- Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
- Tym razem mój pobyt w Point de Galle nie trwał dłużej niż od ranka przybycia do następnego wieczora, a więc tylko jedną noc, a noc ta nie okazała się zbyt przyjemna...
- Bóg staje się żyjącą istotą, nie tym, kogo mamy się bać, ale tym, kogo mamy poważać, tym, kogo mamy kochać i witać w każdym momencie każdego dnia, a nie zaledwie przez godzinę w...
- - Niech je wydusi zaraza! To powiedziawszy splunął trzy razy na dłoń i opadł na duchu; lecz mądry Moshed uniósł się tylko na jedno mgnienie oka, gdyż wnet znów przymknął oczy i...
- - Twoje książki redaguje kobieta? Jak wam się układa? Czy pracujecie razem od początku do końca, czy po prostu mówi ci, czego od ciebie chce albo...
- Wprowadzając w tym punkcie historii powieściowego Warda na zjazd kiwanisów, Dos Passos wybiega jednak nieco w przyszłość, gdyż pierwszy klub kiwanisów powstał w...
- Obsydian, poszukiwany dla swego piękna, łatwości obróbki, nadający się do wy konywania narzędzi ostrych i tnących, wędruje z Armenii nad Zatokę Perską, a razem z nim...
- Kawałek drogi odbyli razem z nim, uprzejmie gawędząc i dowiadując się, że jest zamożnym szlachcicem z pobliskiej miejscowości, a nazywa się Diego de Miranda...
- Nieskore jednak będą one łazęgi do złego uczynku w stosunku do mej świątobliwej osoby, gdyż psalm Boży chronić mnie będzie jako puklerz obronny...
- - Ja wiem, że jedynie po to do nas się wżeniłeś: Myślałeś sobie, że dam ci wszystko, prawda? I że wtedy wyrzucisz mnie razem z córką...
- Panowie! Za zdrowie rojalisty, gdyż bohater tej uczty miał odwagę bronić zdrowych zasad! Brawo! rzekł prefekt, który nadawał ton oklaskom...
Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
* Roi des trente-six parapluies, et tres illustre seigneur de mille elephants, (fr.) - Król trzydziestu sześciu parasoli i jaśnie oświecony władca tysiąca słoni. Mowa miała być również dokładnie przetłumaczona na malajski przez nowego sekretarza emisariusza, Ahmeda Smytha, człowieka mieszanej krwi i byłego mieszkańca Bengkulu. Na towarzysza posła królewskiego wybrał go sam gubernator Bombaju. Pan Atkins przyjął przybycie sekretarza z nieufnością i zawiścią i uczynił wszystko, by obrzydzić mu życie, jednak bez skutku. Malajski sekretarz trzymał bowiem fason, a jego wielkie, brązowe, lekko skośne oczy nigdy nie przestały promieniować zadowoleniem z życia. Nie było tajemnicą, że Stanhope starał się, by żyli ze sobą w przyjaźni - na okręcie długości trzydziestu jardów, na którym żyło w ścisku dwustu ludzi, pojęcie sprawy osobistej nie miało racji bytu. Nieprzyjemny, nosowy skrzek Atkinsa, narzekającego na ograniczenia jego prerogatyw, często dobiegał z kabiny emisariusza, przeplatając się z łagodnym, pojednawczym i cichym głosem Stanhope'a, próbującego przekonać go, że Smyth jest dobrym i miłym człowiekiem, który nie ma zamiaru nikomu wadzić. Ahmed Smyth był lubiany na okręcie, mimo że jako mahometanin i człowiek cierpiący na dolegliwości nerek nie pił wina. Gdy na dolnym pokładzie rozluźniło się na tyle, że można było bujać się na hamaku, Stourton nakazał oddzielić parawanem hamak Ahmeda od innych, nazywając zaimprowizowaną kabinę kajutą dla zamorskiego dżentelmena". Atkins zaś zmuszony był dzielić kajutę z nieszczęsnym Berkeleyem, z którym nawet już nie rozmawiał i na wieść o kajucie" wpadł w prawdziwą wściekłość. Przyszedł do Stephena i jął błagać go, by użył swoich wpływów i nakłonił kapitana, by ten położył kres tej rażącej niesprawiedliwości i nadużyciu władzy. - Nie mogę się wtrącać w sprawy okrętu - odparł Stephen. - Zatem Jego Ekscelencja będzie musiał osobiście porozmawiać z kapitanem - powiedział Atkins. - To jest nie do zniesienia. Ten czarnuch co dzień wynajduje nowe sposoby na sprowokowanie mnie. Jeśli nie zacznie zwracać uwagi na swoje czyny, to ja jego sprowokuję, zapewniam pana. - Chce pan powiedzieć, że wyzwie go pan na pojedynek? - spytał Stephen. - To nie licowałoby z pańską pozycją. - Och, dziękuję, doktorze, dziękuję panu! - wykrzyknął Atkins, ściskając dłoń doktora. Był niezwykle wyczulony na cień komplementów pod własnym adresem. - Nie o to mi jednak chodziło. Nie, skądże. Nikt z mojej rodziny nigdy nie wyzwie na pojedynek takiej urzędniczej krzyżówki czarnucha i wyrzutka kastowego, który nie jest nawet chrześcijaninem. W końcu un gentilhomme est toujours gentilhomme*. * Un gentilhomme est toujours gentilhomme (fr.) - Dżentelmen zawsze pozostanie dżentelmenem. - Niechże pan się uspokoi, panie Atkins - przerwał mu doktor, gdyż Atkins wypowiedział te słowa z taką pasją, że zaczerwieniły mu się uszy i nozdrza. - Na tej szerokości geograficznej wybuchy emocji mogą prowadzić do omdleń. Nie podoba mi się rumieniec na pańskiej twarzy, za dużo pan je i pije pan za dużo. Jeśli to się utrzyma, na pewno padnie pan ofiarą choroby. Na zdrowiu zapadł jednakże sam Stanhope. Pewnego popołudnia, gdy Ahmed Smyth zasiadł do obiadu w mesie oficerskiej, pełen patosu skrzek Atkinsa słychać było nawet na pokładzie. Kilkanaście stóp wyżej cieśla okrętowy odłożył młotek i powiedział na stronie do pomocnika: - Gdybym to ja był Jego Ekscelencją, wsadziłbym tego darmozjada w jolkę, dał funt sera i wysłał na poszukiwanie nowego miejsca dla siebie. - Jakże on się naprzykrza starszemu panu! Łazi za nim i truje, jakby był jego żoną. Żal mi starszego pana, miły z niego człek. Zawsze ma coś uprzejmego do powiedzenia. W chwilę później lokaj Stanhope'a przyniósł pozdrowienia od swego pana, przeprosiny za absencję przy partyjce wista i prośbę o możliwość ujrzenia doktora Maturina, jeśli ten znalazłby chwilę czasu