W roku 1820 bo�yszczem jej by� wielki Keller, znakomity m�wca, poczytywa� bowiem bank za piastunk� przemys�u i podpor� pa�stwa; trzeciemu wi�c, narodzonemu wtedy synkowi,...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Pod koniec roku 1820 Thuillier, najpoufalszy przyjaciel obojga Colleville�w i zarazem wielbiciel Flawii, uczuwszy potrzeb� wynurze�, wyla� swoj� bole�� na �ono tej przezacnej kobiety, opowiadaj�c o swoich nieszcz�ciach ma��e�skich: od sze�ciu lat dok�ada wszelkich stara�, aby mie� dzieci, lecz B�g nie b�ogos�awi jego wysi�kom, a biedna Celesta daremnie odprawia nowenny; pielgrzymowa�a nawet do Notre Dame de Liesse! A kiedy odmalowa� Celest� na wszelkie sposoby, z warg pani Colleville, r�wnie� sk�din�d do�� zasmuconej, wyrwa�y si� s�owa: "Biedny pan Hieronim"! nie ho�dowa�a akurat �adnym pogl�dom i przela�a swoje troski w serce Thuilliera. Wielki Keller, �w bohater Lewicy, okaza� si� cz�owiekiem nader ma�ostkowym; obejrza�a podszewk� jego s�awy, pozna�a g�upie intry�ki bankowe, jak r�wnie� osch�o�� owego trybuna. M�wca m�wi� jak nale�y tylko w parlamencie, z ni� za� post�powa� szkaradnie; Thuillier by� oburzony. "Tylko g�upcy umiej� kocha�, pokochaj mnie"! Zacz�to wi�c gada�, �e pi�kny Thuillier zaleca si� trosze�k� do pani Colleville - bo i atentowa� j�, jak mawiano za Cesarstwa. - Aha, zaczepiasz moj� �on�! - powiedzia� �miej�c si� Colleville. - Uwa�aj tylko, �eby nie pu�ci�a ci� kantem, jak innych. S�owa te, do�� chytre, uratowa�y Collevilleowi w biurze jego M�owsk� godno��. W latach 1820-1821 Thuillier powo�ywa� si� na tytu� "przyjaciela domu", aby wspomaga� Collevillea, kt�ry dawniej wspiera� go tak cz�sto - i przez p�tora roku po�yczy� ma��onkom blisko dziesi�� tysi�cy frank�w, nie zamierzaj�c wspomina� nigdy o tej wierzytelno�ci. Wiosn� 1821 roku pani Colleville powi�a zachwycaj�c� c�reczk�, kt�r� trzymali do chrztu pa�stwo Tuillier; ma�ej dano zatem cztery imiona: Celesta Ludwika Karolina Brygida. Panna Thuillier zapragn�a bowiem przekaza� jej jedno ze swoich imion. Imi� Karoliny by�o tu mi�ym uk�onem w stron� Collevillea. Babcia Lemprun podj�a si� umie�ci� dziecko u mamki, w Auteuil, tak aby stale mia�a je na oku, a Celesta ze szwagierk� odwiedza�y male�stwo dwa razy na tydzie�. Wr�ciwszy do zdrowia, pani Colleville oznajmi�a Thuillierowi otwarcie i na serio: - Drogi przyjacielu, je�li chcesz, aby�my pozostali przyjaci�mi, b�d� ju� tylko naszym przyjacielem. M�j m�� bardzo ci� lubi, a mnie do�� jednego m�a w domu. - Wyt�umacz mi pani - powiedzia� wtedy Thuillier do tancerki Tulii, kt�ra go�ci�a akurat u pani Colleville - dlaczego �adna kobieta nie chce zwi�za� si� ze mn�? Nie m�wi�, �em Apollo Belwederski, ale w ko�cu nie jestem te� i Hefajstosem; ujd� przecie w t�oku; jestem dowcipny, wierny... * Hefajstos - w mitologii greckiej brzydki i kulawy b�g ognia i rzemios�a kowalskiego, syn Hery i Zeusa, m�� Afrodyty. - Chcesz si� pan dowiedzie� prawdy? - odpar�a Tulia. - Chc� - oznajmi� pi�kny Thuillier. - No, to wiedz pan, �e je�li czasem mo�emy pokocha� gbura, �adna z nas