Wsz�dzie: Czy widzieli�cie tych ludzi? Nie, ale dam ci trzydzie�ci enn�w za t� pi�kn� kurtk�; na pewno jest ciep�a, tak? Nie? No to czterdzie�ci; nie? Pi��dzie- si�t, to...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Czy widzieli�cie tych ludzi? Mo�e, nie, tak. - Tak? - tak. Kobiet� i m�czyzn�? Skinienie g�owy: Zgadza si�, my�l�, �e to byli oni. A dok�d poszli? Na wsch�d. Kobieta i m�czyzna poszli na wsch�d. Dok�d idziesz? zapyta�, a ona pokaza�a mu kartonik z napi- sem: OB�Z TRZECI, sporz�dzony jej szpetnymi, niezdarnymi ideogramami, na co on powiedzia�: Wskakuj, ja te� tam jad�. Je- chali d�ugo, bardzo d�ugo w hipnotycznym, piekielnie wolno poruszaj�cym si� sznurze tylnych �wiate�, przez czerwone b�oc- ko i strugi deszczu, zacinaj�ce zawsze z lewa na prawo, od g�ry szyby do do�u, zawsze tak samo, nigdy inaczej, nigdy, a on przez ca�y czas m�wi�, m�wi�, m�wi� i m�wi�, jak to maj� w zwyczaju nocni kierowcy, jedyne za�, co zapami�ta�a z tych nie ko�cz�- cych si� godzin jazdy i rozm�w, to �e by� oficerem w Biurze Przesiedle�czym Wolnego Pa�stwa i �e Ob�z Trzeci od ponad tygodnia by� odci�ty przez powodzie, bo rzeka Ye wyla�a nieco poza obrze�ami kotliny, a na dodatek przybra�y na si�ach walki pomi�dzy Wojownikami Losu a Oddzia�ami Odwetowymi Kraju Boga, za� widoczne na poboczu sterty ko�ci, czaszek, �eber i kr�gos�up�w by�y szcz�tkami ofiar zabitych w zasadzkach przez bro� biologiczn�. Korzenie pami�ci. Wryte g��boko, bardzo g��boko w zie- mi�, tam gdzie nie mo�e dosi�gn�� ich zima. Obudzi�a si� z krzykiem, zdezorientowana, nie wiedz�c na- wet, �e usn�a. Powietrze pali�o jej p�uca, a jednak wewn�trz grubego �piwora ca�a by�a rozdygotana i spocona. Ch��d i go- r�czka. Ogie� i l�d. Czy ju� by�a martwa? Czy to by�a dezorien- tacja, ta synestazja, szok i wstrz�s �nienia? Martwa, p�awi�ca si� samotnie - z dala od rodziny, przyjaci�, g�os�w i uczu� - w mrocznym humusie swego umys�u. L�d i ogie�. Przypomnia�a sobie Ob�z Trzeci. Przypomnia- �a sobie ich, nadci�gaj�cych na skrzyd�ach burzy - �mig�owce wyrywaj�ce si� z samego serca �ywio�u. Przypomnia�a sobie ucieczk�. I ukrywanie si�. Przypomnia�a sobie �mig�owce wisz�- ce w powietrzu; pot�ne, wszechmocne, nie spiesz�ce si�, celu- j�ce dok�adnie i zwalniaj�ce rakiety. Szszszuuuu! Biogazowa ro- �lina wystrzeliwuj�ca wielkim �ukiem na s�upie ognia jak festy- nowy fajerwerk, sto, dwie�cie, trzysta metr�w i wpadaj�ca w wez- brane wody Ye. Szszuuu. Uciekaj�cy ludzie, ludzie ukrywaj�cy si�, ludzie p�on�cy i umieraj�cy - i �mig�owce; wyczekuj�ce, cierpliwe, kieruj�ce swe t�pe czarne nosy to w jedn�, to w drug� stron�, w�sz�ce w poszukiwaniu nowej ofiary, aby z g�o�nym szszuuu pos�a� we� kilka rakiet. Przypomnia�a sobie przeje�d�a- j�cego truxa jak wielk�, oci�a�� istot� ze snu, przypomnia�a so- bie, jak wyci�gn�a r�ce i zosta�a pochwycona i wci�gni�ta na siennik, ale