- Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
- - Dziwię się, że nawet teraz chcesz znieważać jego pamięć! Wydawałoby się, że dostatecznie znieważyłaś nazwisko Bedford za jego życia! - Nie byłabym pierwszym Bedfordem,...
- - Mam cię wprowadzić do pałacu głównym wejściem? Chcesz się spotkać z rosyjskimi dyplomatami, teraz, gdy wyglądasz jak zmokła mysz? - Nigdy nie wyglądam jak zmokła mysz...
- Drewnowski traktuje autora ŤHallaliť mniej teraz z góry i okazuje mu pewną opiekę, trochę przyjacielską, trochę wyniosłą, w oczy zapytuje go często przy ludziach, jak...
- Profesor musiał otworzyć usta przy dwóch stopniach mrozu Nie teraz, Scherbaum Wracam od dentysty Czy to bardzo naglące? Uczeń Scherbaum odpowiedział Może zaczekać do...
- Ile się z twojego powodu wycierpieliśmy, ile wstydu najedliśmy przez te wszystkie lata! - Wychowaliśmy cię, a teraz, kiedy jesteś dorosła, chcesz najzwyczajniej w...
- - W każdym razie mamy teraz drogę wyj ścia, ten tunel, i możemy odejść w każdej chwili, bez względu na to, ilu żołnierzy Roth postawi przy drzwiach i oknach...
- Władimir zawsze przynosił chlubę jako pierwszy uczeń w klasie, choć teraz, myślał Rostow, może trafić na równie zdolnych w szkole matematyczno-fizycznej nr 2...
- Jakżeby teraz roz- dymali swe cienkie nozdrza, pełni niesmaku wobec tego krzykliwego widowiska! Ale czy takie pogardzanie tymi, którym się dobrze wiedzie, nie kosztuje...
- Jestem teraz gotów wyłożyć moje żądania, które musi Pan spełnić, aby zapobiec zniszczeniu przez nas całego Wschodniego Wybrzeża Stanów Zjednoczonych, w tym Bostonu, Nowego...
- Za to instynkt podpowiada im, że sztukę można zabić sztuką: monumentalność nie powinna już powstawać, i temu służy właśnie to, co autorytet monumentu czerpie z dawnych czasów...
Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
- Przede wszystkim, zachować ostrożność. Nie spotkam się już z panem w moim biurze. Następnym razem zobaczymy się gdzie indziej, w miejscu, które jeszcze nie zostało "zainfekowane"... - Ma pan sposób, by dowiedzieć się czegoś więcej o Marwanie Rażubie? - Być może - uśmiechnął się generał. - Wkrótce się tym zajmę. Jak będę coś wiedział, zawiadomię pana. Szlomo Zamir dusił się ze złości. Odkąd zajmował się organizowaniem zamachów, po raz pierwszy jeden z nich się nie udał. Jednak od strony technicznej wszystko potoczyło się dobrze, za wyjątkiem niewielkiego błędu śmigłowca, który miał trafić w cel pierwszą rakietą. Dzięki podsłuchowi Szlomo do wiedział się prawie natychmiast o niepowodzeniu operacji i już zaczynał myśleć o konsekwencjach. Wszystko było jasne: siedział na beczce prochu. Ponieważ nie kontrolował sytuacji, plan "Gog i Magog" nie mógł być jeszcze zrealizowany. Musiał odwlec jego zakończenie o kilka dni. Nie miałoby to żadnego znaczenia, gdyby agent CIA nie przebywał w Gazie, wyposażony we wskazówki, które wystarczały - jeśli dobrze poprowadzi swoje śledztwo - aby uniemożliwić całą operację. Dlatego jedynym sposobem, by tak się nie stało, było wyeliminowanie Malko Linge. Bez sentymentów. Zresztą miał zielone światło z Jerozolimy dla tej operacji. Światło, które nadal migotało. Nie można było powtórzyć ataku apache'a. zbyt rzucał się w oczy. Tsahal musiał opublikować komunikat wyjaśniający, że chodziło o unieszkodliwienie groźnego terrorysty. Trzeba było znaleźć inny sposób i Szlomo go znalazł. Trochę uspokojony, troskliwie wyprostował łapy swojego czerwonego psa i postawił go na biurku. Szlomo Zamir niełatwo się zniechęcał, poza tym miał poparcie swoich przełożonych. Agent Malko Linge musiał zostać wyeliminowany. ROZDZIAŁ JEDENASTY Jamal Nassiw, wciśnięty w poduszki swojego opancerzonego mercedesa 560, patrzył kątem oka na znikające za oknem ostatnie lepianki obozu dla uchodźców el Szati, utrząsany iak ulęgałka na marnej nawierzchni drogi. Trzy mercedesy jechały drogą nadbrzeżną na północ. Kilka minut później Nassiw zobaczył po jej prawej stronie "piramidę", ultranowoczesną siedzibę swojego rywala, generała Atepa el Husseiniego. Wznosiła się dumnie, górując nad drogą jak twierdza krzyżowców. El Husseini był nie do ruszenia, należał do starej gwardii OWP, do grona tych, którzy przyłączyli się do Jasera Arafata w latach siedemdziesiątych. Szef Prewencyjnej Służby Bezpieczeństwa był w marnym nastroju. Właśnie teraz, kiedy umówił się na nowy seans wytchnienia z Leilą el Mugrabi, jeden telefon Jasera Ara fata brutalnie zburzył jego plany. Do Gazy przybyła mała, tajna delegacja z Izraela, pod przewodnictwem Omri Szarona, syna premiera. Izraelczycy chcieli, żeby Jamal Nassiw we własnej osobie spotkał się z nimi w motelu al Wahah, gdzie goście przesiadali się do palestyńskich samochodów. Zabierał ich zwykle stamtąd jeden z zastępców Nassiwa, jednak nawet szef Prewencyjnej Służby Bezpieczeństwa nie mógł sprzeciwić się woli Arafata. Trzy samochody zwolniły: było już widać motel. Jamal Nassiw podróżował w ten sposób nie po to, by zwracać na siebie uwagę, lecz z ostrożności, żeby nie było wiadomo, w którym z pojazdów akurat się znajduje. Jeden z jego ludzi podniósł szlaban zagradzający drogę prowadzącą do motelu i z głośnym piskiem opon konwój pojechał w kierunku morza. Odzyskując swoją pychę, Jamal Nassiw energicznie wysiadł z samochodu, ubrany w polo z szarego jedwabiu schowane pod marynarką z błękitnego kaszmiru. Dwa mercedesy z żółtą rejestracją stały już zaparkowane przed motelem. Drzwi jednego z nich otwarły się i ukazał się silnie zbudowany mężczyzna, z rzadkimi włosami i ciężką szczęką, ubrany w coś w rodzaju beżowej kanadyjki i w bez kształtne spodnie. Puls Nassiwa zaczął bić jak szalony. Co tu robi Szlomo Zamir? Nigdy dotąd nie zajmował się tajnymi rokowaniami. Był jego najważniejszym partnerem z Szin Bet. We wszystkich nietypowych sprawach, oficjalnych i innych