Pierwotnie zamierza�em zgromi� plantatora Ridderbocka za udzielenie go�ciny rabusiom karibskim na swej plantacji, ale on wyt�umaczy� mi, �e oni bez jego zgody przemoc�...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Wi�c da�em plantatorowi spok�j. - Jak si� miewaj� dzieci nasze? - z niepokojem zapyta� Ridderbock. -B�agam pana!... - Monika dba o nie jak rodzona matka. Prosz� by� spokojnym... By�a wci�� wczesna godzina poranna. W drodze powrotnej do naszej g��wnej kryj�wki, gdzie sta� szkuner, potajemnie schowali�my si� z naszymi �odziami w przygodnej zatoce w pobli�u by�ej plantacji Blenheim. Tu w cieniu drzew u�o�yli�my Arnaka, kt�ry odzyska� przytomno��, a niestrudzony Arasybo rozes�a� po�ow� naszych dru�yn do puszczy, by zbiera�y dla niego pewne okre�lone zio�a, potrzebne dla Arnaka. Nigdy�my chyba tak �arliwie nie przetrz�sali guja�skiej puszczy jak wtedy, szukaj�c �yciodajnego eliksiru. Siostra �ony Wagury, owa dzielna dziewczyna, zawiadamiaj�ca nas o zbli�aniu si� Karib�w, nie odp�yn�a na po�udnie wraz z innymi Makuszami, lecz pozosta�a z nami. By�a to m�oda, poj�tna Indianka, kt�rej dobrze patrzy�o z oczu. - Dlaczego z nami p�yniesz? spyta�em jej. - My wkr�tce wr�cimy na p�noc, nad Orinoko... - Ja z wami chc� pozosta�! Arnak jest samotny i potrzebuje wyj�tkowej opieki. Tak� opiek� go otocz�, wtedy wyzdrowieje... Spojrza�em jej badawczo w oczy. - Czy on ci bliski? - spyta�em. - O, tak, panie! Bliski! - odpowiedzia�a z wielk� tkliwo�ci� w oczach. - Bia�y Jaguarze, on mi jest bardzo bliski! Ja go wylecz�. Jak ci na imi�? - Hajami! Dobrze, Hajami! B�d� mu bliska i przywr�� mu zdrowie! Pomagaj Arasybowi!... Gdy noc zapad�a, wyp�yn�li�my z dora�nej kryj�wki i po godzinie wios�owania dotarli�my do miejsca, gdzie sta� w�r�d nabrze�nej g�stwiny nasz szkuner. Wszystko zastali�my w porz�dku. Jeszcze tej samej nocy, przed p�noc�, wys�a�em na jabocie dw�ch najbystrzej szych zwiadowc�w, by zbadali, czy nasza pierwsza kryj�wka w pobli�u stolicy, gdzie utajona zatoczka w�r�d le�nej g�stwiny dawa�a tak dobre schronienie - by�a nadal bezpiecznym dla nas miejscem. 23. Znowu w jaskini lwa Wcze�nie nast�pnej nocy, w dwie godziny po zapadni�ciu ciemno�ci, dwaj zwiadowcy wr�cili z korzystn� wiadomo�ci�, �e w zatoce w pobli�u stolicy nic si� nie zmieni�o, nikt obcy tam nie zagl�da�. Wi�c b�d�c zawczasu ju� przygotowani do wyp�yni�cia, natychmiast odcumowali�my szkuner i wyci�gn�li go na pe�n� rzek�. By� odp�yw morza, szed� w d� rzeki silny pr�d, bystro sun�li�my w�r�d ciemnej nocy razem z naszymi itaubami i dwoma jabotami. Grubo przed �witem dop�yn�li�my do celu. Na rzece le�a�a mg�a. Szcz�liwie wtargn�li�my ze szkunerem do �rodka zatoczki, otoczonej tu dzik� g�stwin� ze wszystkich stron. Kilka godzin przedtem, w po�owie nocy, w czasie sp�ywania