ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Wątpię, żeby on tak postąpił ze swoim ojcem. Tylko w takich wy- powiedziach, w których chcemy wyeksponować właśnie zaimek, użyjemy konstrukcji dzier- żawczo-osobowej, np. Przekazuję ci tekst twojego referatu; ja przyniosę mój dopiero za ty- dzień. c) Zaimek dzierżawczo-pytajny czyj, czyja, czyje zapowiada pytanie o posiadacza. Ta grupa zaimków, z wyjątkiem nieodmiennych jego, jej, ich, ma odmianę przymiotni- kową. 4. Zaimki wskazujące (ten, tamten, ów, taki, tu, tam, dotąd, tędy) wskazują na przedmioty lub cechy przedmiotów, które zostały już bliżej oznaczone, będą oznaczone, albo te, na które wskazuje się odpowiednim gestem. 5. Zaimki nieokreślone wskazują przedmioty lub cechy przedmiotów w sposób niedokładny, bez jednoznacznej identyfikacji. Oprócz niepochodnych nikt, nic, nigdy, każdy, żaden, wszędzie należą do nich struktury powstałe przez dodanie partykuły -s (ktoś, coś, gdzieś, dokądś, kiedyś, którędyś), przez poprzedzenie partykułą nie (niejeden, niekiedy, niektórzy || niektóre), utworzone przez dodanie cząstek -kolwiek, bądź, byle (cokolwiek, gdziekolwiek, dokądkolwiek; kiedykolwiek bądź; byle kto, byle co, byle gdzie, byle który, byle jaki). Niektóre składniki morfologiczne zaimków pełnią określone funkcje znaczeniowe, np. cząstka -s informuje o nieokreśloności dla mówiącego i słuchającego (nadawcy i odbiorcy), element -kolwiek - o nieprzywiązywaniu wagi do bliższego określenia wskazywanego obiek- tu; cząstka byle z kolei zawiera podobny składnik znaczeniowy, ale z towarzyszącą mu lek- ceważącą oceną uczuciową. Odmiana zaimków nieokreślonych o złożonej budowie jest w zasadzie identyczna z od- mianą zaimków podstawowych, z tą tylko różnicą, że składniki -s, -kolwiek dodawane są do już gotowej postaci deklinacyjnej, np. któregokolwiek, kogoś, czymś; mamy tu więc do czy- nienia ze swoistą fleksją wewnętrzną. 6. Zaimek zwrotny się w swojej podstawowej, tradycyjnej funkcji wskazuje istotę żywą lub przedmiot, na który jest skierowana jego własna czynność; nie ma on ani rodzaju, ani liczby, ma tylko formy przypadków zależnych. W odmianie tego wyrazu występują dwie postaci tematu fleksyjnego, so6' i sieb'-. Ponieważ zaimek się nie jest akcentowany, nie może tym samym występować ani na początku, ani na końcu zdania; jedynym wyjątkiem są zda- nia dwuwyrazowe, złożone z czasownika i zaimka zwrotnego, np. Czeszę się. Formuła urzę- dowa: *Po odejściu od kasy reklamacji nie uwzględnia się, powinna mieć postać: Po odejściu od kasy reklamacji się nie uwzględnia. W nowszej polszczyźnie forma enklityczna zaimka się nabiera swoistych cech znacze- niowych: wykładnika konstrukcji biernych, np. Referat pisze się od miesiąca, bezosobowych, ZAIMEK 1772 np. Tu się nie pali, tu się pracuje, oraz wskaźnika nieprzechodniości w derywatach od cza- sowników przechodnich, np. ochłodzić się, rozjaśnić się. Wątpliwości poprawnościowe związane z używaniem zaimków dotyczą najczęściej wybo- ru końcówek i form rodzajowych czy nawet samych zaimków, szyku i powiązań składnio- wych zaimka względnego który, obligatoryjności występowania zaimków osobowych i dzier- żawczych oraz zakresu występowania skróconych form zaimków osobowych. Współcześnie obowiązująca norma językowa rozstrzyga te zagadnienia w sposób nastę- pujący: l. Nieregularna forma B. Ip zaimka wskazującego r. z tę obowiązuje w tekstach pisanych, oficjalnych (norma wzorcowa), np. Tę dyskusję prowadził profesor Janusz Tazbir; w pol- szczyżnie mówionej (norma potoczna) dopuszcza się formę tworzoną seryjnie, na wzór in- nych zaimków o odmianie przymiotnikowej, tzn. tą, np. Czy może pani mi podać tą książkę?. Z kolei B. Ip r. n zaimka 3. osoby ma postacie, podczas gdy B. r. m — postać go, np. Za- raz po otwarciu przez brata pudełka ze słodyczami Marek chciał je zamknąć (nie: *chciał go zamknąć, bo taki zaimek odnosiłby się do brata). B. Im rodzaju męskoosobowego ma formę ich, a B. Im rodzaju niemęskoosobowego — postać je, np. Kiedy nasze koleżanki wyszły z pracy, postanowiliśmy zaprosić je na koncert (nie:...*postanowiliśmy zaprosić ich na koncert). 2. Formy r. n Ip zaimków sa?ra, ten, tamten mają postać samo, to, tamto, nie: *same (dziecko), *te (wystąpienie), *tamte (ubranie). 3