ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Jeszcze w r. 1683, nie licząc pism drobniejszych, wyszły w Wiedniu dwie poważne prace na ten temat. Była to J. P. Yaelckerena Yienna a Turcis obses-sa, a christianis liberata oraz J. G. W. R u e s s a Wahrhafte und griindliche Relation... Dzieło ostatnie doczekało się czterech wydań. Yienna a Turcis obsessa została rychło przełożona na niemiecki, francuski, angielski i włoski. W Polsce o przebiegu oblężenia Wiednia dowiadywano się z wydanego zapewne w Krakowie już w r. 1684, dziś bardzo rzadkiego druku anonimowego pt. Wiedeń rakuski od Turków oblężony, których było 29 [...] (brak końca wiersza — Z.A.), a od wojsk chrześcijańskich uwolniony w roku 16[83] 12. septemb., który może stanowił skrót dzieła Yaelckerena. •t mi \bsoi w i "J Część DI 1 Data: „W roku siedemdziesiątym czwartym" na początku ustępu podana jest za rękopisem paryskim. W bolońskim jest mylnie: „W roku sześćdziesiątym czwartym". „Posłannik przenajwielebniejszy" i „Ulubieniec czcigodny" — epitety Mahometa jako proroka ostatniego, szczególnie umiłowanego przez Ałłaha. 2Ahmed pasza — Kopriiltizade Fazył Ahmed pasza, wielki wezyr w latach 1661—1676. O wspomnianych tu jego wojnach z cesarstwem i Wenecją por. relację Silahdara (s. 41) oraz przyp. 56 do cz. L 3 Wobec trudnej sytuacji wojsk tureckich pod Kandią sułtan Mehmed IV wybrał się w marcu 1668 r. do Larissy (po tur. Jeniszehir 'Nowe Miasto') w Tessalii, by stamtąd popłynąć na Kretę i osobiście dowodzić oblężeniem. Oddawszy się jednak łowom w okolicznych lasach zaniechał on tego zamiaru i poprzestał na udzielaniu wielkiemu wezyrowi rad i słów zachęty do dalszej wojny. * Mowa o antyhabsburskim spisku na Węgrzech w latach 1666—1672, o którym por. relacje Silahdara (s. 39—40) i Defterdara (268—269) oraz przyp. 48 do cz. I i 3 do cz. IV. Podobnie jak żaden Batthyanyi, za udział w tym spisku nie został stracony również Stefan Thókóly, ojciec Emeryka, późniejszego sprzymierzeńca Kara Mustafy (zmarł on w swoim zamku podczas oblężenia przez wojska cesarskie). Por. F e s s l e r, op. cit., IV, s. 366. 5 „Król siedmiogrodzki Janusz" to Jan Zapolya (po węg. Szapolyai Ja-nos), magnat węgierski, który po śmierci króla Ludwika pod Mohaczem (1526) został przez część narodu obrany królem Węgier i w rozgrywkach z Ferdynandem habsburskim, królem z woli partii przeciwnej, był popierany przez sułtana Sulejmana Wspaniałego. Po śmierci Zapolyi (1540) jego część Węgier zajął sułtan, a wdowie Izabeli Jagiellonce oddał jedynie Siedmiogród jako księstwo pod protektoratem Porty (1541). „Królem", czyli księciem Siedmiogrodu był zatem właściwie dopiero syn Jana, Jan Zygmunt Zapolya, który panował po śmierci matki od r. 1559 do r. 1571. Zmarł on jednak bezpotomnie i odtąd Siedmiogrodem władali zatwierdzeni przez Portę książęta elekcyjni. 6 Kara Mustafa, szwagier wielkiego wezyra Kopruliizade Fazył Ahmeda, początkowo jego zastępca (kajmakam), a później następca na tym urzędzie, pochodził z okolic Merzifonu, miasteczka o 240 km na pn.-wsch. od Ankary. Z tego powodu, dla odróżnienia od innego wielkiego wezyra Kara Mustafy (o którym por. przyp. 102 do cz I) bywa w Turcji nazywany Merzifoni lub Merzifonlu 'z Merzifonu'. 7 Z wyprawy na K a n d i ę, która padła 26 września 1669 r., wrócił Kopruliizade do Adrianopola dopiero w lipcu r. 1670. 8 Kóprilluzade Fazył Ahmed pasza zmarł nie w nocy na 15 października, lecz w nocy na 3 listopada 1676 r. Kara Mustafę mianował sułtan wielkim wezyrem w dwa dni później. 386 Przypisy do Części III Tu i dalej mowa o Emeryku Thfikólym. Wyprawa jego, omówiona tu i w rozdziale następnym, odbyła się w r. 1682. 9 „K r ó l n i e m i e c k i" to cesarz. Por. przyp. 9 do cz. II. 10 Mowa tu o traktacie vasvarskim z r. 1664. Por. przyp. 61 do cz. I. 11 Chodzi tu o Aleksandra Macedońskiego, do którego panegirzyści muzułmańscy przyrównywali władców współczesnych. 12 Tę podróż Mehmeda IV opisuje dokładnie Silahdar (s. 61—64). 13 O Siliwri (o którym Silahdar nie wspomina) por. przyp. 142 do cz. I. 14 Podróż sułtana z Adrianopola do Belgradu oraz wydarzenia w Belgradzie opisuje dokładnie Silahdar (s. 70—76). Wedle niego sułtan wyruszył w drogę l kwietnia, zaś do Belgradu przybył 13 maja. 15 Wedle Silahdara (s. 86—91) stał Kara Mustafa w Osijeku tylko przez 12 dni (2—14 czerwca). 16 Chodzi tu o E. Thókólyego, „króla" z łaski Porty dopiero od lata 1682 r. 17 Hezarfenn myli się. TJJvar był od r. 1663 w posiadaniu Osmanów; „nowy król" i Husejn pasza byli właściwie wysłani na zdobycie Pozsony. Por. relację Silahdara (s. 90) i tu s. 248—249. " Wedle Silahdara (s. 100—108) Kara Mustafa stał pod Jawarynem od l do 8 lipca, 19 Opisana tu narada odbyła się pod Stołecznym Białogrodem. Por. relacje Silahdara (s. 96—99) oraz przyp. 278 do cz. I. 20 Kara Mustafa stanął pod Wiedniem już 14 lipca. Odpowiednio do tego podaje Hezarfenn dalej również mylną datę rozpoczęcia robót oblężniczych. 21 W rękopisie bolońskim Kralo Łozina — zamiast poprawnego Karlo Lorina, co można też czytać Karlo Lorena (w wyrazie pierwszym zwykłe przestawienie liter; w drugim R i Z różnią się tylko dodatkiem kropki nad Z, zaś J oznacza i lub e). Rękopis paryski mówi tylko o „pewnym giaurze". Karlo Lorena to włoskie Carlo di Lorena. O armii ks. Karola por. przyp. 262 do cz. I. Szczegół o schwytaniu do niewoli sekretarza Thókólyego (ale bez wzmianki o jego chorobie i śmierci) potwierdza też anonimowa relacja polska o tej bitwie. Por. Kluczycki, op. cit., s. 208. 22 Nazwy dwu bram w zamku wiedeńskim podane są tu w postaci sturczonej: Kardyn kapusu i Biiriger kapusu (tur. kapu 'brama'). Są to Karntnertor 'Brama Karyncka' i Burg-tor 'Brama Zamkowa (Pałacowa)'. Szczególnie ostro nacierali Turcy na drugą ze względu na łatwe dojście przez nią do pałacu cesarskiego; pierwszą, na zachód od tej, rychło pozostawili w spokoju