- Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
- - Dziwię się, że nawet teraz chcesz znieważać jego pamięć! Wydawałoby się, że dostatecznie znieważyłaś nazwisko Bedford za jego życia! - Nie byłabym pierwszym Bedfordem,...
- Są one troskliwie kultywowane, a często nawet i wspomagane przez władze miejskie, w celu nadania barwy życiu Krakowa, jako miastu turystycznemu, odwiedzanemu przez turystów z...
- Kiedy wciąż patrzyłem na niego z otwartymi ustami, Cierń zapytał delikatnie, czy mnie i Wilgę łączy jakiś układ, a kiedy gniewnie odparłem, że nie, i gdyby nawet, to nikomu...
- Bogu-Słońcu składano liczne ofiary, jednak w przeciwieństwie do krwawej religii Azteków, obrzędy religijne Inków nie pochłonęły nawet niewielkiej części tych istnień...
- Lecz nie! Sami, dranie - myślałem - spalili dla braku śmiałości mosty, a gdy ja i strzelcy tę śmiałość wykazaliśmy, to kazali nam dziurawić nawet śmieszne promy, by nas zgubić...
- Z powodu starć obu tych wojowniczych ludów niejeden rozbitek czy nawet cały pokonany oddział chroni się w góry, gdzie musi walczyć na śmierć i życie z potęgami, których...
- Lecz niech rzuci w nich kamieniem ten, kto nigdy nie popełnił podobnych grzechów, przecież nawet Chrystus faworyzował Piotra i rozpieszczał Jana, choć apostołów było dwunastu...
- Przekonana, że musi go pokochać nawet wbrew swej woli, zasugerowała się tym podobnie jak drugi Lord Lyttleton i inne osoby, którym się kiedyś śniło, że określonego dnia umrą, i...
- Najwyraźniej potrzebujesz twardej, pomocnej ręki, moja panno! 135 Nawet sobie nie wybrażasz, księżno, jak bardzo jej potrzebuję! - pomyślała Mercy, zanim...
- Istotnie, oceniając rzecz po tylu latach spokojnie, musimy przyznać, iż arianie popełnili przestępstwo, karane surowo nawet dziś przez laickie ustawodowstwo, jedynym...
Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
- Zostaw te piękne gadki na spotkania ze specami od PR-u - warknął Garrison. - Jaka jest prawdziwa przyczyna? Al-Baszyr uśmiechnął się, demonstrując zęby tak piękne, że musiały być efektem skomplikowanych zabiegów ortodon- tycznych. - Dobrze. - Al-Baszyr pochylił się lekko do przodu, a Gar rison oparł pokryte starczymi plamami ręce na stole. -Jak już mówiłem, Tricontinental działa w branży energe- tycznej, nie tylko w naftowej -rzeki al-Baszyr, prawie szeptem. - W naszym interesie leży kontrolowanie j ak największej części rynku energii. Nie tylko ropy. Musimy kontrolować wszystkich możliwych konkurentów ropy, także Randolpha i jego satelitę energetycznego. - Kontrolować - mruknął Garrison. Al-Baszyr pokiwał ponuro głową. - Tak. Nie tylko w nich inwestować. Nie tylko umoczyć. Musimy kontrolować zasoby energetyczne świata. Zamknął dłoń w silną, twardą pięść. On ma rację, powiedział sobie Garrison. Ten skurwiel ma rację. I teraz się odsłonił. Myśli, że zdoła odsunąć mnie na boczny tor, żebym stał się zwykłym pionkiem. On chce władzy, najzwyczajniej w świecie, i sprytnie się do tego zabiera. Ale bardzo się myli, jeśli uważa, że położę się i pozwolę po sobie deptać. Jadąc limuzyną do apartamentu hotelowego, al-Baszyr zadzwonił do swojego sekretarza zajmującego się podróżami, by odwołać spotkanie w Singapurze i zorganizować weeken- dową podróż do Austin. Składając telefon i wsuwając go do kieszeni marynarki, sięgnął po mikrofon interkomu. Siedzący z przodu szofer spojrzał w lusterko wsteczne. - Roberto, należy zakończyć tę sprawę z technikiem Astro. 