ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Nie będzie potrzeby zdobywania w najbliższej przyszłości Krymu, któremu to problemowi coraz więcej uwagi poświęcał Haider. Wystarczy osłonić się niewielkimi siłami na tym kierunku. Kluczem do wszelkich następnych operacji było, zdaniem Warlimonta, zdobycie Moskwy. Dzięki powodzeniu operacji pod Rosławlem, Kriczewem, Ro­gaczewem, Żłobinem i Homlem (ta ostatnia właśnie się kończyła), Grupa Armii „Środek" uzyskała dobre pozycje wyjściowe do natarcia na Moskwę. Na północnym skrzydle 21 sierpnia miał rozpocząć się drugi szturm na Wielkie Łuki. Warlimont sądził, że zakończy się on sukcesem. Po zakończeniu tych działań na swoich skrzydłach Grupa Armii „Środek" będzie mogła podjąć na początku września ofen­sywę na Moskwę z udziałem 2 i 3 Grup Pancernych, a nie tylko tej ostatniej, jak wcześniej przewidywał Haider. Powodem tej zmiany planu spółki Haider-Warlimont było osłabienie 3 Grupy Pancernej utratą XXXIX Korpusu Pancernego, który Hoth musiał przekazać pod komendę Grupy Armii „Północ". 15 sierpnia na prośbę Jodła wysiano XXXIX Kor­pus Pancerny w okolice Starej Russy w celu powstrzymania przełamania radziec­kiego na południowym skrzydle Grupy Annii „Północ", na południe od jeziora II-meń. Po zażegnaniu tego kryzysu Hitler, pomimo sprzeciwów Haidera, wykorzystał sposobność, by wysłać ten korpus pancerny dalej na północ. 18 sierpnia zarówno OKH, jak i Departament „L" zdawały sobie sprawę z tego, że 3 Grupa Pancerna po utracie dwóch dywizji pancernych i jednej zmotoryzowanej będzie za słaba, by samodzielnie stanowić szpicę natarcia na Moskwę od północnego zachodu. •Tamże, s. 1054-1055. lak wykażemy później, byłoby to ciężkie zadanie nawet dla kompletnej grupy pancernej, ale utrata XXXIX Korpusu zmusiła Haidera do wprowadzenia poprawek do swego planu. Brauchitsch przedstawił Hitlerowi nowe propozycje OKH 18 sierpnia7. Z kolei 23 sierpnia Haider powiedział Fuhrerowi, że ważne będzie zdobycie przed nadejściem zimy zarówno Moskwy, jak i Ukrainy. Podkreślił wówczas duże znaczenie eko­nomiczne Ukrainy i wyraził opinię, że do jej zdobycia konieczne będzie wysianie na południowy wschód części 4 Armii Pancernej von Klugego, a mianowicie 2 Grupy Pancernej oraz niektórych oddziałów z 2 Armii von Weichsa. Jednak już 18 sierp­nia Haider zdał sobie sprawę, że niemożliwe będzie wysłanie całej 2 Grupy Pancernej na Ukrainę i jednoczesne zdobywanie Moskwy. Postawiony wobec alternatywy -Moskwa czy Ukraina, szef Sztabu Generalnego, wiemy swoim przekonaniom, wybrał Moskwę. Stanął teraz jednak przed poważnym problemem. Hitlera, jeszcze przed rozpoczęciem wojny, nie trzeba było przekonywać, że ważne jest osiągnięcie celów gospodarczych i że południowa część ZSRR odgrywa ważnąrolę dla jego przemysłu obronnego. 26 lipca Haider zgodził się z Fuhrerem, że należy jak najszybciej zdobyć Ukrainę ze względów ekonomicznych. To zadanie uznał za tak samo ważne, jak zdobycie Moskwy. Teraz Haider musiał wycofać się ze wszystkich swoich wcześniejszych argumentów. Próbował osiągnąć to poprzez inne rozłożenie akcentów, wciąż uznając jednak ważność celów ekonomicznych. Zdobyciu moskiewskiego okręgu przemysłowego przypisywał obecnie takie samo znaczenie, jak opanowaniu obiektów przemysłowych w krajach nadbałtyckich i na Ukrainie. Miało to również uniemożliwić Rosjanom odtworzenie ich rozbitych armii. Ponadto Haider powtarzał argument, którym posługiwał się już niejednokrotnie wcześniej - rozbicie głównych sił radzieckich rozlokowanych przed Moskwą uniemożliwi Rosjanom utworzenie potem ciągłej li­nii frontu. By wzmocnić efekt swojej argumentacji, szef Sztabu Generalnego wykorzystał niechęć Hitlera do powtarzania szerokich manewrów oskrzydlających, które okazały się nie do końca skuteczne na Białorusi i pod Smoleńskiem. Haider stwierdził więc, że wojska pancerne dysponują ograniczoną zdolnością przeprowadzania głębokich operacji, nawet po przeprowadzeniu niezbędnych napraw i uzupełnień sprzętu. W związku ze zmniejszoną manewrowością grup pancernych, Haider zalecił wyznaczanie im celów mniej odległych niż to było praktykowane dotychczas. Istotne więc jest, zdaniem Haidera, by używać wojsk pancernych tyl­ko na decydujących kierunkach i do osiągnięcia ważnych celów strategicznych, a nie rozpraszać ich siły na realizację drugorzędnych zadań. W swoim planie oper­acyjnym zaprezentowanym 18 sierpnia, Haider wyznaczył 2 i 3 Grupom Pancernym °gra-niczone cele, lokując je na skrzydłach Grupy Armii „Środek". Guderian pow­inien, w myśl tego projektu, nacierać z okolic Rosławla i Briańska w stronę Kaługi t Miedynia, na zachód od Małojarosławca. Hoth miał zaś atakować z rejonu na ' Tamże, s. 1055-1059. południe od Biełoje i Toropca, w kierunku na Rżew. Należy tu odnotować, że pier­wsza faza tego planowanego uderzenia pancernego nie doprowadziłaby do przełamania głównej radzieckiej linii obrony biegnącej przez Możajsk i Naro-Fo­mińsk. Stanowiące centrum frontu Grupy Armii „Środek" armie piechoty powinny pozostawać w obronie aż do chwili, gdy przeciwnik rozpocznie odwrót, zmuszony do tego naciskiem wywieranym na jego skrzydła przez niemieckie grupy pancerne. W każdym razie Haider zalecał, by zgrupowana w centrum piechota współdziałała ściśle z oddziałami pancernymi przy okrążaniu sił wroga, bowiem, jak powiedział szef Sztabu Generalnego: „(...) wiemy z doświadczenia, że zadanie to piechota może z powodzeniem wykonać samodzielnie tylko w wyjątkowych warunkach". Mniej sprecyzowane były zadania, które w myśl tego nowego planu Haider wyznaczał grupom armii „Północ" i „Południe"