ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Ten pierwotnie bramiński bóg wojny, symbol młodości i siły, jest uważany za dowódcę wojsk bo- gów i ducha opiekuńczego planety Mangala (Mars). Niższe bóstwa i demony W całej przyrodzie objawiają się boskie moce, tak że bóstwa niższe, półbogowie, święte zwierzęta i rośliny są niemal nieprzeliczalne. Tym tłumaczy się fakt, że w Mahabharacie, inaczej niż w przypadku 33 wedyjs-kich bogów, wyliczono ogółem 33333 boskich istot. Z wyjątkiem bóstw naj- wyższych Wisznu i Siwy przeżyją one jedną epokę w dziejach świata (tj. 311040 mld lat ludzkich). ŚWIAT I ZBAWIENIE Obraz i proces rozwoju świata Obraz świata w h. determinuje liczba siedem. Świat został stworzony przez demiurga Brahmę w postaci jaja (brahmanda, jajo Brahmy). Górna połowa jaja świata składa się z siedmiu stref; ziemia, powietrze i niebo tworzą trójświat (triloka), a ponad nimi rozpościerają się cztery coraz subtelniejsze strefy niebios. Najwyższa warstwa nazywa się satjaloka lub brahmaloka (świat prawdy lub świat Brahmy). W strefach świata nad ziemią mieszkają bogowie i duchy. Dolna połowa jaja świata składa się z siedmiu światów podziemnych (patala), położonych piętrowo jeden nad drugim i zamieszkałych przez demony i duchy węży (nagas). Poniżej kos- micznego jaja znajduje się ocean świa- 20 Hinduizm ta wraz z leżącymi pod nim strefarr piekieł. Na ziemi istnieje siedem kont} nentów, oddzielonych sześcioma kc listymi morzami; sześć kontynentói otacza pierścieniem siódmy, central ny, Dżambudwipa (kontynent róża nej jabłoni). W środku wznosi si złota góra świata Meru (Kajlas w T> becie), będąca niejako osią wszech świata, wokół której krążą gwias dy i planety. Dżambudwipę dzie sześć pasm górskich na siedem stre (warsia); na południu znajduje si strefa Bharata- warsia (znana lu dziom część ziemi, do której należ kritajuga = 4 800 lat boskich 1728 000 lat ludzkich tretajuga = 3600 " = 1296000 ť dwaparajuga = 2400 .. 864000 .. katijuga = 1200 ť 432000 " mahajuga — 12000 ť = 4320000 ť 204 Hinduizm Indie), nazwana od imienia króla Bharaty. Podczas gdy na sześciu kontynen- tach oraz w sześciu strefach siódmego kontynentu Dżambudwipy panuje szczęście, w strefie siódmej siódmego kontynentu, Bharata-warsi, cztery (dobre lub złe) ery ciągle się zmieniają. Ich nazwy pochodzą od liczby oczek wyrzuconych w grze w kości: krita (cztery oczka), treta (trzy oczka), dwapara (dwa oczka) i kali (jedno oczko). Według puranów i Maha- bharaty złotą epoką, w której ludzie żyli cnotliwie i szczęśliwie, była krita- juga. W tretajudze cnotliwość zanikła, a na jej miejscu pojawiło się pożądanie, w tym żądza posiadania. W epoce dwaparajuga żądze i oszustwa nasiliły się. Kalijuga, która obecnie trwa, jest najgorszą z er. Rozpoczęła się w dniu śmierci Kriszny 11 II 3102 przed Chr. Następna złota era (kritajuga) zostanie zapoczątkowana nowym wcieleniem Wisznu za około 427000 lat. Wymienione cztery ery tworzą łącznie wielką epokę (mahaju-gę), która dzieli się następująco: Okres między powstaniem a roz- padem świata obejmuje kalpę lub l dzień Brahmy, tj. 1000 mahajug (= 12 min lat boskich = 4 mld 320 min lat ludzkich). Kiedy dobiega końca l dzień Brahmy lub l kalpa, następuje rozpad (awantrapralaja) świata wskutek pożaru i wody, a kosmiczne jajo wraca do stanu pierwotnego. Po l dniu Brahmy nadchodzi jego równie długa noc, w ciągu której świat pozostaje w stanie spoczynku. 360 dni i 360 nocy Brahmy stanowią l rok Brahmy, a jego życie trwa 100 takich lat. Okres ten nazywa się para i obejmuje l cykl dziejów świata. Po l para (=100 lat Brahmy = 72000 dni i nocy Brahmy lub kalp = 72 min mahajug = 311 040 mld lat ludzkich), czyli po 311040 mld lat ludzkich rozpoczyna się zawsze wielkie roz- wiązanie (mahapralaja) świata poża- rem światów. Jego skutkiem jest to, że po kosmicznym jaju, które prze- chodzi fazy narodzin, starzenia się i śmierci, nic już nie pozostaje. Po upływie 100 lat życia Brahmy kończy się jeden cykl dziejów świata jego upadkiem, po którym następuje nowy cykl, zapoczątkowany przez innego demiurga. Światy według h. powstają więc i przemijają w trakcie wiecznie po- wtarzającego się procesu, trwa jednak nadal twórcza praprzyczyna, brah- man, który sprawia, że po stanie spoczynku powstanie nowy cykl sta- wania się i przemijania. Większość kierunków h. zakłada działanie jednej jedynej prazasady. Owa jedność i niepodzielna całość nie ma właściwości, pozostaje niezmien- na, bezkształtna, bezimienna, nie- przemijająca i wieczna. Przy powsta- waniu światów ta jedność rozwija się w sposób totalny lub przekształca częściowo w podzieloną wielość. Roz- winięty w ten sposób świat zjawisk wyposażony jest we właściwości, for- my, nazwy, czas i przemijanie. O ile brahman to byt absolutny, o tyle świat materialny jawi się jako maja (sanskr. czar, złudzenie). Maja uka- zuje się w swych licznych formach w postaci ludzi, zwierząt, roślin i ka- mieni, a ponadto wyraża się w przeci- wieństwach, takich jak, kobieta i męż- czyzna, dobro i zło, rozkosz i ból, gorąco i zimno. Te przeciwieństwa świata mai mogą być rozwiązane do- piero w mokszy, tj. zbawieniu. Wywodząca się z brahmana maja podobna jest do żaru ognia. Wpraw- dzie żar to nie ogień, ale z niego promieniuje i nie istnieje bez niego. Ponieważ świat materialny postrze- gamy w sposób niewyraźny i tylko za pomocą niedoskonałych zmysłów, jak gdyby przez mgłę, maja często nas zwodzi. Nie stanowi ona jednak czys- tego złudzenia, gdyż jest podobna do snu, którego obrazy są dla śniącego rzeczywistością, choć tylko dla niego i jedynie na czas trwania snu