Niezale�nie od ma�ych jednostek posiadali S�owianie i du�e okr�ty bior�ce udzia� przede wszystkim w dalekich wyprawach, na przyk�ad w ekspedycji na Konunghel�,...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

- A wy co macie takie miny, jakby�cie wpadli na jaki� trop? - zapyta� nieoczekiwanie magister Rzepka przygl�daj�c si� nam uwa�nie. - My? - Zo�ka uda�a zdziwion�. - I gdzie tak chodzicie nieustannie? - Na lody - odpar�a. - Uwielbiamy lody. - Lody - mrukn�� niezadowolony magister Rzepka �ypi�c na nas podejrzliwym wzrokiem. - I kto w to uwierzy? - Przepraszam, o czym pa�stwo rozmawiaj�? - spyta�a pani Iwona. - Magister Rzepka uwa�a, �e si� lenimy, kiedy inni w pocie czo�a pracuj� nad wrakiem - odezwa�em si�. - I ma racj�. - Teraz na mnie kolej - o�wiadczy� magister i wsta�. - Id�. Zawi�za� buty i zrobi� pierwszy krok w stron� miasta. - Dok�d to? - zapyta� Pawe�. - Na lody - odpowiedzia� z przek�sem i odwr�ci� si� do nas plecami. Popatrzyli�my na siebie z u�miechem. - Zazdro�� nie rado�� - rzek�em. - Nie mo�e nasz magister po prostu sprowadzi� tej swojej Ewy do Fromborka? - zauwa�y�a Zo�ka odprowadzaj�c Rzepk� wzrokiem. - Semestr si� sko�czy�, wi�c nie ma ju� zaj�� na uczelni. - To fakt - mrukn��em i zerkn��em na wschodnie nabrze�e. Zza rogu budynku bosmanatu od strony katedry wyskoczy�a Karen. - Tomasz! - krzykn�a i zacz�a i�� szybkim, nerwowym krokiem w nasz� stron�. We tr�jk� wyszli�my Dunce na spotkanie opuszczaj�c studiuj�c� podwodne zdj�cia i dokumentacj� pani� Iwon�. Spotkali�my si� przed budynkiem bosmanatu. - Tomasz! - ca�a si� trz�s�a. - Dzwonili porywacze! Jaki� jegomo�� zadzwoni� do bosmanatu i m�wi� po angielsku. - Ale to nie by� Anglik? - zapyta�em. - Taki sam syn Albionu jak ty i ja! - prychn�a. - M�wi� s�abo po angielsku, a jego akcent zdradza�, �e m�g� to by� tw�j rodak. Spojrzeli�my po sobie wymownie: Batura? - Ale pewno�ci nie mam! - dorzuci�a. - A my wiemy, gdzie porywacze mog� trzyma� Stefana! - Doprawdy? - zignorowa�a t� wiadomo��. - Prawdopodobnie przetrzymuj� go w jakim� domku nad brzegiem morza. Podejrzewamy, �e musz� mie� kryj�wk� gdzie� na Mierzei Wi�lanej: - Du�o jest takich domk�w na polskim wybrze�u? - zakpi�a i zaraz spojrza�a na moich wsp�pracownik�w podejrzliwie. - Czy mo�emy pogada� na osobno�ci? - Wybacz, Karen, ale nie mog� mie� tajemnic przed moj� ekip� - zaprotestowa�em. - Dzia�amy razem i je�li chcesz z nami wsp�pracowa�, musisz zaufa� ca�ej naszej tr�jce. - No dobra - rzek�a podnieconym g�osem. - Porywacze ��daj� okupu! Dzi� w nocy. A to oznacza, �e ju� nied�ugo ujrz� Stefana. Lepiej przysta� na ich warunki i da� spok�j poszukiwaniom na w�asn� r�k�. Poza tym gdzie chcesz go znale��? Nie zamierzasz chyba przeszuka� ka�dego domu na Mierzei Wi�lanej? Pokr�ci�em z niezadowoleniem g�ow�. - Pami�taj, �e nie popieram uk�adania si� z bandytami - rzek�em surowo. - Sier�ant Janiak