ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Z jednej strony dowodzi, że funkcją muzyki nie jest "pobudzenie uczucia, lecz wyrażanie go; co więcej, nie jest nią nawet ujawnianie wzruszeń, którym ulega kompozytor, lecz symboliczne wyrażanie form odczuć zmysłowych tak, jak on je rozumie". Jednak z drugiej strony stwierdza, że muzyka nie może być prawdziwie i całkowicie symboliczna, gdyż nie posiada tego, co nazywa "ustaloną konotacją". Tak więc znaczenie w muzyce nie jest ustalone wspólnym przyzwoleniem tych, którzy ją 226 Alan P. Merriam, MUZYKA JAKO ZACHOWANIE SYMBOLICZNE tworzą lub jej słuchają, lecz raczej polega na wyrażaniu uczuć i zbiorów znaczeń ogólnych: "muzyka w swej najwyższej, choć oczywiście symbolicznej formie, jest nie spełnionym symbolem. Jej życiem jest artykulacja, nie zaś wypowiadanie sądów; ekspresyjność, a nie ekspresja. Zasadnicza funkcja znaczenia, która wymaga stałych treści, nie jest spełniona, ponieważ nigdy nie można przypisać wyraźnie tego, a nie innego możliwego znaczenia danej formie". W ścisłym sensie jest to stwierdzenie prawdziwe. Przypisywanie specjalnego znaczenia poszczególnym seriom brzmień muzycznych nie jest cechą charakterystyczną dla większości systemów muzycznych, i dlatego też należy się zgodzić, że muzyka jest symbolem, stanowiąc jednak nie spełnioną formę / symboliczną. Ale nie jest to prawdziwe w odniesieniu do wszystkich systemów muzycznych na świecie, ani też do całej muzyki utrzymanej w danym systemie. Ponadto przypisane i przez to symboliczne znaczenie muzyki może się zmieniać i zmienia się zwłaszcza w czasie, w obrębie każdej specyficznej kultury. W podobnym duchu Charles Morris dowodzi symboliczności muzyki na poziomie ogólnej kategoryzacji. Pisze on: "Pytałem wiele osób, jakiego rodzaju sytuację mogłoby obrazować Święto wiosny Strawińskiego (tzn. co jest jego znaczeniem). Odpowiedzi były różne: stado dzikich słoni ulegających panice, dionizyjska orgia, wyłanianie się gór w wyniku procesów geologicznych, walka dinozaurów. Jednakże nikt nie zasugerował, że utwór mógłby przedstawiać cichy strumyk, zakochanych w blasku księżyca lub wewnętrzny 227 Alan P. Merriam, MUZYKA JAKO ZACHOWANIE SYMBOLICZNE spokój. ŤŻywiołowa walka sił pierwotnych)) - takie jest przybliżone znaczenie tej muzyki i taki konflikt jest ikonicznie przedstawiony w muzyce". Charles L. Stevenson zakwestionował te spostrzeżenia zwłaszcza Morrisa i Langer, uważając, że zakres ich zastosowania i użyteczności jest ograniczony. Jego zdaniem Morris zaproponował system myślenia tak ogólny, że właściwie wszystko staje się znakiem czegoś i nawet może zostać znakiem samego siebie, natomiast Langer stosuje pojęcie oznaczania w taki sposób, że muzyka staje się znakiem wzruszeń: "muzyka zupełnie dosłownie oznacza [...], zastępuje lub reprezentuje uczucie". Stevenson komunikuje: "w rzeczywistości dźwiękom muzycznym towarzyszy (a nie jest po prostu przez nie oznaczane) jakieś uczucie lub nastrój, które jest czymś podobnym do codziennego wzruszenia, lecz nie jest z nim identyczne. Np. uczucie lub nastrój towarzyszące smutnej muzyce oraz żałobie mogą wykazywać ogólne podobieństwo, lecz muzyka nie musi wywoływać łez, przyprawiać o utratę samokontroli itp. Zatem stosowanie terminu Ťsmutnať do muzyki tłumaczy się [...] naszą tendencją do rozciągania znaczenia tego określenia na uczucie lub nastrój, którego inaczej nie potrafilibyśmy nazwać". Zajmując takie stanowisko Stevenson przekonywająco dowodzi, że trudności z ogólnym zastosowaniem teorii znakóV do sztuki wzrastają w miarę zwiększania się stopnia jej abstrakcji. Tak więc "dziedziny sztuki takie, jak muzyka absolutna i malarstwo nieprzedstawiające wydają się w ogóle nie posiadać jakiejkolwiek estetycznie istotnej funkcji symbolicznej", a muzyka jako taka, mogąc nawet wywoływać wzruszenia, niekoniecznie musi je oznaczać. 228 o K "'V."-V,.....' J Ť } / Alan P. Merriam, MUZYKA JAKO ZACHOWANIE SYMBOLICZNE Problem, czy rzeczywiście można zastosować teorię znaków i symboli do muzyki, jest poważny, a jego znaczenie staje się jeszcze wyraźniejsze, gdy rozważamy interkulturowe zastosowanie tej teorii. W tych warunkach problematyczne staje się ścisłe rozgraniczenie pomiędzy znakiem a symbolem i wydaje się bardziej prawdopodobne, że mamy tu do czynienia z continuum, w którym znak przechodzi nieppstrzeżenie w symbol o coraz wyższym poziomie abstrakcji. W każdym jednak przypadku, czy traktujemy znaki i symbole jako pozwalające się wyraźnie oddzielić, czy też jako continuum, muzyka wydaje się funkcjonować jako "symboliczna" część życia przynajmniej w tym sensie, że przedstawia inne rzeczy. Stosunek ten manifestuje się w ludzkim doświadczeniu na cztery sposoby, z których każdy może być powiązany z ideą znaków i symboli o wzrastającym stopniu abstrakcji. Pierwszy z nich jest prawdopodobnie najbliższy "poziomowi oznaczania"; w j tym przypadku sztuka jest symboliczna dzięki temu, że bezpośrednio przekazuje znaczenia. Najłatwiej wyrażają ten poziom sztuki pozamuzyczne - niektóre tańce mimetyczne i część przedstawiających sztuk plastycznych. W tym znaczeniu zachowanie takie jest prawdopodobnie bardziej oznaczające niż symbolizujące, gdyż natura wytworu przedstawia bezpośrednio ludzkie działanie. Erotyczne gesty w tańcu są takie same, lub prawie takie same jak te, które stosuje się w zachowaniu rzeczywistym, a wyrzeźbione popiersie jest bezpośrednim, chociaż w żadnym wypadku nie identycznym przedstawieniem danej osoby. Sprawa komplikuje się w momencie, gdy zaczynamy zajmować się muzyką, ponieważ trudno pojąć, jak dźwięk muzyczny może cokolwiek przedstawiać wprost