Wszyscy wiedz�, �e malarz wsp�czesny Goi, Eugenio Lucas y Padilla, namalowa� setki kopii jego obraz�w i karier� sw� zawdzi�cza� fa�szowaniu dzie� swego mistrza...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Za �Puerto� zap�aci� Machada trzy i p� miliona dolar�w. Je�li rzeczywi�cie go oszukano, mog�o to fatalnie zawa�y� na dalszej karierze. Na sam� my�l o tym przeszed� go dreszcz. Henri Rendell zasugerowa� mu spos�b sprawdzenia autentyczno�ci obrazu. Pod tym wzgl�dem trudno si� by�o z nim nie zgodzi�: rzeczywi�cie by�o to niezwykle proste. Nale�y wi�c sprawdzi� ten podpis, a potem zatelefonowa� do Rendella z propozycj�, �eby poszuka� sobie bardziej odpowiedniego zawodu. Dyrektor wezwa� asystenta i poleci� mu przenie�� obraz do pracowni konserwatorskiej. Badanie dzie�a sztuki jest operacj� nies�ychanie delikatn�. Je�li przeprowadza si� j� bez stosownej ostro�no�ci, �atwo pope�ni� niemo�liwy do naprawienia b��d. Konserwatorzy muzeum byli ekspertami najwy�szej klasy. Wi�kszo�� z nich stanowili arty�ci, kt�rzy nie odni�s�szy sukcesu na polu sztuki, chc�c utrzyma� kontakt ze swym ukochanym zaj�ciem, piel�gnowali obrazy s�ynnych mistrz�w. Zg��bienie wszystkich tajnik�w tego fachu trwa�o d�ugo; najpierw przez wiele lat terminowali u do�wiadczonych specjalist�w, potem zostawali asystentami. Dopiero po odbyciu d�ugiego sta�u asystenckiego nabierali praw do prowadzenia samodzielnych prac konserwatorskich. Juan Delgado, kierownik pracowni konserwatorskiej w Prado, umie�ci� �Puerto� na specjalnym drewnianym stojaku. Christian Machada przygl�da� mu si� uwa�nie. - Prosz� sprawdzi� podpis - poleci�. Delgado nie pokaza� po sobie zdziwienia. - Si, senor director. Wzi�� do r�ki tamponik waty, zwil�y� go alkoholem izopropylowym i po�o�y� na stole obok obrazu. Drugi tamponik skropi� odrobin� destylowanej nafty, jako czynnika neutralizuj�cego. - Jestem got�w, senor. - Niech pan zaczyna. Ale ostro�nie! Machada oddycha� ci�ko. Patrzy�, jak Delgado bierze pierwszy kawa�ek waty i dotyka nim litery �G� w podpisie Goi, a nast�pnie neutralizuje dzia�anie alkoholu. Obaj uwa�nie obejrzeli zwil�one miejsce. Delgado zmarszczy� brwi. - Przykro mi, ale jeszcze nie potrafi� rozstrzygn�� pa�skich w�tpliwo�ci - powiedzia�. - Musz� u�y� silniejszego rozpuszczalnika. - Prosz� to zrobi� - rozkaza� dyrektor. Delgado otworzy� inn� butelk�. Zwil�y� kolejny kawa�ek waty dimetyloketonem i dotkn�� nim pierwszej litery podpisu, natychmiast neutralizuj�c obszar naft�. W pokoju rozszed� si� ostry, przenikliwy zapach chemikali�w. Christian Machada przygl�da� si� podpisowi nie wierz�c w�asnym oczom. Litera �G� w nazwisku Goi znik�a, a na jej miejscu ukaza�o si� wyra�ne �L�. Delgado zblad� i popatrzy� na dyrektora. - Czy... Czy mam kontynuowa�? - Tak - parskn�� niecierpliwie Machada. - Prosz� dalej. Powoli, litera po literze, sygnatura Goi znika�a pod dotkni�ciem wilgotnej waty, a na jej miejscu ukazywa� si� podpis Padilli. Ka�da jego litera wywo�ywa�a skurcz w �o��dku Machady. On, dyrektor jednego z najwi�kszych muze�w na �wiecie, zosta� oszukany. Wkr�tce dowiedz� si� o tym dyrektorzy innych muze�w, kr�l Hiszpanii i ca�y �wiat. Jego kariera by�a sko�czona. Po powrocie do swego biura zatelefonowa� do Henri Rendella. Machada zaprosi� Rendella do swego biura. - Mia� pan racj� - powiedzia� ponurym g�osem. - To rzeczywi�cie Lucas. Je�li ta historia wydostanie si� st�d, zostan� o�mieszony. - Lucas oszuka� ju� niejednego eksperta - pociesza� go Rendell. - Demaskowanie jego fa�szerstw jest moim hobby. - Zap�aci�em za ten obraz trzy i p� miliona dolar�w. - Rendell chrz�kn��. - Czy nie mo�e pan odzyska� pieni�dzy? Dyrektor z rozpacz� pokr�ci� g�ow�. - Kupi�em go od pewnej wdowy, kt�ra twierdzi�a, �e obraz nale�a� do rodziny jej zmar�ego m�a od trzech pokole�. Gdybym j� zaskar�y�, sprawa nabra�aby rozg�osu. Rozumie pan: rozprawy, opinia publiczna... Henri Rendell zamy�li� si� g��boko. - Rzeczywi�cie nie ma powodu, �eby dowiedzia�a si� o tym opinia publiczna. Mo�e pan jednak, wyja�niwszy wszystko swoim prze�o�onym, po prostu pozby� si� Lucasa. Odsprzeda�by go pan salonowi �Christie�s� lub �Sotheby�s�, a oni wystawiliby go na aukcji. - Nie. - Machada pokr�ci� g�ow�. - W tym przypadku ca�y �wiat dowiedzia�by si� o mojej pomy�ce. - Mo�e b�d� w stanie panu pom�c. - Rendell u�miechn�� si�. - Znam, kogo�, kto ch�tnie zakupi Lucasa. Jest kolekcjonerem jego obraz�w. To bardzo dyskretny cz�owiek. - Ch�tnie si� go pozb�d�. Nie chc� go ju� wi�cej ogl�da�. Odda�bym ten obraz nawet za darmo. - To nie jest konieczne. M�j klient najprawdopodobniej zap�aci�by za obraz oko�o pi��dziesi�ciu tysi�cy dolar�w. Czy mam do niego zatelefonowa�? - By�oby to bardzo mi�e z pana strony, senor Rendell