Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
Prokroustes PROKURA w prawie 'typ pełnomocnictwa, zwłaszcza handlowego, w którym upoważnia się kogoś jako zastępcę do podejmowania w imieniu kupca wszystkich czynności wiążących się z prowadzeniem przedsiębiorstwa': W stosunkach wewnętrznych spółki zasadą jest to, że 613 PROKURATOR PROLONGATA udzielenie prokury wymaga zgody wszystkich wspólników mających prawo do prowadzenia spraw spółki. PROKURENT wprawie 'osoba, której udzielona została prokura': Prokurent to alter ego kupca. PER PROCURA (czytaj: per prokura) w prawie 'w zastępstwie, z upoważnienia, przez pełnomocnika': Z ważnych powodów małżeństwo może być zawarte per pro-cura. Zezwolenie na zawarcie małżeństwa per procura wydaje sąd rejonowy. fr. procure PROKURATOR l. 'wysoki urzędnik prokuratury, ścigający przestępstwa, zbierający dowody przeciw przestępcom, popierający oskarżenie przed sądem; także: stopień służbowy pracowników prokuratury': Prokurator wojewódzki. Zdaniem prokuratora, Jacka Zielińskie-go, zbieranie materiałów dowodowych nie będzie zakończone przed upływem trzech miesięcy. Na wniosek prokuratora areszt tymczasowy zastąpiono dozorem policyjnym. 2. 'w starożytnym Rzymie: prowadzący sprawy majątkowe w imieniu właściciela, potem także: prowadzący sprawy finansowe w jakiejś prowincji, zwłaszcza zaś zajmujący się poborem podatków' PROKURATURA l. 'organ państwowy, którego zadaniem jest strzeżenie praworządności, głównie przez ściganie przestępstw i nadzór nad przestrzeganiem prawa przez organy administracji państwowej, przebsiębior-stwa i różne organizacje': Prokuratura wojskowa, wojewódzka, rejonowa. Prokuratura wszczyna postępowanie w jakiejś sprawie. 2. 'urząd prokuratora': Objąć prokuraturę. PROKURATORIA 'w Polsce: urząd państwowy broniący interesów skarbu państwa, a także instytucji publicznych i samorządowych w postępowaniu cywilnym': Prokuratoria Generalna została zlikwidowana w 1951 r. W ostatnich latach dyskutowano o powołaniu na nowo tej instytucji. PROKUROWAĆ książk. 'przygotowywać, sporządzać coś, często w sposób nieuczciwy, dostosowując coś do jakichś potrzeb': Sprokurował odpowiednie papiery, by wykazać, że ta organizacja jest finansowana przez wrogie naszemu państwu ośrodki. tac. procurator PROLEGOMENA l. 'uwagi o charakterze wstępnym, wprowadzające do jakiegoś zagadnienia': Prolegomena do teorii kwantów. 2. 'przedmowa do jakiegoś dzieła, zawierająca uwagi krytyczne i komentarze, przygotowująca czytelnika do lektury': