Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
w badaniach, które przeprowadziłam w 50-osobowej grupie iiłodzieży z uszkodzeniem kończyn dolnych (27 dziewcząt i 23 chłopców wieku 17-26 lat, uczniów Zakładu Szkolenia Inwalidów we Wrocławiu), /iewczęta-inwalidki na pierwsze miejsce wysunęły sprawy kontaktów innymi, zwłaszcza ludźmi zdrowymi - wymieniały najczęściej (37%) ozbawienie możliwości normalnego życia towarzyskiego (szerszych i częst-/ych kontaktów z innymi), swobodnego poruszania się wśród ludzi itp. |)/:iewczęta stwierdzały też często (18,5%), że kalectwo pozbawiło je dolnego samopoczucia wśród zdrowych oraz śmiałości (11,1%), a także wielu przyjemności, z których korzystają ich pełnosprawne rówieśnice lanca, możliwości modnego ubierania się itp. - 29,6%). Część badanych l/,iewcząt (18,5%) wymieniła zmniejszenie szans życiowych przez ograniczenie możliwości wyboru dróg życiowych, m.in. zawodu. Badani chłopcy natomiast wysuwali najczęściej na pierwszy plan problem Iraty pełnej sprawności fizycznej i swobody poruszania się (56,5%), w szcze-ólności ograniczenie bądź uniemożliwienie uprawiania sportu tak, jak nni młodzi ludzie. Wartość sprawności fizycznej w starszym wieku jest inaczej oceniana 67 i oczekuje się od niej zaspokojenia innych potrzeb, dlatego też jej utraj oznacza co innego. Ograniczenia uprawiania sportów czy niemożnoj tańca nie powodują u dorosłych tak silnego przeżywania sytuacji sti n wych, jak to się dzieje u młodzieży niepełnosprawnej. Sytuacje stopniowej utraty lub zmniejszania się sprawności Sytuacje stopniowej utraty sprawności słuchu, wzroku, narządów układu krążenia i innych funkcji organizmu w wyniku przewlekłych chord a także wieku, są zjawiskiem bardzo częstym, lecz też bardzo różnorodny ponieważ stwarzają znacznie różniące się między sobą sytuacje stre i powodują różne indywidualne reakcje. Należy tu wyróżnić sytuacje pogorszenia się stanu sprawności do nego stopnia, do całkowitej utraty oraz pogarszanie się aż do ostat końca, tj. śmierci. Występują też sytuacje okresowej utraty sprawne np. w związku z długotrwałą chorobą. Różny także może być stop uświadomienia sobie przez jednostkę, jaki charakter ma sytuacja pog szania się sprawności organizmu, tzn. jaka jest prognoza postępują procesu inwalidyzacji. Od uświadomienia sobie tego charakteru sytu i jej oceny zgodnie lub niezgodnie z właściwą prognozą zależy w di stopniu reakcja osoby niepełnosprawnej na istniejącą sytuację. We wszystkich sytuacjach stopniowej utraty sprawności występuje grożenie utratą wartości cennych w różnym stopniu, tj. sprawności i łów dzięki nim osiąganych. To zagrożenie, antycypacja tego, co się i co może się wydarzyć, powoduje lęk o różnym stopniu nasilenia. W sytuacjach stopniowej utraty sprawności występuje też nadzieja!, poprawę stanu zdrowia, która stanowi obronę przed groźbą nasilenia j stresu. Nierzadka jest "huśtawka" emocjonalna: stany, w których do nuje nadzieja, występują na przemian ze stanami załamania emocje nego i depresji. Na reakcje człowieka wywiera wpływ m.in. sam przebieg stopnic utraty sprawności. Pogorszenie się stanu zdrowia i funkcjonowania nizmu na przemian z okresami poprawy stwarza sytuacje stresu period nego (zob. Reykowski, 1971). K. Jankowski (1975) przedstawia psychologiczne problemy przewh choroby, inwalidztwa, rehabilitacji, nie różnicując sytuacji utraty sp ności: nagłej, od urodzenia bądź stopniowej. 68 O reagowaniu na chorobę oraz wpływie na przeżycia i zachowanie się 11/łowicka chorego takich czynników, jak: rodzaj i właściwości choroby, nytuacja życiowa chorego, jego wiedza o chorobie, jego osobowość, pisze IM. Kulczycki (1971). Autor ten zwraca uwagę na bezpośredni i pośredni [wpływ choroby na człowieka - na rodzaj i charakter zmian fizycznych psychicznych, jakie powoduje choroba, na przykre doznania i ogranicze-iia, które dla wielu osób stanowią istotę choroby, oraz na znaczenie odpowiedniego nastawienia człowieka do własnej choroby. Stwierdza też biiędzy innymi, że z czasem może nastąpić pewna adaptacja do doznawa-przykrości: 1) występuje pewne przyzwyczajenie do własnego cierpienia, polegające na zanikaniu silnych początkowo lęków; 2) chorzy się, jak zapobiegać cierpieniom i zmniejszać ich intensywność. Poszczególne choroby powodują zazwyczaj większe lub mniejsze osła-lucnie kory mózgowej, toteż nie może ona sprawnie pracować, co z kolei |jrst przyczyną bezradności chorego wobec różnych problemów i prowadzi il<> zaburzenia równowagi psychicznej. Możliwe jest również powstanie jaburzeń jatrogennych - na skutek niewłaściwych informacji lub sposobu |)r/ekazywania ich choremu przez personel leczący. Autor podkreśla rolę osobowości w reagowaniu na chorobę. Pewne chy osobowości, np. plastyczność psychiczna, ułatwiają przystosowanie do warunków zmienionych wskutek choroby. Inne cechy osobowości, |lp. pewna jej sztywność, utrudniają przystosowanie się do zmian. Szerokie n interesowania, bogactwo doznań i wiele pociągających celów - to ^'wnież czynniki ułatwiające przystosowanie się do sytuacji ograniczeń, nwstałej w związku z chorobą. Natomiast gdy jednostka koncentruje ig na jednym tylko celu, w przypadku zablokowania możliwości osiągnię-go na skutek choroby następuje załamanie emocjonalne, depresja apatia. Ogólnie pesymistyczne bądź optymistyczne nastawienie do życia także vpływa negatywnie lub pozytywnie na zachowanie się człowieka w sytuacji choroby. Wpływ taki mają zresztą różne nastawienia życiowe (np. |iiii samodzielne rozwiązywanie problemów lub wyczekiwanie pomocy), ptosunek do innych ludzi, łatwość lub trudność we współdziałaniu z nimi - inne ważne czynniki w procesie leczenia i rehabilitacji oraz rozwiązy-kunia trudnych problemów związanych z chorobą. M. Kulczycki podkreśla rolę rodziców, wpływ ich osobowości i zachowa-jlu na kształtowanie się u ich dzieci cech osobowości, nastawień i zacho-iiń mających duże znaczenie w chorobie i w sposobie reagowania na nią. 69 Analizując różne reakcje na chorobę w przypadku oddziaływania jedynczych czynników, dominujących w określonej sytuacji, autor wyrij nią następujące zasadnicze sytuacje: la) pojedyncze czynniki (np