- Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
- Dołączyłem się do ogólnego aplauzu, a potem postanowiłem odejść, zakładając, że Kay jest zbytnio zajęta swoją kieszonkową rewolucją, żeby sobie zawracać głowę moją osobą...
- Tedy z hospodarów chyba tych albo z tej familiej wplątał się ten, co najpierwiej o Bassarabiej pisał, żeby być miała Bassarabią Multańska Ziemia...
- W pewnej chwili, chociaż było to zabronione, wdrapał się na wodospad, żeby zrobić zdjęcie, a jeden z japońskich strażników zobaczył go, zagwizdał wściekle na gwizdku i kazał...
- A to Szekspir - wykrzyknął dumny ze swojej pamięci, patrząc na Walę z tak absolutną miłością, że Osten musiał się odwrócić, żeby ukryć złość i zażenowanie...
- Może ci zanieść teczkę do tramwaju, bo pewnie jesteś słaba i tu roześmiał się bardzo głośno, żeby nikt nie miał wątpliwości, że żartuje...
- Matt pchnął dźwignię przepustnicy, najpierw pośpiesznie sprawdzając swoją godzinę szóstą, żeby się upewnić, że nikt nie siedzi mu na ogonie...
- - Właśnie wtedy poznałam twojego ojca, kiedy musiałam sprzedać akcje Sama, żeby pokryć koszty pogrzebu...
- Mose nie może się nadziwić co jej strzeliło do łba, żeby zajmować się jakąś pieprzoną wojną zamiast śpiewać i zarabiać szmal...
- Arbuthnot stał nieruchomo przez dłuższą chwilę, potem wyciągnął rękę, zapewne po to, żeby złapać klamkę...
- Nie to, żeby był zazdrosny o Kicię, po prostu nie mógł znieść myśli, że ten obleśny typ właśnie przelatuje jego przyjaciółkę...
Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
Obaj byli uważani za bardzo religijnych, dlatego trzeba chyba szukać innych źródeł i informacji, które skłoniły Geldera do namalowania obrazu w taki, a nie inny sposób. Współcześni historycy sztuki nie są jednomyślni co do tego, co właściwie przedstawia obraz Chrzest Jezusa. Tak opisuje go angielski ekspert Chris Castle z Cambridge. Na świecie panuje półmrok. Widzimy szczyt góry, za nim w tle rozciąga się płaska równina. Na horyzoncie, w mdłym świetle, dostrzegamy zarysy dwóch miast, za nimi góry. Na * Przekład według wydania Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego (przyp. red.). szczycie jednej z nich stoi grupa ludzi ubrana w staroświeckie szaty. Bez ruchu obserwują scenę rozgrywającą się poniżej. Dwie postacie: jedna stoi po kolana w wodach rzeki lub strumienia, pochyla głowę, składa ręce jak do modlitwy. Druga polewa jej głowę wodą, wyciągając przy tym ręce daleko do przodu. Uwagę obserwatorów chrztu przyciąga coś wyjątkowego, wielkiego. Powierzchnia wody i obie postacie centralne, chrzczący i chrzczony, są skąpani w dziwnym świetle. Nad nimi, na niebie, unosi się okrągły dysk (!), pośrodku którego widzimy gołębia z rozłożonymi skrzydłami. Z dysku wychodzą cztery promienie światła. Sprawiają wrażenie, jakby przenikały główne postacie, czyli chrzczącego i chrzczonego. Jednocześnie ma się wrażenie, że podtrzymują dysk na niebie. Zdają się symbolizować błogosławieństwo dla ceremonii chrztu. Promienie zostały namalowane w ten sposób, że nie widać ich konturów. Może artysta chciał nawiązać do innych promieni. Osiągnięty efekt potęguje fakt, że dzięki niesamowitemu oświetleniu malarz zdaje się jeszcze podkreślać znaczenie sceny chrztu. Odnosi się wrażenie, że woda, w której stoją obie postacie, po zetknięciu z dziwnymi promieniami jest pełna duchowej energii. Opanowanie, z jakim de Gelder korzystał z farb, potęguje wymowę obrazu. Rembrandt, jego mistrz, najwyraźniej narzucił mu pewien schemat korzystania z koloru i techniki malarskiej. Jego obraz nie ma nic wspólnego z rewolucyjną monotonią. Jest właściwie utrzymany w klimacie Rembrandta. Technika malarska wydaje się niemal impresjonistyczna - mamy tu do czynienia z miękkimi, delikatnymi ruchami pędzla. Nie wiadomo, co malarz chciał wyrazić, komponując krajobraz w ten sposób. W każdym razie odnosi się wrażenie, że ceremonia odbywa się na szczycie góry, w rzece. Nie wiadomo jednak, czy naprawdę chodzi tu o Jordan - rzeka na górskim szczycie? Może chodzi o mały strumyk, a może Aert de Gelder wcale nie malował chrztu Chrystusa. Bardzo ciekawa uwaga Chrisa Castle'a, brytyjskiego historyka sztuki! Niestety, dzisiaj już się nie dowiemy, skąd niderlandzki mistrz zaczerpnął motyw latającego dysku. Jedno jest jednak pewne: jego obraz to kolejny przykład obecności nowinek technicznych mających jedną cechę wspólną: były we właściwym miejscu, lecz w niewłaściwym czasie! Rozdział 8 Uwięziony na zakrętach historii? Współczesny geniusz rzucony w XVIII stulecie Jego wizerunek zdobił wszystkie banknoty dinarowe, które w jego ojczyźnie weszły Jw obieg zaraz po odzyskaniu niepodległości w październiku 1991 roku. Mowa o chorwackim matematyku, uczonym, filozofie, jezuicie, Rudjerze Josipie Boskowiczu. Nawet najbardziej konserwatywni historycy widzą w nim geniusza, który znacznie wyprzedził swoją epokę. Jeśli jednak przyjrzeć się bliżej jego życiu i pracom, trudno oprzeć się wrażeniu, że w tym przypadku mamy do czynienia z oświeconym umysłem z przełomu II i III tysiąclecia, który nie wiadomo jakim sposobem utknął na zakrętach historii i nie trafił do czasów, w których było jego miejsce. Cudowny student Rudjer Boskowicz przyszedł na świat 18 maja 1711 roku w Wolnej Republice Ragusy - dzisiejszym Dubrowniku, perle Dalmacji. Tak przynajmniej twierdził, gdy jako 14-latek samodzielnie zapisał się do kolegium jezuickiego. Studiował tam matematykę, astronomię i teologię. W1728 roku zakończył nowicjat i wstąpił do zakonu jezuitów, założonego w 1534 roku przez Ignacego Loyolę, którego zadaniem było szerzenie wiary katolickiej poprzez misje, a także nauczanie, wychowanie i prowadzenie badań naukowych. Od początku istnienia zakonu jezuici przysporzyli światu wielu wielkich uczonych