Teraz masz dopiero temat do dobrego opowiadania...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

- Najlepiej nie traci� g�owy i zachowywa� spok�j - doda� mi otuchy Javier. - Nie b�j si�, musimy zaplanowa� dobr� strategi�, aby stawi� czo�o tej aferze. - Na ciebie tak�e s� w�ciekli - ostrzeg�a go Nancy. - Te� o tobie �le m�wi�. - Str�czyciel? - u�miechn�a si� ciotka Julia. A odwraca-iac si� w moim kierunku, doda�a ze smutkiem: - W tym wszystkim najbardziej martwi mnie my�l, �e nas roz��cz� i �e nigdy wi�cej nie b�d� mog�a ci� widywa�. - To by�oby dra�stwo, nie mo�na w ten spos�b m�wi� -zareagowa�em. - Jak oni dobrze udawali! - zastanowi�a si� ciotka Julia. -Ani moja siostra, ani szwagier, ani �aden z twoich krewnych nigdy nie dali po sobie pozna�, �e o czymkolwiek wiedz� i �e mn� pogardzaj�. Zawsze byli wobec mnie tak serdeczni, ci hipokryci. - Na razie musicie przesta� si� widywa� - oznajmi� Javier. - Niech Julcia zacznie wychodzi� z innymi kawalerami, a ty zapraszaj inne dziewcz�ta. Wtedy rodzina pomy�li sobie, �e�cie si� pok��cili. Z podci�tymi zupe�nie skrzyd�ami ciotka Julia i ja zgodzili�my si�, �e by�o to jedyne wyj�cie. Ale kiedy chuda Nancy posz�a do domu - przedtem przysi�gli�my, �e nigdy jej nie zdradzimy - i kiedy Javier tak�e nas po�egna�, a ciotka Julia towarzyszy�a mi a� do rozg�o�ni Radia Panameryka�skiego, wtedy oboje, nie czuj�c potrzeby rozmawiania na ten temat, szli�my w d� ulicy Belen ze spuszczonymi g�owami, trzymaj�c si� za r�ce, wilgotni od m�awki i dobrze wiedz�c, �e taka strategia mog�aby zamieni� k�amstwo w prawd�. Gdyby�my przestali si� widywa�, gdyby ka�de z nas wychodzi�o na w�asn� r�k�, wtedy nasze uczucie wcze�niej czy p�niej sko�czy�oby si�. Postanowili�my rozmawia� codziennie przez telefon o ustalonych godzinach i po�egnali�my si� d�ugim poca�unkiem w usta. Kiedy wje�d�a�em roztrz�sion� wind� na moje poddasze, poczu�em - tak jak innymi razy - nieprzepart� ch��, by opowiedzie� o moich nieszcz�ciach Pedrowi Camacho. By�o to jakie� przeczucie, bo w biurze ju� na mnie czekali - pogr��eni w o�ywionej rozmowie z Wielkim Pablito, podczas gdy Pascual faszerowa� biuletyn dziennika wiadomo�ciami o katastrofach (nigdy oczywi�cie nie respektowa� mojego zakazu umieszcza- 246 nia wiadomo�ci o zmar�ych) - g��wni wsp�pracownicy boliwijskiego skryby: Luciano Pando, Josefina Sanchez i Batan. Poczekali cierpliwie, a� pomog� Pascualowi w zredagowaniu ostatnich wiadomo�ci, i kiedy Pascual oraz Wielki Pablito powiedzieli nam dobranoc i zostali�my we czw�rk� na poddaszu, spojrzeli po sobie z zak�opotaniem, a dopiero p�niej przem�wili. Nie by�o w�tpliwo�ci, �e chodzi�o o spraw� artysty. - Jest pan jego najlepszym przyjacielem i dlatego tu przyszli�my - mrukn�� Luciano Pando. By� to przygarbiony cz�owieczek oko�o sze��dziesi�tki, z oczyma biegaj�cymi w dw�ch przeciwnych kierunkach, kt�ry zim� i latem, we dnie i w nocy, zawsze nosi� na szyi przet�uszczony szalik. Zna�em ten jego