ostrzega� ci�, aby� trzyma�a si� od nich z daleka. - Mam czeka�, a� co� zrobi� Stefanowi? - krzykn�a. - Oszala�e�?! Po prostu pojedziemy do najbli�szego banku i pobierzemy dziesi�� tysi�cy dolar�w, a potem odbierzemy ch�opaka. - Nie podoba mi si� to, Karen. Powinni�my uda� si� na policj�. - Akurat! - �achn�a si�. - Zrobi� dok�adnie co innego. Za pi�tna�cie minut mam zadzwoni� pod wskazany przez porywaczy numer po kolejne instrukcje. Niestety, ten automat na ty�ach bosmanatu jest nieczynny. - Zadzwo� z bosmanatu. - Oszala�e�? A je�li kto� nas pods�ucha? Ten bosman i jego pracownicy wci�� w�sz� i pods�uchuj�. Czuje, �e mnie nie lubi�. Poza tym bandyci nie �artowali ostrzegaj�c, aby nikogo nie wtajemnicza� w ich plany. W przeciwnym razie stanie si� co� z�ego Stefanowi. - A ja? - zrobi�em wielkie oczy. - A w�a�ciwie my? Nas wtajemniczy�a�. - Wy to co innego - machn�a r�k�. - Tylko do was mam zaufanie. Westchn�wszy ci�ko zapali�em papierosa nie wiedz�c, co pocz��. - Musimy zadzwoni� z miasta - rzek�a podenerwowana biern� postaw�. - Poczekaj - przypomnia�em sobie. - Pawe� ma telefon kom�rkowy. - Mam, ale nie dzia�a - wtr�ci� oschle. - Trzeba zadzwoni� z rynku. - Wi�c popierasz zamiary Karen? - zdziwi�em si�. - Pieni�dze trzeba pobra�, aby u�pi� czujno�� porywaczy, a potem znaj�c instrukcje wymy�limy, jak zastawi� pu�apk�. Ju� mia�em odej��, kiedy r�ka Paw�a spocz�a na moim ramieniu. - Jeszcze jedno, szefie - zacz�� tajemniczo. - Je�li magister Rzepka opu�ci� w nocy jacht, aby zadzwoni� do swojej narzeczonej, to nie m�g� tak szybko wr�ci� z tej eskapady. - A czemu to? - Bo telefon na ty�ach bosmanatu jest przecie� uszkodzony, a najbli�szy dzia�aj�cy automat znajduje si� dopiero na rynku. To odkrycie odebra�o nam na chwil� mow�. - Przechadzka na rynek i z powrotem zaj�aby mu przynajmniej pi�tna�cie minut. A magister wr�ci� po nieca�ych dziesi�ciu. - Wniosek? - Nie dzwoni� z automatu. - Sugerujesz, �e w og�le nie dzwoni�? - zada�em to pytanie wiedz�c ju�, o co Paw�owi chodzi�o. - A mo�e u�ywa telefonu kom�rkowego? - krzykn�a Zo�ka. Ten podniecony g�os Zo�ki na chwil� zwr�ci� na nas uwag� pani Iwony. R�wnie� Karen wydawa�a si� poirytowana przed�u�aj�c� si� rozmow� konspirator�w, za jakich pewnie nas uwa�a�a. - Porozmawiamy o tym p�niej - rzuci�em w stron� wsp�pracownik�w i ci�gn�c Karen w stron� katedry ruszy�em dziarskim krokiem. - Musimy si� �pieszy�! Z telefonu kom�rkowego Paw�a nici, ale na rynku jest czynny automat. Po dziesi�ciu minutach byli�my ju� na rynku i weszli�my do restauracji nieopodal kina �Fregata�. Jaki� m�ody cz�owiek ubrany w wytarte d�insy i czarn� sk�rzan� kurtk� rozmawia� nami�tnie i zanosi�o si�, �e pogaw�dka potrwa jeszcze co najmniej kwadrans. Prawdopodobnie gaworzy� ze swoj� ukochan� nie licz�c si� z czasem i z innymi lud�mi. Ale my nie mieli�my czasu. Do wyznaczonej godziny telefonu zosta�o nam bowiem p�torej minuty