ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Ogólna charakterystykaŃ sytuacji plemion IndianŃ amerykańskich w przededniuŃ odkrycia Ameryki Wpływy kultury ludów Inków, Majów i Azteków sięgały daleko w głąb kontynentu obu Ameryk. Zamieszkujące je plemiona indiańskie, wśród których należy wymienić Atabasków, Algonkinów, Irokezów, Krików, Siuksów i Pueblo w Ameryce Północnej, Tolteków i Zapoteków w Ameryce Środkowej oraz Czipczów, Karaibów, Arawaków, Tupi, Guarani w Ameryce Południowej znajdowały się w większym lub mniejszym stopniu pod wpływem kultury trzech wspomnianych ludów. Indianie ci poważnie różnili się pomiędzy sobą i to zarówno organizacją, obyczajami, jak i językiem, i kolorem skóry. Szczególnie duże różnice występowały między językami i narzeczami, których było bardzo wiele, niektóre z nich bardzo wykształcone, operowały zasobem ok. 20 tys. słów. Część plemion indiańskich była koczownicza, część półosiadła, myśliwska, a część osiadła o wysokim poziomie kultury, jak właśnie Inkowie, Majowie i Aztekowie. Charakterystyczną cechą organizacji wszystkich Amerindów było jednak to, iż opierała się ona na wspólnocie plemiennej, której podstawę stanowiła wspólna własność i użytkowanie ziemi oraz rodowa lub klanowa forma organizacji społecznej. Indianie wyznawali wielobóstwo, przy czym wśród wielu plemion w ścisłym związku z wierzeniami religijnymi występowało ludożerstwo. Nie należy jednak zjawiska tego wyolbrzymiać ani uważać za jedną z głównych cech charakterystycznych życia indiańskiego. Warto wreszcie zwrócić uwagę na wysoką pozycję społeczną kobiety u Indian. Rozważania nad historią i kulturą Amerindów muszą jednak doprowadzić do wniosku, że w chwili zetknięcia się pod koniec Xv w. z cywilizacją europejskich zdobywców Indianie stanęli od razu na straconej pozycji. Nieznajomość żelaza, zwierząt pociągowych, koła i środków transportowych, nieznajomość broni żelaznej i palnej dawała przybyszom hiszpańskim zdecydowaną przewagę nad pierwotnymi gospodarzami kontynentu amerykańskiego. W tych warunkach podbój europejski był i okrutny, i łatwy. Krzysztof KolumbŃ i jego planyŃ podróży do Indii Ameryka została odkryta przez Europejczyków dzięki poszukiwaniom drogi do Indii. Dokonanie tego dzieła przypadło w udziale Krzysztofowi Kolumbowi, człowiekowi, którego słusznie uważamy za największego odkrywcę w dziejach ludzkości. Na temat biografii Kolumba do dziś istnieją sprzeczne opinie. W pewnym stopniu wynikają one zapewne nie tyle z przyczyn naukowych, ile z pobudek patriotyczno-politycznych. Wydaje się również, że - abstrahując od sporów o Kolumba i od niektórych fantastycznych poglądów na temat jego pochodzenia - wiele szczegółów dotyczących tej kwestii można przyjąć za bezsporne. Jakkolwiek nie mamy jego świadectwa chrztu (dokumenty tego rodzaju wymagane były w Kościele Katolickim dopiero po soborze trydenckim, 1545-1563Ď), to z późniejszych dokumentów wynika, że przyszły wielki odkrywca Ameryki urodził się w Genui między 25 sierpnia a 31 października 1451 r. jako syn tkacza Dominika Kolumba (Colon, Colom, Colombo, Colomb) i jego żony, również córki tkacza, Zuzanny Fontanarossy. Chęć dotarcia drogą morską do Indii stała się dość wcześnie ideą przewodnią Kolumba. Już w 1474 r. młody, nie znany wówczas nikomu Kolumb zwraca się do sławnego uczonego, geografa Toscanellego, z prośbą o wyjaśnienie, jaka według niego jest najkrótsza droga do tego kraju. Toscanelli, autor mapy świata, na której zgodnie z ówczesnym stanem wiedzy między zachodnimi wybrzeżami Europy i wschodnimi wybrzeżami Azji nie było żadnego większego lądu, odpowiedział Kolumbowi, że najkrótsza droga prowadzi przez Ocean Atlantycki na zachód od Europy, a nie wzdłuż brzegów Afryki. Wyliczenie uczonego oparte było na błędnych danych zaczerpniętych jeszcze z Ptolemeusza, według których obwód ziemi był znacznie mniejszy niż w rzeczywistości