ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Podczas poselstwa do Hunów Olimpiodor odkrył u nich - monarchia Attyli jeszcze się nie zrodziła - dużą liczbę wodzów plemiennych, władców regionalnych i przywódców pododdziałów, którym nadał miano (tu usunięto wyraz w języku greckim) (czytaj: rhix). Tak samo nazwał panońskiego księcia Gotów, co odpowiada pierwotnemu znaczeniu gockiego słowa reiks (czytaj również: rix)25. Fragmenty dzieła Olimpiodora nie zawierają natomiast ani jednej wzmianki, w którym wyrażenie rhix byłoby użyte w odniesieniu do przywódcy jakiejś większej grupy rodowej. Kto panuje nad plemieniem (tu usunięto wyraz w języku greckim), jest panem plemienia (tu usunięto wyraz w języku greckim), lub nazywa się hegemonem (tu usunięto wyraz w języku greckim), posiada tym samym pełnomocnictwo ogółu do sprawowania władzy26. Od Alaryka I do Walii wszyscy zachodnio-goccy monarchowie noszą albo miano phylarchos, albo nazywani są hegemonami. Te same tytuły jednak otrzymuje także Gundahar, który wywalczył sobie wobec większości pogańskich królów pozycję jedynowładcy Burgundów27. Terminologia Olimpiodora dopuszcza tylko jeden wniosek - albo wszystkich władców plemiennych od Alaryka I do Walii pojmował jako monarchicznych królów, albo żadnego z nich. Nie czynił między nimi jakiegokolwiek rozróżnienia, jeśli chodzi o rangę. Przeciwstawienie sobie większości rhiges jednemu jedynemu phylarchos daje do zrozumienia, że bardzo wiele się zmieniło od czasów, kiedy Wulfila przetłumaczył Biblię, a Eunapios opisał terwińskich uciekinierów z 376 roku. Fyle odpowiadała wówczas rodowej podgrupie, mianowicie kuni - pojęciu zaczerpniętemu z języka gockiej Biblii, którą z reguły władał reiks28. Wędrówki spowodowały jednak rozwiązanie terwińskich wspólnot opartych na pochodzeniu, z wyjątkiem rodu Bałtów29. Z wywodzącego się zza Dunaju, podzielonego na kunia związku plemiennego powstała niepodzielna „społeczność wędrowna" pod przywództwem Bałtów30. Wyglądało na to, że Goci stanowili pojedynczą fyle pod przewodnictwem phylarchosa Alaryka, po czym stali się jedną- zbudowaną na zasadzie systemu dziesiętnego - drużyną królewską, „Gotami Alaryka"31. Proces ujednolicania struktur wojskowych i administracyjnych był z pewnością żmudny i bolesny. Niejeden z gockich możnych mógł być przekonany, że jest księciem tej samej rangi, co Alaryk i ma takie samo prawo do sprawowania samodzielnej władzy. Oprócz „Eparchosa Gotów", Sarusa, żaden z wodzów plemiennych nie stawił jednak jawnego oporu wobec panowania Alaryka32. Biblia Wulfili pouczała Gotów na przykładzie narodu wybranego: „Kto sam obwołuje się piudans, sprzeciwia się cesarzowi". Trzy wersy dalej w zaginionej dzisiaj części Ewangelii według świętego Jana było najprawdopodobniej napisane: „Nie posiadamy żadnego piudans oprócz cesarza!"33. W zgodzie z tym stoi więc założenie, że ariańscy Goci w Mezji czcili cesarza jako swego piudans. Ponieważ ustrój plemienny naddunajskich Gotów nie znał instytucji monarchicznego króla, terwińskim sojusznikom bez trudu przyszło poddanie się panowaniu „rzymskich królów"34. 173 Szczególnie potężny cesarz Teodozjusz, któremu Goci Fritigema byli posłuszni ze względu na jego „dzielność i dobroć"35, był dla nich najprawdopodobniej cesarzem (piudans) par excellence. On jednak umarł; jego następcą było dziecko. Któż zatem miał wówczas zaspokajać potrzeby gockich sojuszników, wyżywić i dać poczucie bezpieczeństwa? Musiało dojść do rebelii przeciwko cesarstwu, skoro odmówiło opieki „swoim" Gotom. W tej sytuacji na scenę wkracza Alaryk jako tyrranus Geticus. Jego pozycja zostaje tym samym wystarczająco dokładnie opisana. Określenie Alaryka „gockim uzurpatorem" jest instytucjonalną nowinką36; w epoce uzurpacji przeciwko regimentowi „cesarzy-dzieci" określenie to mówi samo za siebie. Rzymianie przyznali Alarykowi prawo - wprawdzie uzurpowane, ale nie do zlekceważenia - do sprawowania w granicach cesarstwa wojskowej i cywilnej, to jest wicecesarskiej władzy, a nawet do zastępowania augusta37. Prawo to, mające u podstaw interes rodu i wysuwane w celu zachowania etnicznej odrębności, wymagało cesarskiej akceptacji; od czasów Konstantyna Wielkiego była ona udzielana dość rzadko. Kto ją jednak uzyskał, był rex gentium, królem38. Jednakże Alaryk nie został podniesiony do rangi piudans zamiast cesarza. Tak jak fyle stanowiła cały związek plemienny, tak też i jej władca stawał się monarchicznym reiks. Nadanie w języku gockiej Biblii zbyt wielkiej wartości określeniu tej funkcji mogło mieć związek z latynizacją języka gockiego. Wkrótce nie dostrzegano już żadnej różnicy pomiędzy rex a reiks. Już Wulfila rozumiał panowanie nad narodami jako reikinon piudom. Nowy gocki monarcha nie był zatem piudans, lecz wielkim reiks. W taki oto sposób Goci stracili piudans, który od tej pory panował albo w niebie, albo jako cesarz rządził światem39. Wydarzenia te musiały jednak i dla Gotów być ostrzeżeniem przed wyprawą w głąb Rzymu bez instancji monarchicznej, która zobowiązywałaby jej reprezentanta do starań o zachowanie plemienia. Innymi słowy: instytucję, której wykonawcę Rzymianie nazwali tyrranus Geticus, należało stworzyć. Doświadczenia ostatnich dwudziestu lat wykazały, że władza monarchiczna była potrzebna nawet wtedy, gdy zażegnane było bezpośrednie niebezpieczeństwo lub zakończone oczywiste dla wszystkich wspólne przedsięwzięcie

Copyright © 2009 MY Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, Ĺźe są dla siebie stworzeni! . All Rights Reserved.

XHTML CSS valid. Designed by FlashMint - flash web templates provider.