ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Ratusz Podobno już za rządów Władysława Opolczyka wzniesiono na środku Rynku drewnianą siedzibę rady miejskiej. W 1489 r. królewicz Jan Olbracht położył kamień węgielny Pod budowę murowanego gmachu ratusza. Wzniesiono go w latach ^91-1504. Wejścia do budynku Panował kamienny lew, wykona-? Przypuszczalnie przez Andrzeja Bemera pod koniec XVI w. 1874 r. przeniesiono rzeźbę lrme miejsce. Prawdopodobnie ten sam kamienny lew stoi dziś u stóp kopca Unii Lubelskiej. W późniejszych latach dobudowy-wano do ratusza kolejne części i przebudowywano go zgodnie z potrzebami i panującymi modami. Gruntowną renowację przeprowadzono, gdy burmistrzem miasta był Paweł Kampian (około 1527—1600). Wzniesiono wówczas nową, ośmioboczną wieżę o wysokości 58 m. W takim stanie ratusz przetrwał do 14 lipca 1826 ?., kiedy to kampianowska wieża nagle runęła. Zginęło 8 osób. Zachowany opis dowodzi, że współwinnymi tragedii byli najlepsi fachowcy wchodzący w skład specjalnej komisji, która rano, w dniu upadku wieży, przeprowadziła jej oględziny techniczne. Wszyscy orzekli, a nawet sporządzili opinię na piśmie, że wprawdzie wieża jest w złym stanie, ale nic jej nie grozi w najbliższym czasie i nie trzeba podejmować nadzwyczajnych środków ostrożności oprócz zamurowania pęknięć. Nowy gmach ratusza w stylu klasycystycznym zaprojektowali na zlecenie władz austriackich Józef Markel i Franciszek Trescher. Budowa trwała od 1827 do 1835 r. W krajobraz miasta wpisała się na stałe nowa, 65-metrowa wieża z zegarem. Na skutek bombardowania Lwowa przez Austriaków 2 listopada 1848 r. ratusz został poważnie uszkodzony. Odbudowywano go do 1851 r. Budynek nie spodobał się lwowianom. Był przez nich nazywany pudłem ratuszowym lub ohydnym czworobo- Upadek wieży „Naoczni świadkowie opowiadają, że najpierw rozsuną) się na dwie strony spód wieży, a do powstałej w ten sposób rozpadliny spadła część wierzchnia, przechylając się w stronę katedry. Dzięki tej okoliczności katastrofa nie zniszczyła sąsiednich kamienic, które tylko od wschodniej strony rynku doznały nieznacznych uszkodzeń. Było to wszystko już po kwadrans na siódmą wieczorem. Właśnie córka trębacza miejskiego wygwizdała na piszczałce w cztery strony świata tę godzinę. Na galerii, oprócz trębacza, znajdowało się dwu żołnierzy, którzy przybyli tam z ciekawości. Za chwilę ze starej wieży kampianowskiej została tylko kupa gruzów, a w niej grób wszystkich obecnych na szczycie i kilku robotników, którzy w czas nie zdołali się uratować ucieczką. Olbrzymi tuman kurzu zasłonił cały rynek, powiększając jeszcze grozę i przerażenie, a gdy wreszcie mgły opadły, krajobraz lwowski był już zupełnie inny, pozbawiony swojej charakterystycznej cechy. Społeczeństwo lwowskie odczuło bardzo boleśnie stratę ukochanej wieży. Znalazł się wieszcz bezimienny, który w języku polskim i niemieckim wystylizował ťWiersz z okoliczności upadku sławnej wieżyŤ, w którym ťz wielkim żalem wzdycha i twarz łzami rosiŤ nad upadkiem, zakrapiając swe żale obficie reminiscencjami historycznymi i kończąc swój ťpoematŤ następującym obrazem: ťGdy słabieć poczęta, baliśmy się o nię Jednak, że z nas żaden nie myślało zgonie Tyle obchodziła każdego jej strata, Że nie wierzył, mając śmierci symptomata. A już gdy śmiertelna porwała ją czkawka, Konał... kona!... krzyknął obywatel Kawka!.. Czternastego lipca, w pół siódmej godzinie. Skończyła swe życie, i nas to nie minieŤ". Franciszek Jaworski, Ratusz lwowski, Lwów 1907 kiem z kominem. Ta negatywna opinia jest powtarzana w kolejnych publikacjach o Lwowie i przez wielu przewodników. Zapomina się jednak o ważnych wydarzeniach w lwowskim ratuszu, o wielu znamienitych osobistościach, które w nim gościły, i wreszcie o tym, jak ogromne znaczenie ma ten budynek dla garstki przedwojennych lwowiaków. Dał temu wyraz (zob. tekst w ramce, s. 136) jeden z naj- większych znawców grodu Lwa -Witold Szolginia (1923-1996). W 1908 r. rada miasta rozpisała konkurs na przebudowę ratusza