jedyny br�zowy garnitur w niebieskie paseczki, kt�ry ju� by� w ruinie z racji zbyt cz�stego prania i prasowania. Jego prawy but mia� dziur� na podbiciu i wida� by�o przez ni� skarpetk�. - Chodzi o spraw� bardzo delikatn�. Mo�e pan sobie wyobrazi�... - Z pewno�ci� nie, don Luciano - przerwa�em mu. - Czy chodzi o Pedra Camacho? Owszem, jeste�my przyjaci�mi, chocia� wie pan, �e jest to osoba, kt�rej nikt zg��bi� nie potrafi. Czy sta�o mu si� co� z�ego? Przytakn��, ale milcza� i wci�� wpatrywa� si� we w�asne buty, jak gdyby ci��y�o mu bardzo to, co mia� za chwil� powiedzie�. Spojrza�em pytaj�co na jego towarzyszk� i na Batana: oboje stali powa�ni i nieruchomi. - Robimy to z serdeczno�ci i z wdzi�czno�ci dla niego - przem�wi�a swoim pi�knym aksamitnym g�osem Josefina Sanchez. - Bo nikt nie ma poj�cia, m�odzie�cze, ile my zawdzi�czamy Pedrowi Camacho, my, kt�rzy pracujemy w tym tak �le p�atnym zawodzie. - Zawsze byli�my pi�tym ko�em u wozu, nikt nie dawa� za nas z�amanego grosza, �yli�my z takimi kompleksami, �e uwa�ali�my si� za ostatnie �miecie - oznajmi� Batan tak wzruszony, �e nagle sobie wyobrazi�em, i� musia� si� wydarzy� jaki� wypadek. - Dzi�ki niemu odnale�li�my sens naszego zawodu, dowiedzieli�my si�, �e jest zawodem artysty. 248 - M�wcie takim tonem, jak gdyby umar� - zauwa�y�em. - No bo c� by ludzie bez nas robili? - Josefina wcale mnie nie s�ucha�a, cytuj�c s�owa swego mistrza. - Kt� im dostarcza z�udze� i wzrusze�, kt�re pomagaj� w �yciu? By�a to kobieta, kt�r� natura obdarzy�a pi�knym g�osem, chc�c wynagrodzi� w jaki� spos�b �w zbi�r pomy�ek, jaki stanowi�o jej cia�o. Nie spos�b by�o odgadn�� jej wieku, chocia� musia�a ju� mie� po�ow� stulecia za sob�. Mia�a ciemn� karnacj�, ale tleni�a sobie w�osy, kt�re niczym ��ta s�oma wy�azi�y jej spod granatowego turbanu i opada�y na uszy, nie mog�c ich niestety zakry�, bo te by�y olbrzymie, bardzo odstaj�ce i �apczywie nastawione na wszystkie g�osy tego �wiata. Jednak najbardziej zwraca�a uwag� jej szyja, �w flak ze sk�ry opadaj�cy na kolorow� bluzk�. Mia�a g�sty zarost, kt�ry m�g�by nawet pretendowa� do miana w�s�w, i ho�dowa�a okropnemu zwyczajowi podkr�cania ich w czasie m�wienia. Na nogi wk�ada�a elastyczne po�czochy futbolisty, bowiem cierpia�a na �ylaki. W ka�dym innym momencie wizyta jej zaciekawi�aby mnie do g��bi. Ale tego wieczora by�em zbyt zmartwiony w�asnymi k�opotami. - Jasne �e wiem, ile wy wszyscy zawdzi�czacie Pedrowi Camacho - oznajmi�em niecierpliwie. - Bo z jakiej� przedziwnej przyczyny jego s�uchowiska radiowe s� najbardziej popularne w ca�ym kraju. Zauwa�y�em, �e wymienili spojrzenia, aby doda� sobie odwagi. - No w�a�nie - stwierdzi� w ko�cu Luciano Pando, zniecierpliwiony i zmartwiony. - Pocz�tkowo nie doceniali�my go. My�leli�my, �e to niedopatrzenia czy potkni�cia, kt�re ka�demu mog� si� zdarzy�. Tym bardziej komu�, kto pracuje od �witu do nocy. - Ale co si� sta�o Pedrowi Camacho? - przerwa�em mu. -Nic nie rozumiem, don Luciano