Drewnowski traktuje autora �Hallali� mniej teraz z g�ry i okazuje mu pewn� opiek�, troch� przyjacielsk�, troch� wynios��, w oczy zapytuje go cz�sto przy ludziach, jak...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Drewnowski nigdy i nigdzie nie powiedzia� zreszt�, �e �Hallali� jest to dobra powie��, przeciwnie, zawsze dawa� do poznania, �e mog�aby by� lepsz�. Kiedy za� patrzono na nich, gdy byli razem, mo�naby wzi�� Drewnowskiego za starszego brata Eustachego, braciszka surowego, ale dobrego. Eustachy wszystko to wie, rozumie i macha r�k�. Niech tam � powiada. I martwi si�, �e niezad�ugo ludzie poznaj� przecie�, i� Drewnowski jest jak p�cherz, zewn�trz bardzo okaza�y, a wewn�trz pu�ciutki i samem tylko powietrzem nabity � i w dobroci serca postanawia pomaga� i podtrzymywa� przyjaciela w momentach krytycznych. Ale wchodzi oto Drewnowski. � No, sko�czy�em � powiada z widocznem zadowoleniem ze swej pracy. � Mo�emy i��? � zeskakuje Eustachy z ��ka. � Troch� wcze�nie... Drewnowski nie lubi przychodzi� nigdzie jednym z pierwszych. Ale Eustachemu pilno. � P�jdziemy wolno � proponuje. I id� wolno. Po drodze rozmawiaj� o Wie�kowiczu. Drewnowski nie bardzo chcia� wierzy�, kiedy mu Eustachy zar�cza�, �e Wie�kowicz ani my�li o Merl�wnie. Teraz zaczyna si� to jednak sprawdza�. Po mie�cie przesta�y ju� kursowa� pog�oski o tem, nadto rodzina ca�a Merl�w wyjecha�a za granic� na zim�. Widocznie nic z tego nie b�dzie. Tylko Drewnowski nie mo�e uwierzy�, aby to Wie�kowicz nie chcia�. Nie chcie� pi�knej i rozuinnej panny, kt�ra ma par�, czy nawet kilka milion�w posagu!... � Daj pok�j! daj pok�j! � odpowiada Eustachemu, kt�ry si� o Wie�kowiczu wyra�a z entuzyazmem. Staje wreszcie Eustachy na progu domu, w kt�rym odbywa si� wi�ksze literackie zebranie i serce mu troch� bije w piersi. Gospodarz ca�y dzi� w u�miechu i uk�onie wyci�ga do Eustachego obie r�ce. � Przyprowadzi�em go panu redaktorowi � powiada Drewnowski, k�ad�c r�k� na ramieniu Eustachego. Redaktor prowadzi Eustachego do pierwszej wi�kszej grupy i przedstawia go jako m�odego, pe�nego talentu autora bardzo ciekawej powie�ci, kt�r� �wiat pozna niezad�ugo. � Czy za po�rednictwem �Bieguna?� � kto� pyta. � Je�eli m�wi�, �e autor jest zdolny, a powie�� ciekawa... � odpowiada redaktor z przesad�. W salonie jest ju� gwarno i ludno, utworzy�y si� trzy grupy wi�ksze i kilka mniejszych. Gospodarz ci�gle podchodzi do progu, wita� nowych go�ci. W pierwszej grupie jaki� powa�ny obywatel pozna�ski opowiada o pruskich praktykach wyborczych. S�uchaj� go z zaj�ciem; ten i �w jednak rzuca ciekawe spojrzenia na Eustachego. Eustachy, cho� zmieszany jeszcze, czuje, �e si� nim troch� zajmuj� i sprawia mu to rado��. Drewnowski stoi przy nim, ale po chwili odst�puje, aby przywita� si� z tym i z owym, i nieznacznie tworzy si� woko�o Eustachego nowa grupa. � Ch�op nasz jest bardzo m�dry i wyrobiony � zar�cza powa�ny obywatel pozna�ski. I zaczyna to popiera� dowodami licznymi i ciekawymi. Przerywa mu Dulski, m�ody i us�u�ny sekretarz �Bieguna�, kt�ry posiad� now� anegdot� i biega od grupy do grupy, po�ami surduta wiej�c, jak skrzyd�ami, w ci�g�ej trosce, aby wszyscy poznali now� anegdot� z jego ust, a nie z innych. � Znacie anegdot� o Szo�kowskim? Poniewa� nikt nie potwierdza pytania, Dulski zadowolony, powiada: � Doskona�a... I opowiada: � ...Szo�kowski zakochany jest w �piewaczce w�oskiej, Davini, bardzo pi�knej. Przychodzi jej benefis w �Fau�cie�. Wypada pos�a� jej kwiaty. Szo�kowski nie jest cz�owiekiem sk�pym, ale nie lubi wydawa� pieni�dzy na kobiety. Trzeba jednak, wi�c posy�a jej jaki� wiechetek za 5 rubli. Tymczasem rywal jego, Glancenman, bankier wyst�puje przy tej okazyi wspaniale i ofiarowuje przepyszn� lir� z najrzadszych kwiat�w. Ot� porz�dek w teatrze jest ten, �e kwiaty podaj� artystce z orkiestry, bilety za� ofiarodawc�w posy�a� nale�y na r�ce re�ysera za kulisy. Z manipulacyi tej korzysta Szo�kowski, idzie �mia�ym krokiem w antrakcie za kulisy, wita si� z Davini z pewn� min� i spogl�daj�c na ofiarowany przez siebie wieche� za 5 rubli, lekcewa��co zapytuje: � A kt� to pani przys�a�? �miechy. Dulski, jak aktor, kt�ry osi�gn�� efekt ko�cowy, znika. Powa�ny obywatel pozna�ski zapytuje, czy to zdarzenie prawdziwe, czy te� zrobiona przy sposobno�ci anegdota. Nikt mu na to nie umie odpowiedzie�, nikt bo si� o to nie troszczy� i wydaj� si� troch� zaskoczeni pytaniem Pozna�czyka, kt�ry chce wszystko wiedzie� tak dok�adnie. � Ja s�dz�, �e to anegdota � powiada Pozna�czyk � ju� bo Warszawa znana jest z tego, �e zawsze i ze wszystkiego zrobi anegdot�... Eustachy spostrzega Wie�kowicza i opuszcza grup�, w kt�rej Pozna�czyk wraca do swoich ch�op�w. � Co s�ycha�? � pyta Wie�kowicz. � Dobrze, panie. S�ucham pana jak wyroczni i patrz� ko�ca. Chcia�bym jednak pom�wi� kiedy z panem troch� szczeg�owiej... Wie�kowicz liczy dni zaj�te w my�li i powiada: � Przyjd� pan w sobot�. � Doskonale! Dzi�kuj�. Potem m�wi do Wie�kowicza: � Ja jestem pierwszy raz w tak licznem gronie i ma�o kogo znam