- Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
- Najwybitniejsi z arcykapłanów Jezus, syn Gamala- sa, i Ananos, syn Ananosa45, karcili lud na zebraniach za jego gnuśność i podburzali przeciwko zelotom...
- Bogu-Słońcu składano liczne ofiary, jednak w przeciwieństwie do krwawej religii Azteków, obrzędy religijne Inków nie pochłonęły nawet niewielkiej części tych istnień...
- Pozwoli pan, panie pułkowniku, porozmawiać ze sobą przez chwilę? Całkiem zbędne pytanie, panie burmistrzu! Przecież pan już zaczął mówić! Kiedy pan przychodzi do mnie,...
- Nie chciałem bowiem niepotrzebnie ranić ludzkich uczuć, ponieważ w przeciwieństwie do faraona pragnąłem, by każdemu pozostawiono jego wiarę, a może chciałem także uniknąć...
- Lecz niech rzuci w nich kamieniem ten, kto nigdy nie popełnił podobnych grzechów, przecież nawet Chrystus faworyzował Piotra i rozpieszczał Jana, choć apostołów było dwunastu...
- Ponadto, jest Przecież faktem, że prosty zamek można otworzyć stosując wiele kluczy, natomiast zamek skomplikowany (świadomość człowieka 23 C...
- W przeciwieństwie do osób mieszkających we własnych domach, osoby starsze przebywające w domach starców lepiej pamiętają wydarzenia z przeszłości niż fakty bardzo...
- wyprawił się do -ˇ Troi przeciw królowi Laomedonlowi, który niegdyś odmówił mu wspaniałych koni jako obiecanej zapłaty za zabicie morskiego potwora; zdobył Troję na czele...
- - Przecież spędził w Paryżu zaledwie tydzień! - Alicjo, Sam potrafi wziąć jakąkolwiek firmę, zbadać jej status, poddać drobiazgowej analizie, przebudować, połączyć z inną,...
- Obiecujemy w dobrej wierze, słowem naszem stałem i wiernem pod czcią i wagą przysięgi złożonej, nigdy ich we wszystkich przeciwnościach i potrzebach nie opuszczać, lecz...
Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
Kiedy już tam dotarł, postawił swoją walizkę na stole i wyciągnął z niej potrzebne mu instrumenty. 276 277 J.D. ROBB Sprawdził laser - jeden szybki strzał w sufit - i uśmiechnął się z zadowoleniem. Klamry i kajdanki były lekkie jak piórko, wykonane z materiału atestowanego przez NASA. Nadajnik był cięższy, wypo sażony w dodatkowy komplet baterii i przenośny bloker. Odszukał najbliższe gniazdko i szybko przygotował swoją jednostkę komuni kacyjną. Nucąc cicho, zwolnił odpływ wody z basenu. Pomyślał z uśmiechem, że przypomina to wzmocniony wielokrotnie szum wody spuszczanej z przytkanej muszli klozetowej. Potem podszedł do Pata i kopnął go mocno w żebra. Ten leżał jednak nieruchomo jak manekin, nawet nie jęknął. Mężczyzna w płaszczu westchnął cicho i pochylił się nad swą ofiarą, by sprawdzić oznaki życia. Dopiero teraz zrozumiał, że Patrick jest kompletnie pijany i że w związku z tym zaaplikował mu za dużą dawkę środków odurzających. Zirytowany tą pomyłką, wyciągnął z kieszeni strzykawkę ciśnieniową z amfetaminą i przycisnął ją do ramienia Pata. Piegowaty Irlandczyk drgnął i jęknął cichutko. Gniew ogarniał go błyskawicznie, niczym ogień. - Obudź się, ty bękarcie. Pochylił się nad Patem i bił go po twarzy, wierzchem dłoni, potem wnętrzem, raz za razem. Kiedy to nie odniosło skutku, zaczął uderzać pięściami, bił dopóty, dopóki jego rękawice nie pokryły się krwią. Pat tylko jęknął. Mężczyzna dyszał ciężko, oczy zachodziły mu łzami. Miał tylko dwie godziny, na litość boską. Przecież nie potrafi czynić cudów, nie może przewidzieć wszystkiego. Czyżby Bóg w końcu go opuścił? Czyżby chciał ukarać go za wszystkie słabości? Gdyby nie Dallas, skończyłby już dzisiaj z tym wieprzem Brianem, a Pat poczekałby jeszcze dzień lub dwa. Gdyby miał jeszcze ten dzień lub dwa, poznałby lepiej jego zwyczaje i nie musiałby się tak spieszyć. Usłyszał głośny trzask i zamrugał powiekami, zaskoczony. Nagle zdał sobie sprawę, że rzucił krzesłem w lustro za barem i rozbił je na drobne kawałki. No i co z tego? To był tylko plugawy klub w plugawym mieście. Chętnie zniszczyłby go całkiem, rozbił wszystkie szkła, podpalił i przyglądał się z satysfakcją jego zgliszczom. ANIOŁ ZEMSTY Przecież sam Chrystus przegonił handlarzy ze świątyni. W słusznym gniewie wyrzucił stamtąd kupców, lichwiarzy i oszustów. Ale on nie miał teraz czasu. To nie była jego misja. Tej nocy jego misją był Pat Murray. Zrezygnowany, wziął do ręki laser. Będzie musiał usunąć mu oko teraz, kiedy jest nieprzytomny. Później nie będzie miał na to czasu. Uznał jednak, że właściwie nie ma to większego znaczenia, i zabrał się do pracy. I tak będzie miał potem jeszcze mnóstwo zabawy. Pracował przez chwilę w skupieniu, a potem z ogromnym zado woleniem przyjrzał się swojemu dziełu. Wyciął oko sprawnie i do kładnie. Jak chirurg. Za pierwszym razem był trochę niezdarny, mógł to teraz przyznać. Drżały mu ręce, nie panował nad rozedrganymi nerwami. A jednak zrobił to, co miał zrobić, skończył to, co zaczął. I wierzył, że skończy wszystko. Skończy z nimi wszystkimi. Odwrócił się na moment od swej ofiary, by wsunąć oko do małej buteleczki z czystym płynem. Oczywiście, będzie to musiał tutaj zostawić. Z tym też się już pogodził. Jeśli chciał kontynuować swój plan, nie mógł dołączyć oka Pata Murraya do swojej kolekcji. Wystarczy, że mu je zabrał. Oko za oko. Pat zaczął głośno jęczeć, kiedy ciągnął go do basenu. - A, budzisz się wreszcie, ty pijany grzeszniku. Wziął głęboki oddech, na jednym ramieniu powiesił sobie łańcuchy i klamry, przez drugie przerzucił ciało Pata i wszedł na drabinę. Był dumny z tego, że potrafi tego dokonać, że może schodzić po drabinie z ciałem dorosłego mężczyzny na plecach. Nie zawsze był taki sprawny. W dzieciństwie często chorował, był słaby i strachliwy. Miał jednak motywację, by zmienić ten stan rzeczy. Robił to, co mu kazano, co było konieczne. Ćwiczył ciało i umysł do chwili, gdy był już gotowy. Gdy był już doskonały. Kiedy nadszedł właściwy czas. Położył ciało Pata na dnie pustego basenu i wyciągnął z kieszeni małą wiertarkę diamentową