potem nie by�o nic, nic przez d�ugi czas, kt�ry wy- dawa� si� trwa� w niesko�czono�� i ani chwili zarazem, a� do nast�pnego wspomnienia, wspomnienia gor�cej zupy, parz�cej, s�onej, kwa�nej na oszronionym stoliku kafejki w osadzie Che- vye, podczas gdy z radia w�a�ciciela dobiega�y raporty o nalo- tach z Kraju Boga i atakach na obozy przygraniczne, w odwecie za �mier� sze�ciu �o�nierzy, zabitych przez Wojownik�w Losu podczas ich morderczego rajdu. Znowu si� obudzi�a. Zapad�a ju� ciemno��. Noc. �nie�yca wci�� by�a krzywizn� d�wi�ku oddalon� o dwadzie�cia centyme- tr�w od jej twarzy. Potworny zi�b. Oddech utworzy� warstewk� szronu na powierzchni �piwora. My�la�a o zimnie. Nie mog�a my�le� o niczym innym. Zimno opanowa�o ka�d� jej my�l, ka�- d� perspektyw� dzia�ania, ka�de wspomnienie i sen. Bez pozwo- lenia zimna nie mog�a nic uczyni�. Doktor Kalimuni powie- dzia�, �e Khirr, piek�o Proklamator�w, jest zimnym miejscem. Miejscem wiecznego wrzasku, gdzie dusze pot�pionych torturu- je si� lodowymi ig�ami, wbijaj�c je w oczy i p�uca. Wyobra�a�a sobie, �e ze wzgl�du na pospolito�� grzechu, w piekle musi by� okropnie t�oczno. Ale nawet obecno�� innych mo�e by� pocie- szaj�ca. Najgorsze piek�o to miejsce odosobnione. Piek�o zawsze by�o samotno�ci�. Dlatego �nienie jej ojca by�o tak z�owrogim Edenem. Uwi�ziony w labiryncie matrycy Snienia nikt nigdy nie m�g� by� pewny, co by�o obiektywne, a co stanowi�o jego osobisty wytw�r. I zn�w sobie przypomnia�a. Granica - z ca�kowitym brakiem poszanowania dla normal- no�ci - przebiega�a dok�adnie przez �rodek osady Lilongwe. Ci�gn�a si� przez le�n� g�stwin� i pola ry�owe wdowy Muge, skutkiem czego wi�kszo�� ry�owisk trafi�a w r�ce znienawidzo- nych, plugawych Proklamator�w, podczas gdy trzy pokoje i przybud�wka domu pana Amritraja dosta�y si� bezbo�nym Spowiednikom. Granica ci�gn�a si� p�niej ca�kiem g�adko pomi�dzy obej�ciami Vijgram�w i Shigich, dobrych s�siad�w i przyjaci�, spychaj�c Proklamator�w do Wolnego Pa�stwa, a Spowiednik�w do Kraju Boga, gdzie ich obecno�� by�a niepo- ��dana. Nast�pnie z dzik� rozkosz� gna�a prosto jak strzeli� �rodkiem Dwunastej Ulicy do posterunku granicznego w sa- mym sercu placu Drzewa Za�o�yciela (cho� samo drzewo zosta- �o �ci�te, aby mo�na by�o na jego miejscu postawi� budk� stra�- nicz�), po czym przecina�a Trzeci� Okr�n�, odbieraj�c wi�k- szo�� sad�w i ogrod�w ich w�a�cicielom oraz dziel�c dom rodzi- ny Galareya na stron� Spowiednik�w i stron� Proklamator�w, by na koniec ponownie znikn�� w le�nej g�uszy. Mathembe sp�dzi�a w tym szalonym mikrokosmosie sze�� godzin, czekaj�c na autobus jad�cy na wsch�d, w kierunku Jhemby i Obozu Dziesi�tego. Po dw�ch stronach placu Drzewa Za�o�yciela wisia�y flagi o odmiennych barwach, �ciany sklep�w i dom�w zdobi�y wojownicze graffiti, zach�caj�ce do r�ni�cia - mordowania - wyrzynania - zarzynania - palenia opozycji