- Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
- Rośnie i rośnie, staje się coraz potężniejszy i większy, rośnie z roku na rok, poprzez wszystkie morza, dookoła całej ziemi, przez burzliwe wody i przez jasne wody, tak...
- Są one za- wsze filozoficzne i zawsze pojawia się w nich Stwórca przy- jmujący ulubioną dla autora postać albo postać ulubioną dla ulubionego autora danego autora...
- Po cóż zgłębiać okiem bystrym Sekret woni i szorstkości, Czy nie lepiej objąć wszystko Jednorzutnym tchem miłości? Czuję świerków wonne igły, Czuję krągłość...
- Ciężar Troka wcisnął koła jego rydwanu w sypki piach głębiej od pozostałych pojazdów, i, mimo że popędzane batem konie wytężały wszystkie siły, został w tyle za pierwszą linią...
- Wszystko podporządkowuje się mojej samowoli, każde zjawisko, każde działanie mogę nazwać według mego upodobania; ożywiony i nieożywiony świat utrzymywany jest na...
- Znał tam widocznie każdy krzak, korzeń, gałąź, bo spuszczał się prędko i cicho, potem jeszcze czas jakiś kroki oddalające się było słychać, wreszcie wszystko ucichło,...
- Odrzucam precz wszystko: dorobek wieków, biblio- teki-trupiarnie, odrzucam tak samo przeraźliwą uczoność i głębię świętych uznanych geniuszów, jak i...
- Wielbłąd przewodnik, naciskany ze wszystkich stron przez ludzi uciekających przed pałkami, bez przerwy szarpał się na sznurze trzymanym przez chudego, ciemnoskórego...
- Wypełnił formularz zamówienia na wszystkie substancje potrzebne do wytworzenia sarinu - środka paraliżującego, którego japońska sek-taAum Najwyższa Prawda użyła w swoich...
- Obiecujemy w dobrej wierze, słowem naszem stałem i wiernem pod czcią i wagą przysięgi złożonej, nigdy ich we wszystkich przeciwnościach i potrzebach nie opuszczać, lecz...
Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
Zamek zaś malborski dlatego król Kazimierz zatrzymać chciał w swym ręku i na zawsze do królestwa polskiego przyłączyć, że obawiał się, tak jak wszyscy panowie radni, aby zamek ten swoim położeniem i obronnością murów nie stał się dla Polski potęgą groźną i niebezpieczną i aby Krzyżacy posiadając go w sposobnej porze nie podnieśli kiedy zuchwale głowy. Chciał więc król odjąć Zakonowi wszelką sposobność do przeniewierstwa i rokoszu i tych, którzy przez lat wiele byli jego nieprzyjaciółmi, uczynić wiernymi poddanymi i sprzymierzeńcami. Z metropolią gnieźnieńską, matką swoją, połączył się znowu Kościół chełmiński, który od czasów Leszka Białego, książęcia krakowskiego, sandomierskiego i pomorskiego i monarchy polskiego, aż do panującego obecnie króla Kazimierza III, przez lat blisko dwieście od Kościoła polskiego oderwany, przyłączony był, mimo znaczny przedział i lądów, i morza, do ryskiego w Inflantach, chociaż ten jeszcze nie istniał wtedy, gdy chełmiński zakładano. W takim samym widoku on chytry i przebiegły Karol IV, cesarz rzymski i król czeski, od prowincji gnieźnieńskiej oderwał był diecezję wrocławską, układając sobie jakby pewnym przeczuciem, że jak prawo zwierzchnicze, tak i diecezję zagarnie przez przyłączenie jej do arcybiskupstwa praskiego; ale Kazimierz II, król polski, zniweczył starannością swoją te chytre zabiegi. Usiłował prócz tego mistrz i zakon krzyżacki znieść w diecezji chełmińskiej starodawną daninę świętopietrza, odmawiając Stolicy Apostolskiej tej słusznej opłaty przez lat czternaście i nie zważając na klątwę kościelną. Chciał z nią zagładzić jasne i wymowne świadectwo, dowodzące prawa do ziem polskich, ilekroć je niesłusznie przywłaszczano. Tuszyli oni chytrzy Krzyżacy, że prawo królestwu polskiemu i prowincji gnieźnieńskiej do biskupstwa chełmińskiego służące potrafią przez tak liczne i pozorne wybiegi znieść i na zawsze zagładzić. Wówczas także sprawdziło się proroctwo św. Brygitty, królowej szkockiej, zapisane w księdze drugiej Objawień, rozdziale dziewiętnastym, przy końcu, którego tu odpis przytaczamy: Powiedziałem ci wyżej o pszczołach, że mają trojaką korzyść ze swojej melisy. Teraz ci powiadam, że takimi pszczołami powinni być Krzyżacy, których umieściłem w krajach chrześcijańskich. Ale już oni powstają przeciw mnie, gdy nie starając się bynajmniej o zbawienie dusz, prześladują cieleśnie tych, którzy z ciemnoty błędów nawrócili się do wiary chrześcijańskiej i przeszli na moje łono. Obciążają ich pracami, pozbawiają swobód i nie objaśniają w wierze. Odmawiają im sakramentów i gorsze gotują dla nich piekło, niż gdyby byli pozostali w swoim dawnym pogaństwie. Wojny nie w innym prowadzą celu, tylko dla rozszerzenia pola swojej dumie i podsycenia żądzy chciwości. Przeto przyszedł czas, w którym skruszone będą ich zęby, prawica odciętą i noga prawa poderwaną, aby żyli, a przyszli do poznania siebie. Amen." Z tym proroctwem św. Brygitty połączyło się jeszcze zjawisko niebieskie. Kometa bowiem, jak wyżej powiedzieliśmy, przez dwa lata trwająca, zwiastowała długą i straszną wojnę i wyrugowanie Krzyżaków z ziem, które byli przemocą zagarnęli. ZEPSUCIE OBYCZAJÓW W POLSCE [1466] Czasy te, nie tylko w roku bieżącym, ale i w latach poprzednich, były, niestety, płodne w wszelakiego rodzaju występki, czy to z przyczyny ich bezkarności, czy skutkiem ustawicznych i długo toczących się wojen, czy wreszcie z dopuszczenia i niełaski niebios. Mężczyźni trefili włosy i obyczajem niewiast skręcali w sploty. Stroili się w szaty długie, w domu i poza domem, we dnie zarówno jak w nocy, przesadzając się zniewieściałością z kobietami i na ich wzór zapuszczając kędziory. Na piersiach nosili błyszczące wstęgi, jakie ledwo niewiastom przystały, rzadkim tego wieku przykładem. Zepsucie obyczajów i bezkarna swawola nadzwyczaj wygórowała, tak iż występki wszelką przeszły miarę. Wielu lekkomyślnie potraciwszy ojczyste majątki, puszczało się na kradzieże i rozboje