Ponadto Austria musia�a zap�aci� wysok� kontrybucj� i ograniczy� wojsko do 150 ty�...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

ludzi. Mimo pora�ki Austrii wojna 1809 r., a zw�aszcza jej zmienne losy, wywo�a�y na ziemiach niemieckich pierwszy dreszcz oporu przeciwko rz�dom napoleo�skim. Cho� przejawy jego by�y sporadyczne, w ka�dym razie by�a to zmiana w stosunku do poprzednich lat. Najostrzejsza walka rozgorza�a w Tyrolu, gdzie zreszt� bezpo�rednio kierowa�a si� ona bardziej przeciw rz�dom bawarskim ni� przeciw Napoleonowi. Austriacka administracja uwa�ana by�a za �agodn�, a dynastia habsburska lubiana. Tymczasem rz�dy bawarskie przynosi�y ze sob� modernizacj�, kt�rej nie chcia�a ludno�� ch�opska. Pogorszy�y si� stosunki gospodarcze, wielu mieszka�c�w zrujnowa� samowolnie narzucony kurs pieni�dzy austriackich, a rozgoryczenie wzm�g� antyklerykalizm bawarski, trafiaj�cy na ugruntowany katolicyzm tego g�rskiego kraju. W rezultacie w kwietniu 1809 r. szynkarz Andreas Hofer porwa� za sob� ch�op�w i uderzy� na wojska bawarskie. Bawarczycy ponie�li pora�ki, dwukrotnie musieli opu�ci� Innsbruck, a� zniecierpliwiony Napoleon wys�a� do Tyrolu oddzia�y francuskie marsza�ka Lefebvre'a. W�r�d niebywa�ych okrucie�stw powstanie zosta�o st�umione w jesieni 1809 r., a wydany Francuzom Hofer stracony zosta� w Mantui w lutym 1810 r. W czasie wojny austriacko-francuskiej pojawi�y si� w Prusach projekty wyst�pienia po stronie Wiednia, ale dyktowane one by�y niemal wy��cznie prusk� racj� stanu, a w minimalnym stopniu has�ami narodowymi. Tu i �wdzie w armii pruskiej my�lano o walce zbrojnej, gdy� wielu oficer�w czeka�o tylko dogodnej okazji, aby pom�ci� Jen�. Najg�o�niejsze sta�o si� wyst�pienie majora Schilla, kt�ry porwa� z Berlina oddzia� wojska, a maj�c w "korpusie", zwanym "oddzia�em ochotnik�w" (Freikorps), razem ze �piesz�cymi do niego wolontariuszami oko�o 2 ty�. ludzi, przez dwa miesi�ce straszy� swymi ruchami kr�la Westfalii, Hieronima Bonapartego. Schill, �cigany jako przest�pca, pad� w walce, jego oficerowie pod kulami francuskiego oddzia�u egzekucyjnego, 420 ale � co wa�niejsze � opinia uzna�a go za szale�ca, w my�l ustaw by� zdrajc� Prus, bohaterem uczyni�a go dopiero p�niejsza historiografia. Inny korpus ks. brunszwickiego zaj�� cz�� Saksonii, a gro�nie wypowiada� si� te� bawarski nast�pca tronu. Pojedynczy oficerowie, w�r�d nich gen. Grolman, wzi�li udzia� w wojnie po stronie austriackiej , ale wszystkim tym wyst�pieniom brakowa�o szerszego odzewu. Trudno wi�c by�o m�wi� o powa�nym ruchu antyfrancuskim. Na to zreszt� Napoleon by� zbyt pot�ny. Mimo skazy, jak� na jego imperium zarysowa�a sprawa Hiszpanii, nikt nie przypuszcza�, aby j�trzy� si� ona mia�a w spos�b nie do usuni�cia. Zewn�trznym wyrazem tej pot�gi, kt�ry najsilniej odbi� si� w�a�nie na Niemczech, by� wielki zjazd monarch�w w Erfurcie (27 IX�14 X 1808 r.). Pomy�lany