126 Ben Bova Szofer skinął głową. - Mówiłeś, że Randolph podąża tropem Tenny'ego. Prę dzej czy później znajdzie naszego człowieka. - Taa. Gołąbek denerwuje się coraz bardziej, chce forsy, żeby jak najszybciej stąd wyjechać. - Daj mu, czego chce. I załatw go, kiedy będzie się naj mniej tego spodziewał. - Zrobi się. - I tym razem ma to wyglądać na wypadek. Żadnych eksplozji. Al-Baszyr widział w lusterku wstecznym zaledwie ciemne oczy Roberta, ale wydało mu się, że Roberto się uśmiechnął. - Chciał pan przekonać ludzi, że wodór jest niebezpieczny, tak? Upiekliśmy dwie pieczenie na jednym ogniu. Ten Latynos robi się bezczelny, pomyślał al-Baszyr. Od- wzajemnił jednak uśmiech. - Żadnych eksplozji. Chcę, żeby to wyglądało na samo bójstwo. Z powodu poczucia winy. - Tak, pewnie - mruknął Roberto, wjeżdżając na ruchliwą drogę dojazdową do hotelu. WYSPA MATAGORDA, TEKSAS Zachodzące słońce było już na tyle nisko, że promienie wpadały przez okno biura Dana. Dostrzegł je też w oczach Lynn Van Buren; skrzywiła się boleśnie, więc wstał i zaciągnął rolety. - Dzięki - rzekła inżynier. - Czemu nie powiedziałaś? Uśmiechnęła się. - Nie musiałam, szefie. Rozumiesz język ciała. Lynn Van Buren była niezwykłym inżynierem. Na Poli- technice Kalifornijskiej kształciła się w dziedzinie biofizyki i matematyki. Lubowała się w doświadczeniach, jak typowy szczur laboratoryjny, który uwielbiał brudzić sobie ręce i ba- wić się rozklekotanym sprzętem, tak przerażającym mniej Powersat - satelita energetyczny 127 cierpliwych badaczy. Zajęła się inżynierią, kiedy rozpoczęła pracę nad eksperymentami z dziedziny biofizyki, które miały być przeprowadzane w kosmosie, z zastosowaniem pełnej automatyki. Po jakimś' czasie odkryła, że bardziej fascynują ją rakiety niż to, co przewoziły. Została jednym z pierwszych pracowni- ków Astro Manufacturing Corporation. Po roku działania firmy była najważniejszą asystentką Joe Tenny'ego. Lynn Van Buren siedziała teraz przy biurku Dana, z ło- buzerskim uśmiechem na twarzy. Była tuż po czterdziestce, niska i krępa, z dołkiem w podbródku, krótko ostrzyżonymi włosami o mysim kolorze, orzechowymi oczami, w których czaiła się inteligencja i poczucie humoru. Miała na sobie gra- natowy garnitur, a na szyi nosiła zupełnie do niego niepasujący sznur pereł. - Jakie wieści z hangaru B? - spytał Dan. -Po to właśnie chciałam się z tobą spotkać, szefie. Numer dwa jest gotowy do lotu. Dan uśmiechnął się, mimo wszystko. - Gotowy? - Wczoraj wieczorem przeprowadziliśmy ostatnie testy. Chciałam przybiec i powiedzieć ci o tym osobiście. Radość Dana szybko jednak zgasła. - FML skończy to dochodzenie na święty nigdy. - Nie pozwolą nam polecieć, dopóki nie skończą? - Raczej nie. I nie mam do nich o to pretensji. Lynn zrobiła przebiegłą minę. - Nawet jeśli lot będzie bezzałogowy? - Bezzałogowy? - Tak - odparła stanowczo Lynn. - Możemy sterować nim zdalnie. Za pierwszym razem też tak robiliśmy, pamiętasz? - Zanim przejęła go Hannah, oczywiście. - Więc FML nie będzie chyba miało nic przeciwko lotowi bezzałogowemu? Dan zastanowił się przez chwilę. - Nie wiem. Muszę pogadać z Passeau. 128 Ben Bova Zbliżała się północ. W hangarze było cicho i ciemno. Tylko Dan siedział w biurze, po ciemku, a jedyne światło padało z ekra- nu jego komputera. Przyglądał się wiadomości, którą dostał: Pan Morgan Scanwell, gubernator Teksasu, zaprasza serdecznie na przyjęcie koktajlowe i kolację w sobotę, 28 sierpnia... Do zaproszenia była dołączona wiadomość wideo od Jane: -Dan, przyjedź, zapraszamy. W poniedziałek rano Morgan ogłosi, że będzie kandydował na prezydenta, więc chcemy spędzić wieczór w gronie jego zwolenników. A księżyc jest z zielonego sera, pomyślał Dan. Po co miał- bym lecieć do Austin? Żeby pomóc Scanwellowi? Jak dotąd nie kiwnął palcem, żeby pomóc mnie. Szczerze mówiąc, co takiego gubernator Teksasu może dla mnie zrobić? Może, jak zostanie prezydentem Stanów Zjed- noczonych, coś się uda, ale zanim to nastąpi, będzie to tylko puste gadanie. A zanim nowy prezydent zostanie zaprzysiężony, Astro znajdzie się pod sekwestrem sądowym. Patrzył na twarz Jane, zastygłą na ekranie i wiedział, że i tak poleci wszędzie, do Austin, na biegun południowy albo na Marsa, żeby tylko znów ją zobaczyć. Bez względu na ból