na Essequibie, zasz�o przykre zdarzenie. Plantator Reinat, cz�ek zapalczywy, a butny, s�ysz�c niezwyk�y ruch na szkunerze i czuj�c lekkie ko�ysanie, zacz�� w kabinie rycze� wniebog�osy, by zdradzi� obcym ludziom nasz� obecno�� na rzece. Kaza�em go wyprowadzi� na pok�ad i pokaza�em mu, �e jego podst�pny wysi�ek na nic si� nie zda w g�uchej nocy. O�wiadczy�em mu, �e za kar� b�dzie mia� zatkane usta przez dwadzie�cia cztery godziny; nast�pnym razem nast�pi wi�ksza kara. Uleg� przemocy i uspokoi� si�. - Jestem w tym kraju jak gdyby na stopie wojennej! - wyja�ni�em. Niebawem to si� zmieni... Przez nast�pny dzie� odpoczywali�my na statku lub w pobliskiej kniei i zabiegali dooko�a Arnaka, kt�ry maj�c organizm m�ody i silny, czu� si� nieco lepiej, a gor�czka mu zel�a�a. Byli�my dobrej my�li. t P�nym popo�udniem zacz�li�my przygotowywa� si� do wycieczki do biura dyrektora generalnego w Nieuw Kijkoveral. Postanowili�my opu�ci� szkuner w nocy mniej wi�cej trzy godziny przed �witem, a�eby do stolicy doj�� razem ze wschodem s�o�ca, i to doj�� od ty�u, od strony puszczy. W tej wycieczce udzia� wzi�� mia�y trzy dru�yny, moja, Wagury oraz Jokiego, ta ostatnia post�puj�c tu� za nami w odwodzie i ukrywaj�c si� w czasie naszej akcji na skraju puszczy. Gmach dyrektora generalnego sta� zaledwie kilkadziesi�t krok�w od g�stwiny. Przedwieczorne przygotowania nasze polega�y nie tylko na przygotowaniu wi�kszej ni� zwykle ilo�ci broni, lecz przede wszystkim na tym, �e w ka�dej z trzech dru�yn co trzeci wojownik mia� si� przebra� za Kariba, a�eby w razie zbrojnego starcia tym fortelem zmyli� uwag� przeciwnika. Tego wieczoru wcze�nie spocz�li�my, a gdy nadszed� czas, warty nas zbudzi�y. Kto mia� uchodzi� za Kariba, szybko si� ozdobi�, g��wnie puchem s�pa kr�lewskiego przylepionym do czo�a oraz bia�ymi pasami bawe�nianymi, kt�rymi obwi�zywano nogi poni�ej kolan i powy�ej kostek. A�eby�my za� mogli odr�ni� naszych �Karib�w" od ewentualnych prawdziwych, nasi odznaczali si� brakiem bia�ego pasma nad kostk� prawej nogi. Znan� nam z poprzedniego tu pobytu �cie�yn� kroczyli�my g�siego przez puszcz�, nast�pnie weszli�my na szersz� �cie�k�, wiod�c� z dalekiego po�udnia do stolicy w r�wnoleg�ym kierunku do rzeki Essequibo. Stamt�d mieli�my do stolicy blisko cztery mile, kt�re�my, nie spiesz�c si�, przebyli w niespe�na dw�ch godzinach. �wita�o, gdy dotarli�my do brzegu puszczy naprzeciwko domu dyrektora generalnego. Oko�o dwie�cie pi��dziesi�t krok�w na zach�d od domu dyrektora generalnego, a wi�c po naszej lewej r�ce, sta�y wojskowe koszary miejskiego garnizonu, gdzie krz�ta�o si� i kr�ci�o dwudziestu kilku �o�nierzy. Na nich musieli�my mie� baczne oko. - Wi�c jeszcze raz przypomn�? - odezwa�em si� p�g�osem do Wagury i Jokiego, ubieraj�c si� w mundur angielskiego kapitana