W tym stosunku, kt�ry si� wy�oni�, widoczny jest i rozwini�ty tylko charakter pozytywnej og�lno�ci; ale nie zaznacza si� jeszcze pewna strona, kt�ra tak�e musi by� wzi�ta pod...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Mianowicie gdyby liczne okre�lone w�asno�ci by�y bezwzgl�dnie oboj�tne [w stosunku do siebie nawzajem] i odnosi�y si� wy��cznie do siebie, w�wczas nie by�yby one w�asno�ciami okre�lonymi � s� bowiem takimi tylko o tyle, o ile si� r�ni� i odnosz� do innych jako przeciwstawne. Ale [jako uj�te] w aspekcie [nach] tej przeciwstawno�ci nie mog� one wsp�istnie� w prostej jedno�ci swojego medium, kt�ra jest dla nich czym� r�wnie istotnym jak negacja; rozr�nianie ich, o ile nie jest jakim� rozr�nianiem oboj�tnym, lecz takim, w kt�rym wy��cza si� i neguje to, co inne, wychodzi wi�c poza to proste medium; i dlatego to [medium] nie jest tylko jakim� Tak�e, oboj�tn� jedno�ci�, lecz r�wnie� Jednym [Eins], jedno�ci� wy��czaj�c�. �Jedno jest momentem negacji jako takie, kt�re w prosty spos�b odnosi si� do siebie i wy��cza to, co inne; i dzi�ki temu element rzeczowy [Dingheit] okre�lony jest jako rzecz [Ding]. We w�asno�ci negacja istnieje jako okre�lono�� stanowi�ca bezpo�rednio jedno [die... eins ist] z bezpo�rednio�ci� bytu6, kt�ra dzi�ki tej jedno�ci z negacj� jest [zmys�ow�] og�lno�ci�; ale jako Jedno [Eins] istnieje ona7 jako taka, kt�ra uwolniona jest od tej jedno�ci z przedmiotem8 i jest czym� samym w sobie i dla siebie. We [wszystkich] tych momentach ��cznie rzecz, jako prawda po-strze�enia, zostaje doprowadzona do zako�czonej postaci [ist... vollen-det] � w takim stopniu, w jakim rozwijanie tego jest tu potrzebne9. Rzecz jest: a) oboj�tn�, biern� og�lno�ci�, owym Tak�e wielu w�asno�ci albo raczej materii; (J) negacj�, [wyst�puj�c�] r�wnie� jako co� prostego, 86 �wiadomo�� czyli [jako] Jedno [das Eins], wy��czaniem w�asno�ci przeciwstawnych, i y) wieloma w�asno�ciami jako takimi [die vielen Ei gens ch aft e n selbst], stosunkiem dw�ch pierwszych moment�w10; negacj� jako tak�, kt�ra odnosi si� do elementu oboj�tnego i rozprzestrzenia si� w nim jako mnogo�� r�nic; punktem jednostkowo�ci w medium trwa�ego istnienia, promieniuj�cym w wielo��. R�nice te, [wzi�te] od tej strony, �e nale�� do oboj�tnego medium, s� same czym� og�lnym, odnosz� si� tylko do siebie i nie wp�ywaj� [affizieren] na siebie; ale [wzi�te] od tej strony, �e nale�� do negatywnej jedno�ci, s� zarazem [r�nicami] wy��czaj�cymi [to, co przeciwstawne]; z konieczno�ci jednak maj� ten stosunek przeciwstaw-no�ci we w�asno�ciach usuni�tych z ich Tak�e. Zmys�owa og�lno��, czyli bezpo�rednia jedno�� bytu i tego, co negatywne, jest w�asno�ci� dopiero wtedy, kiedy rozwijaj� si� z niej i odr�niaj� od siebie nawzajem Jedno oraz czysta og�lno�� i kiedy ��czy ona ze sob� nawzajem te [momenty]; dopiero to odniesienie zmys�owej og�lno�ci do czystych istotnych moment�w doprowadza rzecz do zako�czonej postaci [vollendet]''. Taka w�a�nie jest charakterystyka rzeczy [stanowi�cej przedmiot] postrze�enia; a �wiadomo�� jest okre�lona jako �wiadomo�� postrzegaj��ca [czyli �bior�ca prawd�"] [a�s Wahrnehmendes], o ile jej przedmiotem jest ta rzecz12; �wiadomo�� ma ten przedmiot tylko bra� [nehmen] i zachowywa� si� jako czyste ujmowanie [reines Auffasse�]; tym, co otrzymuje ona dzi�ki temu, jest to, co prawdziwe [das Wahre\ Gdyby sama zachowywa�a si� przy tym braniu [bei diesem Nehmen] w spos�b aktywny, prawda [die Wahrheit] zosta�aby przez takie dodawanie albo pomijanie zmieniona. Poniewa� przedmiot jest tym, co prawdziwe i og�lne, tym, co sobie r�wne, �wiadomo�� za� jest dla siebie tym, co zmienne i nieistotne, wi�c mo�e si� jej zdarzy�, �e ujmie przedmiot niew�a�ciwie i ulegnie z�udzeniu. �wiadomo�� postrzegaj�ca [das Wahr-nehmende] ma �wiadomo�� mo�liwo�ci z�udzenia; w og�lno�ci, kt�ra jest [jej] zasad�, istnieje bowiem dla niej bezpo�rednio samo bycie czym innym [das Anders sein selbst], ale jako co�, co jest bez znaczenia [als das Nichtige], jako co� zniesionego13. Dlatego jej kryterium prawdy stanowi r�wno�� z sob� samym, a jej post�powaniem jest ujmowanie [przedmiotu] jako r�wnego samemu sobie. Poniewa� istnieje dla niej zarazem to, co r�ne, jest ona odnoszeniem do siebie nawzajem r�nych moment�w swojego ujmowania; kiedy za� w tym por�wnaniu [Vergleichung] zaznacza si� jaka� nier�wno�� [Ungleichheit], to jest to nieprawdziwo�� postrzegania, a nie przedmiotu � ten bowiem jest tym, co r�wne sobie. Poslrze�enie, czyli rzecz i z�udzenie 87 Przyjrzyjmy si� teraz temu, czego �wiadomo�� do�wiadcza w swoim rzeczywistym postrzeganiu