ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Ta antropomor-ficzna wizja Boga, czy może Jego przejawionej chwały (w tej kwestii mędrcy mają różne zdania), została poświadczona już w drugim wieku w literaturze zwanej międzytestamentową, a zwłaszcza w słowiańskiej wersji Księgi Henocha, gdzie mamy wzmiankę o „rozciągłości esencji Pana" (XXII, 2) oraz o „rozciągłości Pana - bez miary, nieporównywalnej z niczym i bez końca" (XXXIX, 8). Moim zdaniem nie można wykluczyć, że jeden z wersetów Nowego Testamentu jest również aluzją do tego motywu starożytnej mistyki żydowskiej. Mam na myśli List do Efezjan 4, 13: „Aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa". Jest rzeczą dość prawdopodobną, że greckie wyrażenie metron elikias, miara wzrostu, jest semityzmem i kalką hebrajskiego sziur koma. Jeśli moja hipoteza się potwierdzi, będziemy mieli dodatkowy dowód wpływu żydowskiego ezoteryzmu na Paw-łowy mistycyzm. Tak czy inaczej koncepcja Sziur Koma była elementem fundamentu, na którym średniowieczni kabaliści zbudowali antropomorficzną strukturę systemu sefirot, przypominającą, nawiasem mówiąc, niektóre diagramy tantryczne. Istnieją jeszcze inne odmienne od kabalistyki formy żydowskiego mistycyzmu; w XII i XIII wieku ezoteryczne kręgi franko-nadreńskich chasidim stworzyły obfitą literaturę. Numerologiczne interpretacje Biblii są w niej przemieszane z angelologią i teologią mistyczną czerpiącą zarówno z Mistyki Pałaców, jak i filozofii Saadii 11 CHARLES MOPS1K Gaona z Fajum (X wiek), w której przejawiający się Bóg jest utożsamiony ze stworzoną świetlistą Chwałą. W tym ruchu przedkabali-stycznym występuje wiele różnych odgałęzień, między innymi Krąg Jedynego Cherubina. Jest tradycją na tyle obszerną, że zasługuje na to, by stać się przedmiotem osobnego studium, lepiej więc zrobimy, jeśli nie będziemy się tu szerzej nią zajmować. Innym nurtem mistycznym - jesteśmy na początku drogi wiodącej do jego poznania - jest egipski ruch judeo-suficki, którego duchowym przywódcą był syn sławnego filozofa Majmonidesa. Szkoła ta, której ślady odnajdujemy w wiekach od XIII do XVI, miała wyraźne piętno sufizmu i jego technik medytacyjnych. Nie można wykluczyć, że wywarła także wpływ na kabalistykę. Jak widzimy, lepiej nie utożsamiać kabały z mistyką żydowską - po pierwsze dlatego, że mistyka żydowska przybierała rozmaite, bardzo odmienne formy, ale również dlatego, że kabała jest w większym stopniu gno-zą, to znaczy poznaniem typu ezoterycznego, niźli mistycyzmem we właściwym znaczeniu tego słowa. Chociaż ta gnoza wywodzi się ze starych żydowskich tradycji, których pewną liczbę można prześledzić na podstawie starożytnych pism esseńskich i apokaliptycznych, pozostaje wiele niewiadomych, jeśli chodzi o pytanie, jakimi drogami dokonywało się jej przekazywanie. Ograniczymy się w tym miejscu do pobieżnego przeglądu najważniejszych, względnie precyzyjnie określonych etapów jej ewolucji, począwszy od średniowiecza. Pierwsza grupa kabalistów, którzy przekazali nam na piśmie część swojego dorobku myślowego, działała pod koniec XII wieku w Prowansji i Langwedocji. Jeśli chodzi o pierwsze ich pokolenie, dysponujemy tylko nielicznymi fragmentami rozproszonymi po dziełach uczniów, a nawet uczniów uczniów! Najstarsze elementy ukrytej tradycji zaczęły ujawniać się w rodzinie rabbiego Abrahama ben Dawida z Posąuieres, przewodniczącego trybunatu rabiniczne-go, człowieka znanego ze swojej wiedzy prawniczej. Tenże rabbi, zwany od inicjałów swojego imienia Rabadem, był jednym z najważniejszych krytyków prawniczej myśli Majmonidesa, która mimo 12 KABAŁA tych ataków stała się normą. Spośród jego spadkobierców i rówieśników można wskazać jeszcze kilka imion ludzi, którzy byli początkowymi ogniwami łańcucha przekazywania tradycji kabali-stycznej. Są to r. Izaak Ślepiec, autor komentarza do Sefer Jecira (Księgi stworzenia), r. Jakub, asceta z Lunel, oraz r. Aszer ben Dawid. Ten ostatni bywał częstym gościem w Katalonii i on właśnie przekazał ludziom pióra z Gerony, przynajmniej częściowo, nauki swego mistrza, Izaaka Ślepca. Spośród innych uczniów Izaaka warto wymienić r. Ezrę ben Salomona, r. Azriela oraz r. Judę ben Jaka-ra. Ten ostatni, autor obszernego komentarza do modlitw, do którego natchnienie czerpał w pewnej mierze z rodzącej się kabalistyki, był nauczycielem niejakiego r. Mojżesza ben Nachmana, zwanego Nachmanidesem