicio podszed� do ��ka i dotkn�� ramienia kobiety. Nie zareagowa�a. � Prosz� pani � powiedzia� cicho. Zas�ania�a twarz nagim ramieniem. Spod bladej sk�- ry prze�wieca�a delikatna jasnob��kitna �y�ka. � Prosz� pani � powt�rzy�. � Niech pani si� obudzi. � Czego? � spyta�a ochryple nie zdejmuj�c ra- mienia. � Co� pani przynios�em. Mam przesy�k�. Westchn�a ci�ko, podnios�a g�ow� i zobaczy� m�od� jeszcze twarz, mo�e kiedy� pi�kn�, ale teraz uni- cestwion� przez zm�czenie, apaiti� i bezwstyd. Poczu� kis�y zaduch trawionego alkoholu. � Jak� przesy�k�? Poda� w�ze�ek. Wzi�a go na d�o�, jakby zwa�y�a hu�taj�c r�k�. Policzki jej by�y mokre od �ez albo potu. � Czy to on posy�a? � spyta�a. � Nie wiem. Da� mi cz�owiek pod Ostr� Bram�. Czarny, z w�sami, w wojskowych spodniach. Unios�a to zawini�tko przed oczy, zacz�a rozsup�y- wa� w�ze�. I naraz cisn�a tym podarkiem o ziemi�. Polecia�y jakie� monety, dzwoni�c o sprz�ty, dziecko natychmiast zanios�o si� p�aczem. � Poszed� won z takim go�ci�cem! Z�by go ma�anka spali�a, �eby nie do�y� jutrzejszego dnia, �eby go dia- bli sma�yli w piekle przez wieczno��! Jezu, Jezu � za- cz�a wy�, bij�c g�ow� o brzeg drewnianej skrzyni ��- ka. � Zmarnowa� moj� m�odo��, zgnoi� nas wszystkich, za �ycia wp�dzi� do grobu. O Bo�e, Bo�e, czemu mnie tak karzesz, czemu dr�czysz i zabijasz powoli? Niech b�dzie przekl�ta na zawsze ta moja g�upota, wariactwo, zaczarowanie, ta bezbo�na mi�o��. Wicio na palcach odchodzi� w stron� drzwi. Potkn�� si� o przewr�cony taboret si�gaj�c po klamk�. Wtedy ona nagle spyta�a ochryp�ym szeptem: � A jak on wygl�da? � Nie wiem. Chyba dobrze. � Co� kaza� powiedzie�? � Nie. Nic. Prosi� tylko, �eby odda� przesy�k�. Pew- nie ma gor�czk�. Ona wsta�a niezdarnie z ��ka. Chwil� patrzy�a bez- my�lnie w okno pe�ne s�o�ca, wytar�a wierzchem d�o- ni oczy, zataczaj�c si� podesz�a do p�yty kuchennej. Bez pomocy szmaty, go�ymi r�kami zacz�a zdejmowa� rozpalony gar ziej�cy par�. Wicio biegiem wraca� pod Ostr� Bram�. Nabo�e�- stwo ju� si� sko�czy�o, znikn�� ksi�dz w zielonej ka- pie, znikn�li te� ministranci i ucich�y organy. Przed cu- downym obrazem Panny Marii podobnej do perskiej albo mo�e do lewanty�skiej dziewczyny migota�y p�o- myki �wiec jak drobiny ludzkiej pami�ci. Wicio stan�� na jezdni w�r�d takich samych co przedtem wiernych, zgarbionych w kornej modlitwie, zastyg�ych w rozpaczliwej ekstazie. Ale czarniawego m�czyzny nigdzie nie by�o. Rozgl�da� si� uwa�nie do- ko�a, szpera� oczami po wn�kach muru i po bramach, obmacywa� wzrokiem plecy kl�cz�cych, lecz ju� wie- dzia�, �e tego cz�owieka nie spotka. Potem sta� na odkrytym brankarcie staro�wieckiego wagonu, kt�ry pami�ta� jeszcze carskie czasy. Wiatr spycha� go z platformy, wykr�ca� mu w�osy, smaga� w�glowym py�em w oczy