- Szefie...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

.. - odezwa�a si� Icta. - A co z nim? - wskaza�a unieruchomionego na ziemi cz�owieka. Nie mia� �adnych wi�z�w, zapewne przytrzymywano go si�� woli. Vesper odwr�ci� g�ow� i nagle serce podesz�o mu do gard�a. Prze�kn�� lin�, gor�czkowo zastanawiaj�c si�, co ma powiedzie�. �adne s�owa nie przychodzi�y mu do g�owy. - Powiedzia�e�, �eby go chroni� - wyja�ni� Alex. - Razem z nami ostrzeliwa� si� z watyka�skimi, w ko�cu dosta�, miotn�o nim o �cian�. Wtedy w�a�nie kaza�e� si� wynosi�, wi�c zabrali�my go ze sob�. Chocia� musieli�my troch� spacyfikowa�... - Dzi�kuj� - wykrztusi� wreszcie Vesper. - Dobra robota. Dzi�kuj�. - Podszed� do pojmanego. Okruszek patrzy� na niego w milczeniu. Krew sp�ywa�a mu spod koszuli, czerwon� ka�u�� barwi�a ciemn� pap� dachu. Do tego pachnia�a nies�ychanie cudownie, Vesper wzdrygn�� si� z niepokojem. Ciekawe, ile wytrzymaj� jego renegaci, zanim kt�ry�, nabuzowany eufori� po walce, rzuci si� na cz�owieka. - Wyno�cie si� - rozkaza� szybko. - Zostawcie nas samych. Aha, kto go trzyma, mo�e ju� pu�ci�. Przejmu j� wi�nia. Us�uchali, nie kryj�c zdziwienia. Wycofali si� na drugi koniec dachu i cho� udawali, �e nie patrz�, wiedzia� doskonale, �e obserwuj� ich obu ukradkiem. Vesper z Okruszkiem zmierzyli si� d�ugimi, znacz�cymi spojrzeniami. Kt�ry nie wytrzyma i zrobi pierwszy ruch? Wreszcie renegat przykl�kn��, zacz�� rozcina� koszul� rannego. Tamten poddawa� si� jego zabiegom w gniewnym milczeniu, demonstracyjnie zesztywnia�y, chocia� na pewno m�g� si� ju� rusza�. - Alacer mia� racj� - odezwa� si� wreszcie. - Zdradzi�e�. Przeszed�e� na tamt� stron�. - Wiesz, to... - wyj�ka� Vesper niesk�adnie. - To nie do ko�ca tak. - To s� renegaci - skwitowa� Okruszek. - I m�wi� do ciebie �Szefie". S�ysza�em. By�y nocarz nabra� powietrza w p�uca, szykuj�c si� do gwa�townej tyrady, po czym wypu�ci� je nagle z cichym sykiem. - Nie rozumiesz... - wyszepta� z rezygnacj�. - I tak nic nie zrozumiesz. Przed oczami przebieg�y mu pe�ne m�ki wspomnienia z Cichow�a, potem zaja�nia�a podst�pna twarz Aranei, tu� obok niej Nex roze�mia� si� zjadliwie. Paj�czyna, kt�ra otacza�a Vespera na co dzie�, zacisn�a si� na nim bezlitosnym, gwa�townym ruchem, pozbawi�a go tchu. A szkoda, bo mia� szczer� ochot� wy�. Pod koszul� przyjaciela namaca� kamizelk� kuloodporn�, pokiwa� g�ow� w poczuciu ulgi. Kula drasn�a ateka z boku, tam gdzie p�yty schodz� si� ze sob� w sznurowaniu. Centymetr w prawo lub w lewo i cz�owiek nie �y�by ju�. A tak to tylko mia� poharatany bok. Bole�nie, ale raczej niegro�nie. Vesper zacz�� sprawnie zak�ada� opatrunek. Krew, wci�� ta pachn�ca krew. - Co ze mn� zrobisz? - rzuci� atek lodowato, z pewno�ci� wiedzia�, o czym �wiadczy niecierpliwe dr�enie r�k renegata. - Zrekrutujesz... Do swoich? - Rekrutacja powinna by� przeprowadzona