- Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
- Zaletą nawozów sztucznych w stosunku do nawozów naturalnych jest to, że są znacznie bardziej skoncentrowane, a zatem ich stosowanie jest bardziej efek- 322 Część IV...
- Część ociemniałych związana jest ze środowiskiem robotniczym lub rzemieślniczym bądź przez swoje osobiste kwalifikacje, bądź przez zawód rodziców...
- Część boczna dołu, która nie służy za pole przyczepo mięśnia, jest oddzielona od niego nerwem i naczyniami nadłopatkowymi, które zespalają się tutaj z naczyniami...
- Tym razem mój pobyt w Point de Galle nie trwał dłużej niż od ranka przybycia do następnego wieczora, a więc tylko jedną noc, a noc ta nie okazała się zbyt przyjemna...
- A nikt, oprócz starego wodza-kapłana, nie rozumiał, że w ten sposób spełniła się i druga część przepowiedni, że w ten właśnie sposób zło obróciło się na dobre i długo, długo...
- Jeden z lekarzy, uzbrojony w strzykawkę, próbował przygnieść kolanem pierś młodziana, drugi ten, który rozmawiał z Cavendishem usiłował wbić igłę w jedną z jego...
- Z chęcią sprawdziłby wszelkie możliwości swych wampirzych talentów - wszak stanowiły już część jego natury, choć ich aspekt fizyczny pozostawał jeszcze w stanie...
- Drugi spektakl miałem, że w tym klasztorze czernice, czyli mniszki, często widywałem jak spuszczały z swoich okien drabiny do wychodzenia z klauzur; jedna drugiej...
- Część Ciebie uświadamia sobie, że bardzo potrzebujesz odpoczynku i przyjemności, samotności i ćwiczeń, które mogłoby Ci zapewnić przebywanie w lesie lub nad jeziorem...
- W końcu Hasselborg wypisał czek i zapytał: Jaki masz plan? Wolałbym nie mówić, bo tajemnica znana wielu to żadna tajemnica, jak stoi w Przysłowiach Nehavendy...
Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
Później, po ostatecznym zdobyciu Podgajów, znaleziono zwłoki tych jeńców. Zostali przez Niemców spaleni żywcem w zamkniętej stodole. W momencie podejścia do Wału Pomorskiego zdolność bojowa pierwszej armii była osłabiona, i to nie tylko z powodu zmęczenia wojska po dwunastu dniach uciążliwego marszu. Wskutek szybkiego tempa pościgu za Niemcami i złej pogody nie nadążały za armią jej tyły. Składy zaopatrzeniowe pozostały daleko, brakło paliwa, amunicji i żywności. Czołgi, samochody i artyleria oderwały się po zużyciu resztek benzyny od walczących oddziałów. Pozbawione wsparcia ciężkiej broni pułki piechoty stanęły nad Gwdą zdane na własną, wątłą siłę ognia. Też na dodatek zagrożoną wyczerpywaniem się amunicji. Dowództwo armii nie ustawało w wysiłkach, zmierzających do przezwyciężenia tego kryzysu, lecz odczuwalnej poprawy można się było spodziewać dopiero za parę dni. Tymczasem postawione armii zadania bojowe nie pozwalały na żadną przerwę w natarciu. Piechota musiała atakować Niemców tym, co ciągnęła ze sobą przy pomocy koni i na żołnierskich plecach. Batalion kapitana sulżenki wszedł do walki o Podgaje w jej drugim dniu. Roman Ledwoń po raz pierwszy w życiu miał wziąć udział w natarciu na wroga; w trzydziestym dziewiątym roku zaznał tylko odwrotu. Łącznościowcy nie są w zasadzie od tego, żeby szturmować i strzelać. Muszą jednak iść z atakującymi oddziałami, by w miarę ich posuwania się podciągać i obsługiwać łączność ze stanowiskami dowodzenia. W praktyce, idąc w pierwszej linii, muszą być przygotowani także na walkę. Toteż - prócz bębnów z kablami, aparatów, radiostacji oraz łopatek do okopywania się - niosą również broń, której często przychodzi im używać na równi z piechurami. Batalion wyruszył z pozycji wyjściowej wczesnym popołudniem. Daremny atak na Podgaje, prowadzony przez inny pułk pierwszej dywizji, trwał już od rana; słychać było z tamtej strony ogień cekaemów i niemieckich moździerzy. Roman szedł z telefonistami, przydzielonymi do drugiej kompanii. Był od początku zdenerwowany. Od paru godzin wiedział, że nie ma czołgów ani artylerii. Przed samym wymarszem żołnierze dostali wskazówkę, żeby oszczędzać amunicję. Z czym zatem na Niemców? Prawie dwie godziny zajął im marsz przez las. Kiedy wyszli na jego skraj, zaczynało już ciemnieć. Od Podgajów i biegnącej przez nie szosy z Jastrowia dzieliło ich około dwóch kilometrów odsłoniętego terenu. Niemcy ze swoich punktów obserwacyjnych widzieli tę białą płachtę śniegu jak na dłoni. Gdy tylko kompanie wyszły z lasu, posypały się na nie pociski z moździerzy. To można było jeszcze znieść i posuwać się do przodu. Plutony zaległy jednak, gdy dostały się w strefę rażenia cekaemów. Żołnierze okopali się. Ponowione w nocy próby podejścia do Podgajów spełzły na niczym. Świt zastał rozciągnięte na paru kilometrach bataliony pierwszej dywizji między lasem a szosą. Korzystając z ostatnich kwadransów ciemności, Roman przemknął się nad ranem do dowódcy batalionu. Kapitan Sulżenko rozmawiał akurat przez telefon. Skulona przy łącznicy Grażyna ucieszyła się w pierwszej chwili z przybycia Romana, lecz zaraz posmutniała. - Porucznika Wiecheckiego nam zabili, panie chorąży - oznajmiła. Roman posmutniał także. Podporucznik Wiechecki, dowódca plutonu w pierwszej kompanii, cieszył się w batalionie ogólną sympatią z powodu życzliwego wszystkim usposobienia. Do pułku przyszedł latem z Lubelszczyzny. - Jakie straty poza tym? - spytał Roman Grażynę. - Pięciu rannych, dwóch podobno ze słabą nadzieją