ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Panna młoda przyjmuje ten upominek, trzy razy wkoło stołu obchodzi, okazując, że chce być gospodynią tego domu; śpiewają piosneczki, tańcują w okrąg na kształt polskiego albo kobiety w jednym rzędzie, mężczyźni w drugim, i tak do siebie przyskakują. Po wieczerzy swachy prowadzą państwa młodych do spoczynku. Nazajutrz nowożeniec, wziąwszy koszulę żony, w jeden rękaw nasypie żyta, w drugi kładnie pół złotego, zawiązuje czerwoną tasiemką, czyli życzką, do rodziców jej odnosi lub odwozi. Na podarunki przysposobione mając 16 pasków tkanych wąsko w różny deseń wełnianych lub nicianych, 9 ręczników i płótna kużelego1 po dwa 1 >kużelnego< [płótno kużelne — zgrzebne] 14 — Białoruś — Polesie 210 łokcie na każdą osobę ustronną, rozdaje to wszystko, a oprócz tego teściowi i braciom swego męża po koszuli, teści i mężowskim siostrom po 4-łokciowej namiotce. Nim mąż powróci, bierze na ręce małego chłopczynę, prosząc Boga żeby i jej dał takiego, siada prząść i choć nitkę wełnianą uprząść powinna, jako znak, że własną pracą chce odziewać rodzinę. Za powrotem, z oddzielnie upieczonym korowajem, flaszką wódki, której szyjka związana czerwoną tasiemką, i podarkiem z 2 łokci płótna, idą z całą kompaniją do dworu, przy muzyce swojej, częstowani tańcują i śpiewają. Wracając nucą: 284 Byliśmy u pana, da, jęliśmy barana, piecz jeho malowana, cześć jeho kochana. Wesele VIII1 Białorusini nadniemeńscy Układ małżeński prawie zawsze postanawiają rodzice, przy czym wszystko ma na celu wzajemną dogodność i obliczenie. Bywają wszakże rzadkie wypadki, gdzie parobek rozmiłowawszy się w dziewce niechętnie poddaje się woli rodzicielskiej. Wcześnie obmyśliwa się wszystko i rozgląda w rzeczy, aby nie narazić się na wstyd odmowy. Kiedy wszystko ułożono, ojciec życzący syna ożenić, obiera swata lub swachę, mających się o zgodzie dziewczyny przekonać. Swat udaje się z młodym do domu rodziców wybranej dziewczyny i pyta się pod oknem: „Czy ne majecie cijełuszki do prodaży?" Ojciec dziewczyny odpowiada: „Majem i prosimo was do chaty". Dziewczyna nakrywa stół ręcznikiem (obrusem) i kładzie chleb i sól; młody stawia wódkę, pije zdrowie dziewki, ta do ojca, ojciec do swata (lub swachy), swat do matki. W niektórych okolicach w razie odmowy flaszkę2, w której była wódka, ojciec napełnia znów wódką i oddaje swatowi, który z młodym wraca do domu, nic jeszcze nie sprawiwszy; przeciwnie —Ś żyto nasypane we flaszkę2 1 P. Bobrowski op.cu. [s. 827 — 832]. *>bocenok'< 211 oznacza zgodę i zaraz z tym wyprawiają narzeczoną na razpytnoje, tj. na rozpytywanie, czyli zasięganie rady i zdania u sąsiadek. Swat umawia się o posag, sąsiadki przybywają i sąsiady z powitaniem; naznaczają się weselni dostojnicy: swat, czasznik, starosta, muzykant, swańka, drużki i woźnica1. Dzień kończy się wieczerzą, pieśniami przedswadziebnymi i pijatyką. Są to zaruczyny, zapewne od tego tak nazwane, że swat podaje rękę narzeczonej na znak zyskania jej przychylenia się. W niektórych miejscach zaręczyny bywają na drugi dzień i łączą się razem z zapoinami. U innych zapoiny bywają po pierwszej zapowiedzi. Swat udaje się do duchownego dla rozmówienia się względem zapowiedzi i małżeństwa. Przy ogłoszeniu pierwszej zapowiedzi idą do cerkwi młody z młodą, ich rodzice i bliższe pokrewieństwo; po sumie udają się do karczmy na zapoiny. Po dwukrotnej zapowiedzi swat młodego znów idzie do domu młodej — by się przekonać o przygotowaniach do wesela: „Może czasom kto razsudzi u odpyty". >Może czasem kto sprzeciwić się zechce*;. W wilię wesela jednocześnie w1 domach narzeczonego i narzeczonej odbywa się pieczenie korowaja, u wszystkich Słowian za symbol powodzenia (szczęścia) uważanego, przy czym i sam obrządek pieczenia, przygotowanie ciasta, zaczynienie korowaja, sadzanie go do pieca, wyjęcie z niego i ustrojenie kwiatami u nadniemeńskich Słowian odbywa się przez umyślnie wybrane osoby i uskutecznia się wśród obrzędów i pieśni zastosowanych do okoliczności. Do pieczenia korowaja, tak do domu narzeczonego, jak i narzeczonej, zaprasza się wszystkich obranych uczestników ceremonii weselnych i wszystkie dziewczęta. Przed wsypaniem mąki do dzieży chrzestna matka lub starsza wiekiem z rodziny mówi: „Jeść tut Boh, baćka, maci, rodnyje i sosiedy blizkije i dalnyje — mużi stateczn'yje, babki zapecznyja, dzietki zaplecznyja, błohosławicje krasnoj pannje korowaj uczynić"2

Copyright © 2009 MY Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, Ĺźe są dla siebie stworzeni! . All Rights Reserved.

XHTML CSS valid. Designed by FlashMint - flash web templates provider.