- Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
- Dobrowolno[ci czynów nie nale|y miesza z ich wolno[ci czy dowolno[ci gdy| wolno[ zakBada uprzedni rozwag i rozsdzenie, a dobrowolno[ nie, mianowicie, gdy nie jest peBna i caBkowita, jak to si dzieje u zwierzt oraz u dzieci, nie u|ywajcych jeszcze rozumu
- - Jeszcze, widząc mnie porządnie ubranego, z pasem litym, a szczycąc się, iż z polskiej krwi pochodzi, oświadczył mnie, z wielką jednak delikatnością, że bardzo byłby...
- W jednym z kramów można znaleźć wyłącznie stare książki 95 kucharskie, w innym tylko posypane cukrem pudrem pączki, a jeszcze w innym ręcznie robione precle...
- Spośród osób biorących w niej udział zjawiła się jeszcze Jil Mahim, która powtarzała co rusz, że najlepsze wakacje, jakie może sobie wyobrazić, to leżenie martwym bykiem...
- Znał tam widocznie każdy krzak, korzeń, gałąź, bo spuszczał się prędko i cicho, potem jeszcze czas jakiś kroki oddalające się było słychać, wreszcie wszystko ucichło,...
- Właśnie wtedy z ponurą pewnością zdał sobie sprawę, że gdyby miał spłodzić nowe dziecko, jego drugie spotkanie z Jholaa napawałoby go jeszcze większym wstrętem niż...
- Kiedy Ken jeszcze tyle nie pił, natomiast całkiem przyzwoicie zarabiał, mamie udało się zaoszczędzić dość pieniędzy, by mogła naprawdę zacząć się rozglądać za małym domkiem...
- Albo może mnie się zdaje to, co się jemu wydaje? Złudzenie w złudzeniu? Powiedzmy, ale on pisał jeszcze o tym, który leci, siedząc okrakiem na meteorze...
- Włoskie lub słowiańskie pieśni byłaby oddała źle, niemieckie jeszcze gorzej, lecz ludowe pieśni węgierskie śpiewała wspaniale...
- Łatwo można sobie wyobrazić ich uczucia, a wstrząsu doznali chyba porządnego, bo mojego kumpla zaczęli przepraszać, odwieźli go do Wilanowa i jeszcze dali dwieście...
Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
Dopiero w drugiej połowie III tysiąclecia niewątpliwie w związku z rozwojem gospo- darczym północnego Kaukazu zaczyna rozwijać się szybciej również ludność stepów azow- sko-czarnomorskich, kubańskich i nadkaspijskich. Ten nowy etap w dziejach plemion zamieszkujących w epoce eneolitu południowe ob- szary europejskiej części ZSRR reprezentują tzw. kurhany katakumbowe1, roz- rzucone po stepach między Wołgą a Dnieprem. W owym czasie zamieszkiwały tam plemiona pozostające w ścisłych stosunkach z północnym Kaukazem. Skorzystały też one z osiągnięć plemion kaukaskich w dziedzinie metalurgii miedzi, uprawy roli i hodowli zwierząt domo- wych. Plemiona te tworzyły zapewne kilka grup, różniących się w pewnej mierze od siebie drobnymi rysami swej kultury. Można przy tym stwierdzić, że groby katakumbowe na wscho- dzie pochodzą z dawniejszych czasów niż takie same groby na zachodzie. EKSPANSJA PLEMION STEPOWYCH W KIERUNKU ZACHODNIM Wydaje się, iż plemiona, które pozostawiły nam groby katakumbowe, rozprzestrzeniały się ze wschodu na zachód w ciągu XXIII wieku p.n.e. i następnych stuleci. Na zachodzie starły się z plemionami trypolskimi, odepchnęły je od środkowego biegu Dniepru i wdarły się do Polski, gdzie znajdujemy również groby z ceramiką zbliżoną do ceramiki kurhanów ka- taKumbowych i północnego Kaukazu. Przyczyny tak szerokiego rozsiedlenia się plemion, które pozostawiły po sobie kurhany katakumbowe, szukać należy w charakterze ich gospodarki. Zaczęła