ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Co zaś do naszej ziemie, aby strona ta od morza zwać się miała Bassarabią kiedy, skąd by to się zaczęło żadną żywą miarą nie widzę, oprócz tego chyba, że Bajazet sołtan kiedy na naszego Stefana hospodara wojował, Bassarab hospodar multański już [w] tureckim wojsku był hołdownikiem tureckim i Turcy żeby kiedy zwać te miejsca mieli nie widzę, ale zawsze Budziakiem i Akkiermen tę stronę od mo- 42 rza zowią Tytuły hospodarów dawniejsze i pieczęci Już mołdawskich hospodarów pieczęć jaśnie się wypisała dlaczego żubrza głowa. Multańscy zaś dlaczego się krukiem pieczętują, taka w ich latopiscach powieść. Książę siedmigrodzkie pod rządem królów węgierskich jednego czasu przejeżdżając włości księstwa swego, w Ziemi Ołtskiej, tam gdzie niebożęta Rzymianie przed Tatary ustąpili byli, upatrzył nadobną białogłowe jedne i miał ją u siebie. A gdy białogłowa powiedziała, że jest z niego brzemienną, dał jej pierścień swój, rozkazując jeżeli mężczyzna się urodzi, żeby przyszła z dziecięciem do niego i pierścień na znak wiary przyniosła. Porodziwszy tedy białogłowa mężczyznę, bratu rzecz opowiedziała; wziąwszy tedy brat siostrę i dziecię szli do książęcia na obietnicę, a odpoczywając prace podróżnej w dąbrowie jednej, dziecięciu płaczącemu dała matka pier- z Turkami prowadził zresztą Stefan już wcześniej z Mehmedem H, w roku 1475 zwyciężył pod Yaslui, a w roku 1476 przegrał bitwę w Białej Dolinie (Razboieni). 38 Stefan Wielki wielokrotnie odpierał najazdy tatarskie, tu zapewne mowa o bitwie pod Lipinti nad Dniestrem / 1468 r. 39 Mowa o głośnej klęsce Jana Olbrachta w Lasach Koźmińskich w 1497 r., poniesionej nie w walnej bitwie, lecz w wyniku zdradzieckiego napadu Mołdawian, dokonanego mimo zawarcia układu pokojowego. Mołdawianie często stosowali ten sposób walki, stąd mowa o walce prowadzonej "po wołosku". 40 Maciej Basarab był spokrewniony z rodziną Craiovescu, boczną gałęzią dynastii Basarabów, której kilku przedstawicieli panowało w XVI w. na Wołoszczyźnie. 41 Konstanty Serban Basarab - zob. Latopis, XX-XXH. Również spokrewniony z rodziną Craiovescu. 42 Nazwa Bassarabią jest pochodzenia tureckiego, najprawdopodobniej kumańskiego, i musiała funkcjonować w średniowieczu. W odniesieniu do stepów nadczamomorskich między Dunajem a Dniestrem spotyka się ją w opisach geograficznych i na mapach poczynając od XV w. ścień na utolenie płaczu; igrając dziecię pierścieniem kruk głodny zajrzawszy, że to co do pożywienia u dziecięcia lśni się w ręku, zleciał i porwawszy połknął. A żemu dokuczał pierścień ważny w gardle, siedział na drzewie z uciążonym żołądkiem. Co brat tej niewiasty widząc, że utracił wiarę siostry swojej, pilnie się starał, że się podkradł pod kruka i strzałą go ugodził. Padł kruk zraniony, a ów namacawszy w gardle jego pierścień, niósł i kruka z pierścieniem, i dziecię z siostrą swoją do książęcia. W podziwieniu to było u książęcia i rozprowszy kruka poznał swój własny pierścień i zarazem aby był wajdą, to jest wojewodą, to chłopię nad tym powiatem uprzywilejował, i już dorósłszy pierwszy z