nie pokocha nigdy durnia. S�owa te dobi�y Thuilliera, nie podni�s� si� wi�cej; od tego momentu popad� w melancholi� i oskar�a� kobiety o dziwactwa. - A nie uprzedza�em ci�?... - powiedzia� mu Colleville. - Nie jestem Napoleonem, m�j drogi, i nawet by�oby mi przykro, gdybym nim by�; ale mam J�zefin�... a to per�a! Przypisawszy kiedy� Klemensowi des Lupeaulx, sekretarzowi generalnemu ministerium, wi�cej wp�yw�w, ni� mia� ich naprawd�, pani Colleville mawia�a o nim p�niej: "By�a to jedna z moich pomy�ek"... - des Lupeauk u�wietnia� bowiem przez jaki� czas jej salon; ale �e nie mia� do�� w�adzy, by da� Collevilleowi awans przenosz�c go do departamentu pana BoisLevant, Flawia, jak zawsze rozs�dna, obrazi�a si� o wzgl�dy, jakimi des Lupeaulx darzy� pani� Rabourdin, �on� naczelnika wydzia�u, lafirynd�, kt�ra nie tylko nigdy jej nie zaprasza�a, lecz, impertynentka, dwa razy nie przysz�a do niej na koncert. Pani� Colleville ugodzi�a w samo serce �mier� m�odego Gondrevillea; by�a niepocieszona; dotkn�� j�, jak mawia�a, palec Bo�y. W roku 1824 ustatkowa�a si�, rozprawia�a na temat oszcz�dno�ci, skasowa�a przyj�cia, zaj�a si� dzie�mi, chcia�a odmieni� si� w zacn� matron�; przyjaciele nie zauwa�yli, by mia�a pod�wczas jakiego� faworyta - pocz�a za to bywa� w ko�ciele, nosi� si� inaczej, suknie wy��cznie popielate, i rozprawia�a na temat katolicyzmu lub konwenans�w; produktem owego mistycyzmu by� w roku 1825 czaruj�cy ch�opczyk, kt�remu da�a imi� Teodor, czyli Bo�y dar. Tak to w roku 1826 - pi�kne czasy Kongregacji - Colleville dosta� awans na zast�pc� naczelnika wydzia�u w departamencie Clergeota, a po dw�ch latach zosta� poborc� okr�gu paryskiego. * Kongregacja - religijno-dobroczynna organizacja Ko�cio�a katolickiego, za�o�ona w r. 1801, nabra�a szybko tajnego charakteru reakcyjno-politycznego; szczeg�lnie aktywna i pot�na by�a za panowania Karola X. Otrzyma� krzy� Legii Honorowej, dzi�ki czemu c�rka jego mia�a zapewnion� edukacj� w Saint Denis. Po�ow� stypendium, o kt�r� Keller wystara� si� dla Karola, najstarszego z Collevilleowych dziatek, odziedziczy� w roku 1823 drugi z syn�w; Karol, uzyskawszy pe�ne stypendium, kszta�ci� si� w gimnazjum Ludwika �wi�tego, a trzeci z syn�w, protegowany nast�pczyni tronu, otrzyma� trzy czwarte stypendium u Henryka IV. W roku 1830 Colleville - a mia� to szcz�cie, �e wy�y�y mu wszystkie dzieci - musia�, z przywi�zania do zdetronizowanej linii Burbon�w, poprosi� o dymisj�; ale �e starczy�o mu dowcipu, by dro�y� si� w pewnym sensie, wyd�bi� dwa tysi�ce czterysta frank�w emerytury, nale�nych mu zreszt� za przepracowane lata, dziesi�� tysi�cy frank�w odszkodowania od swojego nast�pcy i godno�� oficera Legii Honorowej. Niemniej znalaz� si� w trudnym po�o�eniu, tote� panna Thuillier doradzi�a mu w roku 1832, aby przeprowadzi� si� do nich, napomykaj�c, �e m�g�by otrzyma� posad� w merostwie; dosta� j� po dw�ch tygodniach - z tysi�cem dukat�w pensji. Karol Colleville rozpocz�� w�a�nie studia w Szkole Morskiej. Kolegia, gdzie wychowywano dw�ch m�odszych jego braci, by�y w tej�e dzielnicy