przez kogo� o mocy Lorda - odpar� Vesper, przemoc� nak�adaj�c na s�owa bezosobowy, oboj�tny ton. - S�absze osobniki, niezbyt dobrze kontroluj�ce symbionta, nie powinny si� za to w og�le zabiera�. Ich ofiara albo nie prze�ywa takiej pr�by, albo robi si� z niej zombiak, taka dziesi�ta woda po wampirzym kisielu. Pl�cze si� toto bezsens�w- nie, napada byle kogo, tylko s� z takim k�opoty. - Odchrz�kn�� gwa�townie. - Nie, nie zrobi�bym ci tego. Nawet u nas, renegat�w, jest to uwa�ane za zbrodni�. - Zabierzesz mnie zatem do swojego Lorda - wy wnioskowa� policjant. - C�, podobno niez�a z niej dupa. Ba, musi by� �wietna, skoro taki jeden m�j by�y przyja ciel rzuci� dla niej wszystko i wszystkich. - Oczy b�ysz cza�y mu nieposkromionym gniewem, wyra�nie dok�a da� wszelkich stara�, by zrani� Vespera jak najmocniej. By�y nocarz sko�czy� banda�owanie, zacisn�� gwa�townie ostatni supe�. Wsta�, dygocz�c. Nagle pu�ci�y mu nerwy, jakby te w�a�nie s�owa dope�ni�y czar� goryczy, przelewaj�c si� przez pr�g odporno�ci na dzi�. - Wypierdalaj - powiedzia� �ami�cym si� g�osem i wskaza� na klap� wej�cia na dach. - Chuja rozumiesz, ale si� m�drzysz. Niech ci b�dzie i tak. Policjant zamruga� z niedowierzaniem. Spojrza� we wskazanym kierunku, potem popatrzy� znowu na Ves- pera. Naprawd� tamten zamierza pozwoli� mu odej��? - Won - chcia� krzykn�� by�y nocarz, ale g�os od m�wi� mu pos�usze�stwa i wysz�o mu tylko jakie� nie wyra�ne skrzekni�cie. - Won - powt�rzy� wi�c szeptem. Okruszek podni�s� si� powoli. - Pozdr�w ode mnie Karola, Marcina i He�ka - do bi� go na koniec. - Oni s� w sumie w porz�dku. Niewie le mieli do powiedzenia w temacie tego, co si� z nimi sta�o. To nie by� ich wyb�r... - �Nie to, co tw�j", ko�czy� bez s��w. Vesper spojrza� mu w oczy, nagle zakipia�a w nim taka sama w�ciek�o��, jaka wylewa�a si� ze spojrzenia policjanta. - A ty pozdr�w kapitana Nidora - wycedzi�. - Ciesz� si�, �e wszyscy tak we mnie wierzycie. Nie ma to jak przyjaciele... - Nidor ju� nie jest kapitanem - odparowa� tamten bezzw�ocznie. - Zosta� zdegradowany, wychowa� przecie� zdrajc�. I wszyscy pluj� mu w twarz. W przeno�ni... Ale dos�ownie te� si� czasami zdarza. Vesper skurczy� si�, jakby otrzyma� nag�y cios w �o��dek. Nagle zabrak�o mu tchu. Poczucie winy niemal�e zacz�o po�era� go �ywcem. A wi�c to tak jest teraz z Nidorem... I to wszystko przez niego. A wi�c to tak. Okruszek odwr�ci� si� na pi�cie, lekko utykaj�c, pomaszerowa� do klapy. Szarpn�� j�, podskoczy�a do g�ry. Policjant nawet si� nie odwr�ci�, zszed� do wewn�trz spokojnie, jak gdyby nie czu� wzroku pozosta�ych renegat�w w�ciekle wbijaj�cego mu si� w plecy. Pierwszy odwa�y� si� Later, podszed� do genera�a z bardzo niewyra�n� min�. - Pu�ci�e� go? Aranea da ci popali� - mrukn��. - To by� Okruszek, jeden z g��wnych �ciganych, prawda? Po zna�em go, rzecz jasna. Z dawnych lat