tym narodem z gór wyszedł na panowanie, jako u nas Dragosz. I pro stemmate kruka zaraz zażywać począł, po którym i drudzy ich hospodarowie i po dziś dzień43. Rzecz dziwna, że ten naród, choć z jednego oryginału z Mołdowanami, ale czarny jest naród. Dlaczego i Turcy postrzegłszy to, Karawłachami to jest Czarnymi Włochami ich zowią, bo i ten pierwszy hospodar, o którym się powieść pisała, że z książęcia siedmigrodzkiego poszedł, imieniem Negruł woda, to jest Czarny, (bo po naszemu języku negru, a po łacinie nigru) zwał się44. Zła jednak conseguentia, że czarnym tego pierwszego ich hospodara zwano, albo choćby i sam w rzeczy samej czarnym był, co by to należało, żeby miał być naród wszystek czar-Jniawym. To pewna, że rzadki u nich z znaczniejszych ludzi i z po-Ispólstwa, żeby nie miał być czarniawym, a włosów nazbyt czarnych, choć jedni ojców Greków mieli, drudzy Serbów, inszy Węgrów, i Polaka tam znajdzie za Simiona hospodara i za Matiasza, a po staremu synowie czarniawi. Ja tę kładę racyją, że ta wszytka ziemia, od początku aż gdzie się kończy, cała naprzeciw południowi leży między górami a Dunajem, jest wąska bardzo, bo gdzie najszyrsza od gór do Dunaju półtora dnia jazdy ledwo jest, a długa zaś dni dwanaście wzdłuż góry Dunajem, i góry, i samy grunt ziem w same południe patrzą, i gdzie się kolwiek obróci człowiek, w twarz słońce bije, i gorąca daleko większe, niżeli tu w tej naszej ziemi. Zadają im drudzy, że i z tego czarniawymi są, że u każdego by najznaczniejszego bojarzyna, już zwyczaj taki mamkami zawsze Cyganki. Co jest śmieszna rzecz. 43 Przekazana przez M. Costina legenda heraldyczna, zaczerpnięta z kronik lub tradycji wołoskiej, miała swe praźródło w legendzie związanej z herbem Korwin i narodzinami Jana Hunyadyego, przekazanej przez G. Heltaia. W rzeczywistości ptak w herbie Wołoszczyzny (kruk lub orlik) trzyma w dziobie krzyż, nie pierścień. Niektórzy hospodarowie jednak, w szczególności potomkowie Włada Falownika (1448, 1456-1462, 1476), używali herbu Korwin - P. Chihaia, De la Negru voda la Neagoe Basarab, s. 120-142. Nazwy "Czarny" w odniesieniu do terytoriów używano u ludów tureckich na oznaczenie l) terytorium znajdującego się dalej w odróżnieniu od terytorium znajdującego się bliżej; 2) terytorium uzależnionego. 268 269 Ja im tego nie zadaję, jako affinibus, braciej, in eadem fortuna et compassionibus z nami. Tytuł zaś hospodarów mołdawskich dawny jest taki: "Mjrriio JJeieio MH Iw: N: BoeBoaa H Fnapt SGMJIH MojmascKOH co6jia#aTeJih Polarny góry we- BOCIDCB CTpaHB ów njiaHHHy^o Mopro" to jest: "Miłością Bożą My lo: N: wojewoda i hospodar ziem mołdawskich, rządca wszystkich stron od połonin do morza". A zawsze zwyczaj jest, że się serbskim językiem tytuł pisze, aż po dziś dzień, tak i hospodara mołdawskiego jako i multańskiego. Dobi-rali się mocno jedni z hospodarów Maramoreszu, Czyku i Giurgiewu, powiatów pogranicznych siedmigrodzkich, i Piotr hospodar, na którego sam swoją osobą sułtan Suliman wojował, miał pyrkałabów swoich w Czyku i temi powiatami się tytułował ten hospodar (sołtan ten, który wziął Tyginią od nas)45