rozwijać się hodowla zwie- rząt domowych, w związku z czym wzrastała ruchliwość plemion; uprawa roli odgrywała w ich życiu mniejszą rolę. Życie pasterskie wymagało koczowania na wielkich obszarach. O pastwi- ska toczyły się zacięte walki. Należy wziąć pod uwagę, iż oswajanie i pilnowanie zwierząt była zajęciem mężczyzn. Toteż stado należało do mężczyzn i przechodziło w spadku nie na ród macierzysty, lecz na ich synów. Powodowało to stopniową koncentrację mienia w rękach po- szczególnych rodzin i doprowadzało w końcu do rozbicia wspólnoty rodowej, której przeciw- stawiała się teraz wielka rodzina patriarchalna. Składała się ona z kilku pokoleń bliskich krew- nych w Unii męskiej, znajdujących się pod władzą starosty rodowego. Wzrost bogactwa i nie- równość majątkowa dały początek niewolnictwu. Świadczą o tym groby katakumbowe, w któ- 1 Nazwa pochodzi od sposobu chowania zmarłych w tych kurhanach: chowano ich w swego rodzaju katakum- bach, czyli komorach grobowych, które kopano w jednej ze ścianek w dolnej części szybu prowadzącego do mogiły. 286 rych wraz z mężczyzną chowano często jego zabite niewolnice. Posiadanie stad było pierwszą postacią bogactwa, umożliwiającą gromadzenie znacznych nadwyżek. Penetracja w kierunku zachodnim plemion, które pozostawiły po sobie kurhany kata- kumbowe, nie ograniczała się do terytorium dzisiejszej Polski. Groby takie sięgają aż do Sło- wenii. Tak zwany ornament sznurowy na miejscowych naczyniach pozostawał w ścisłym związku z ornamentacją naczyń kurhanów kata- kumbowych. Ornament ów był rozpowszechniony w końcu III tysiąclecia na terytorium dzisiejszych Węgier, Austrii (Salzburg) i północnej Jugosławii. Na początku II tysiąclecia szeroko stosowano sznurową ornamentację naczyń, zwłaszcza w Europie środkowej i północnej. W wielu krajach pojawiły się amfory przypominające północnokaukaskie (np. ceramika sasko-turyngijska) oraz roz- powszechniły się ozdoby typowe dla grobów jamo- wych i katakumbowych, przede wszystkim szpile w kształcie buław. W gospodarce ludności zamieszkującej wy- mienione obszary zachodzą poważne zmiany. Roz- wija się hodowla zwierząt domowych i staje się w wielu okręgach główną gałęzią wytwórczości. Gospodarka i kultura dawniejszych zjednoczeń plemiennych ulegają zmianom idącym w tym sa- mym kierunku. Analogiczne zmiany zachodzą jed- nocześnie również na terytorium zajmowanym do niedawna przez plemiona, które stworzyły kulturę trypolską. Człowiek z epoki eneolitycznej Dolne Powołże. Kultura grobów jamowych Rekonstrukcja M. M. Gierasimowa Wszystkie te fakty są dowodem, że pod koniec epoki eneolitycznej Europa zachodnia przeżywała głębokie przemiany spowodowane napływem ze stepów Europy wschodniej ludności, która niosła ze sobą wiele nowego z dziedziny techniki, rol- nictwa, wytwórczości ceramicznej i innych dziedzin kultury; Potwierdza to hipotezę niektórych bada- czy-językoznawców, iż plemiona, które mówiły naj- starszymi językami indoeuropejskimi, są pochodzenia wschodniego, czym tłumaczy się istnie- nie pokrewnych języków rodziny indoeuropejskiej na? ogromnych obszarach od Indusu do zachodniej Europy. W Europie środkowej i nad Renem plemiona przybyłe ze wschodu spotykały się i miesza- ły z inną, zachodnią grupą plemion, których kolebką, była prawdopodobnie Hiszpania (tzw. plemiona pucharów dzwonowatych)