by� przede wszystkim jako spotkanie z drugim mocarzem Europy, carem Aleksandrem. Zbiegli si� na� jednak niemal wszyscy w�adcy niemieccy (nie zaproszony zosta� jedynie kr�l pruski, a brakowa�o tak�e cesarza austriackiego), cho� nieraz musieli antyszambrowa� nie tylko u Napoleona, ale nawet u jego marsza�k�w. Nie brak�o upokorze�, gdy to Napoleon kaza� milcze� kr�lowi bawarskiemu, a porucznik bawarski hamowa� dobosza wybijaj�cego werble na powitanie przybywaj�cych: "Nie tak g�o�no! To tylko kr�l". Z czci� przyjmowano dekorowanie Orderem Legii Honorowej, kt�rym Napoleon sypn�� hojnie, a blask zwyci�zcy robi� wra�enie nawet na tak wybitnych pisarzach, jak Goethe i Wieland. Na dodatek monarchowie niemieccy nie mogli by� pewni ani swojego panowania, ani granic swoich pa�stw. W 1810 r. Napoleon znowu je zmieni�, wcielaj�c do Francji w postaci departament�w hanzeatyckich cz�� Wielkiego Ksi�stwa Bergu i Kr�lestwa Westfalii, par� innych ksi�stw i miasta hanzeatyckie. Nikt ju� teraz nie wierzy�, aby ten nowy porz�dek mia� by� trwa�y. Stosunki w poszczeg�lnych cz�ciach Niemiec uk�ada�y si� r�nie, na og� jednak wsz�dzie niekorzystnie odbija�a si� polityka gospodarcza Napoleona. Na poz�r og�oszenie blokady kontynentalnej w Berlinie 21 IX 1806 r. mog�o przyczyni� si� do rozwoju przemys�u. Kraje niemieckie by�y jednak przewa�aj�ce rolnicze, a odci�cie wywozu p�od�w rolnych do Anglii przynosi�o skutki wr�cz katastrofalne dla ekonomiki, cz�sto tak�e dla bud�et�w pa�stw. Tu i �wdzie powstawa�y cukrownie, zak�ady optyczne czy wytw�rnie instrument�w precyzyjnych, a wi�c wyrob�w dot�d niemal wy��cznie sprowadzanych z Anglii. W por�wnaniu jednak ze stratami korzy�ci by�y niewielkie. Niekt�re ga��zie wytw�rczo�ci obliczone by�y na eksport zamorski, a ten skurczy� si� do minimum. Zada�o to np. nieodwracalny cios przemys�owi tekstylnemu na �l�sku. Wysokimi taryfami celnymi odseparowano od reszty Europy Francj� i W�ochy, co te� przynios�o straty. Nieraz wysuwano petycje wprost o przy��czenie niekt�rych rejon�w do Francji, cho� i na tej drodze nie osi�gano spodziewanych rezultat�w. W interesie bowiem bur�uazji francuskiej tzw. "nowe" departamenty traktowane by�y 421 znacznie gorzej ni� stare. Jeszcze wi�cej ni� przemys�owcy na rz�dach francuskich tracili kupcy. Tanie drogi morskie zamyka�a flota brytyjska, kt�ra operowa�a z bazy na �wie�o odebranym Danii Helgolandzie (1807). Szczeg�lnie w portach hanzeatyckich, kt�re od 1810 r. odci�te by�y granicami celnymi i od Niemiec, i od "starych" departament�w Francji, znaczna cz�� obrot�w dokonywa�a si� w spos�b nielegalny, przez �amanie blokady. Przekupywano urz�dnik�w, �andarm�w, celni- k�w i ca�� chmar� reprezentant�w rz�d�w napoleo�skich, kt�rzy mieli strzec postanowie� cesarza. S�ynne by�y pogrzeby, w kt�rych trumny pe�ne by�y indyga czy cukru, ale tym sposobem osi�gano tylko drobny u�amek normalnych obrot�w