Cudownie by�a wdzi�czn� i �liczn� jak anio�, a ubi�r bogaty, r�bki bia�e, klejnoty, kt�rymi okryt� by�a, podnosi�y urok twarzyczki, w�r�d mn�stwa �adnych, �wie�ych i...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Obok niej domy�li� si� Grze� w m�odym, rumianym, po swojemu te� pi�knym ch�opaku, kt�rego m�odo�� i zdrowie, a jaka� dobroduszno�� twarzy weso�ej i poczciwej, czyni�y dosy� mi�ym, przysz�ego m�a Leny. By� to syn bogatego kupca z Nissy na Szl�sku, kt�rego Fraczkiem po imieniu zwano. Omdlenie panny m�odej i zamieszanie, kt�rego ono by�o przyczyn�, nie trwa�o d�ugo. Poniewa� przy weselach na wszystko zwa�ano, a ka�da najmniej znacz�ca przygoda zabobonnie si� wydawa�a przepowiedni� przysz�ego po�ycia ma��onk�w, matka podbieg�a do c�rki, szepn�a jej co� do ucha i po chwili Fraczek ju� wi�d� przychodz�c� do siebie Len�. Podnosz�c si� rzuci�a Okiem ku drzwiom, wzrok jej spotka� si� z Grzesia wejrzeniem, u�miechn�a mu si� smutnie. Matka teraz przecisn�a si� przez zast�p go�ci i zbli�y�a do stoj�cego u progu, z tak przymuszonym u�miechem jak c�rka. Wita�a Grzesia serdecznie, ale na twarzy jej malowa� si� frasunek. - Chod�cie� bli�ej - rzek�a wprowadzaj�c go do �rodka. - Dziwnie si� wybra� dzie� powrotu waszego... Wiecie�, my�my tu was ju� za zginionego mieli. Chodzi�y wie�ci r�ne. Zapewniano nas, �e nieszcz�cie was spotka�o... Lena nauczyciela swego op�aka�a... Wszak ci to pi�� lat! Oty�y Balcer, kt�ry od gor�ca, paradnego stroju i zm�czenia ca�y by�, jakby z �a�ni wyszed�, czerwony i mokry, szed� tak�e wita� Grzesia, nie tak zdziwiony i poruszony jak inni. Student tymczasem ze wszech si� swych stara� si� okaza� bardzo weso�ym. �mia� si� g�o�no umy�lnie, �artowa� poczyna� i udawa� takiego lekkoducha w��cz�g�, jakim nigdy nie by�. Poniewa� towarzystwo weselne po wi�kszej cz�ci si� z Niemc�w sk�ada�o, Grze� musia� ich j�zyka u�ywa�, lecz tak nim w�ada� teraz, �e mu wierzy� nie chciano, gdy si� Polakiem opowiada�. - Co dziwnego - wo�a� do Niemc�w otaczaj�cych - by�bym niezdar�, gdybym pi�� lat po Niemczech si� w��cz�c, ich mowy sobie nie przyswoi�. Bez przym�wki do was, mo�ci panowie, co tu w Krakowie po lat dwadzie�cia siedzicie, a polskiego j�zyka ma�o znacie... Nierych�o po tych pierwszych szarmyclach, ze drzwi Balcerowa podprowadzi�a Grzesia do pani m�odej, aby si� te� z ni� bli�ej przywita� i z Fraczkiem zapozna�. Lena go oczyma od dawna �ciga�a, a gdy podszed�, wyci�gn�a r�k� do niego, do m�a si� odzywaj�c: - To m�j nauczyciel, o kt�rym wam rozpowiada�am, patrzcie, aby�cie sobie przyjaci�mi byli dobrymi. Fraczek te�, ch�op serdeczny, wsta� Grzesia u�ciska� bez zazdro�ci najmniejszej, z u�miechem poczciwym i wyrazi� to z prosta, jak si� cieszy, i� na wesele Pan B�g mu da� go�cia tak mi�ego jego �onie. - B�g widzi - odezwa� si� Grze�, ci�gle weso�o�� udaj�c - �e czyste losu zrz�dzenie mnie tu przynios�o, cudem prawie. Wszak�e w ulic� wchodz�c, o weselu wcale nie wiedzia�em, a Dryszek, kt�rego wczoraj spotka�em na drodze, chociem go o pa�stwa Balcer�w pyta�, nic mi o tym nie wspomnia�. Balcerowa posadzi�a zaraz Grzesia pomi�dzy m�odzie��, nie opodal, dobre daj�c mu miejsce, z kt�rego si� pani m�odej m�g� przypatrywa�. Siedzia�a smutna, ale to wiadoma rzecz, i� m�atka m�oda na weselu swym zbytniej rado�ci okazywa� nie powinna. Nie uderza�o wi�c to nikogo. Fraczek za to, jakby go na sto koni wsadzi�, �mia� si�, �artowa�, nalewa�, a trefnisiom, co si� do nich zbli�ali, pieni�dze gar�ci� sypa� do nastawionych ko�paczk�w. Towarzystwo sk�ada�o si� przewa�nie z mieszczan, kupc�w i Niemc�w, chocia� duchownych i klech�w tak�e si� w nim kilku znajdowa�o. Ci, dowiedziawszy si�, kto by� Strzemie�czyk, i przypomniawszy, co tu o nim rozpowiadano, zaraz do niego przylgn�li. A �e wina i miodu w br�d by�o i w g�owach weso�e my�li kr��y�y, ku ko�cowi uczty przypomniano sobie �piew Grzesia i g�os jego. Nu� go tedy prosi� i oblega� o piosenk