Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
Wartość pieniądza mierzymy pośrednio, za pomocą dóbr, których kupno umożliwia, a nie bezpośrednio, ze względu na jego wartość użytkową.
3. Analiza agregatów pieniężnych jest dziś niezwykle popularna zarówno wśród ekonomistów, jak i polityków. Najpowszechniej używaną definicją podaży pieniądza jest definicja pieniądza transakcyjnego (Mj), na który składają się gotówka i rachunki bieżące. Innym często używanym pojęciem jest pojęcie szerokiego pieniądza (M2), które obejmuje Ml plus wysoce płynne "ąuasi-pieniądze", jak rachunki oszczędnościowe.
4. Definicje M zmieniały się bardzo szybko w ciągu ostatniej dekady w wyniku innowacji na rynkach finansowych. Te szybkie zmiany utrudniają prowadzenie polityki pieniężnej, gdyż definicje pieniądza (a także cele polityki pieniężnej) stają się dwuznaczne, kiedy pojawia się nowy rodzaj aktywów.
5. Banki są przedsiębiorstwami handlowymi, a ich celem jest tworzenie zysków dla właścicieli. Jedną z podstawowych funkcji banków jest prowadzenie rachunków bieżących dla klientów. Współczesne banki rozwinęły się stopniowo z zakładów złotników, przechowujących pieniądze i kosztowności. W końcu przyjęła się ogólnie praktyka utrzymywania mniej niż 100% rezerw w stosunku do depozytów, resztę inwestowano w papiery wartościowe i pożyczki, które przynosiły procent. Narodził się system bankowości opartej na rezerwach częściowych.
B. Proces tworzenia depozytów bankowych
6. Gdyby banki utrzymywały rezerwy stanowiące 100% wartości depozv tów, nie występowałby mnożnikowy efekt kreacji pieniądza, gdyby nastąpi}0 wstrzyknięcie przez bank centralny nowych potężnych rezerw do systemu bankowego. Występowałaby tylko zamiana jednego rodzaju pieniądza na inny w stosunku l do 1.
7. Współczesne banki są zobowiązane przez Rezerwę Federalną do trzymania rezerw obowiązkowych zależnych od wielkości depozytów. Mogą one mieć formę gotówki lub nie oprocentowanych depozytów w Rezerwie Federalnej. Dla ilustracji przeanalizowaliśmy stopę rezerw obowiązkowych wynoszącą 10%. W tym przypadku system bankowy jako całość - wraz z klientami lub prywatnymi pożyczkobiorcami i deponentami - tworzy pieniądz bankowy w relacji 10 do l z każdego dolara rezerw federalnych kreowanych przez Fed i zdeponowanych gdzieś w systemie bankowym.
8. Każdy mały bank ma ograniczoną zdolność zwiększania swych pożyczek i inwestycji. Nie może pożyczyć czy zainwestować więcej, niż otrzymał od deponentów; może pożyczyć tylko około dziewięć dziesiątych tej kwoty.
9. Gdy jednak pojedynczy bank nie może zwiększyć rezerw w stosunku 10 do l, system bankowy jako całość może. Pierwszy bank otrzymujący 1000 dol. nowych depozytów może przeznaczyć dziewięć dziesiątych tej kwoty na pożyczki i inwestycje. Daje to bankom drugiej grupy depozyty stanowiące dziewięć dziesiątych tysiąca dolarów. One z kolei zatrzymują jedną dziesiątą w postaci rezerw, a pozostałe dziewięć dziesiątych przeznaczają na nowe aktywa; to sprawia, że tracą część gotówki na rzecz trzeciej grupy banków, których depozyty wzrastają o dziewięć dziesiątych kwoty stanowiącej dziewięć dziesiątych tysiąca dolarów. Jeżeli prześledzimy kolejne grupy banków w zmniejszającym się i nigdy nie kończącym łańcuchu, zauważymy, że nowe depozyty w systemie będą wynosić (w dol.):
1000 + 900 + 810 + 729 + ...=
= 1000
9
To
= 10001 - 1 = 10000.
, 5 l
Tylko gdy każdy l dolar nowych rezerw, zatrzymanych w systemie bankowym, kończy wspierając 10 dol. depozytów złożonych gdzieś w systemie, osiągnięte zostaną granice ekspansji depozytów. Wtedy system wykorzystuje w pełni swą zdolność udzielania pożyczek; nie może tworzyć dodatkowych depozytów, dopóki nie zostanie zasilony nowymi rezerwami. Wyno-cząca 10 do l relacja wzrostu pieniądza bankowego w stosunku do wzrostu rezerw nazywana jest "mnożnikiem kreacji pieniądza".
10. W formie zastrzeżenia do powyższej dyskusji musimy zauważyć, że wystąpią pewne wycieki nowych rezerw gotówki z systemu bankowego do obiegu gotówkowego (w rzeczywistości część pójdzie za granicę lub do podziemia) i na zakup aktywów innych niż rachunki bieżące. Tak więc zamiast 10 000 dol. nowych depozytów, tak jak w powyższych przykładach, możemy jnieć nieco mniej - różnica zależy od tego, ile zostało wycofane z systemu.
Drugie zastrzeżenie wynika z faktu, że banki mogą utrzymywać rezerwy wyższe od wymaganych przez prawo. Nadmierne rezerwy wzrastają, gdy stopa oprocentowania rezerw jest bliska stopie oprocentowania bezpiecznych inwestycji. Tak więc nie można powiedzieć, że mnożnik kreacji pieniądza w relacji 10 do l lub innej działa automatycznie.
mnożnik podaży pieniądza, złotnik i stuprocentowe rezerwy, bankowość oparta na rezerwach
ułamkowych, rezerwy obowiązkowe, łańcuch generacji banków.
WAŻNIEJSZE POJĘCIA l PROBLEMY
barter,
pieniądz towarowy, pieniądz papierowy, pieniądz bankowy,
istota pieniądza,
M,,M2,
rezerwy (gotówka w kasach i depozyty w Fed),
PROBLEMY DO DYSKUSJI
1. Załóżmy, że wszystkie banki utrzymują stuprocentowe rezerwy. Czy tworzą one wtedy pieniądz? Jaką funkcję spełniają rezerwy obowiązkowe? Co
to są "nadmierne rezerwy"?
2. Załóżmy, że stopa rezerw wynosi 20%. Pójdź śladem procesu mnoż-nikowej kreacji pieniądza, kopiując tablice 14.5(a) do 14.7.
3. Czy bankierzy tworzą depozyty? Kto je tworzy? Jeżeli bankier otrzymuje nowy depozyt i nowe rezerwy, czy zawsze jest w stanie znaleźć nowych pożyczkobiorców? Czy zawsze może zwiększyć inwestycje w rządowe papiery
wartościowe?
4. "Księgi mojego banku zawsze się bilansują. Ja tylko przesuwam do inwestorów pieniądze, które przynoszą mi deponenci. Kto mówi, że bankier
może tworzyć M?" Czy ty?
5. W 1937 r. Fed dostarczył rezerwy do systemu bankowego w celu zwiększenia M. Ponieważ stopy procentowe były bardzo niskie (mniej niż 1%), nadmierne rezerwy systemu wzrosły. Wyjaśnij, dlaczego niskie stopy procentowe zachęcają do utrzymywania nadmiernych rezerw, a wysokie stopy
zniechęcają do tego.
6. Reformatorzy systemu monetarnego czasem proponują oprocentowanie rezerw według rynkowej stopy procentowej. Jaki byłby wpływ tej propozy-
Po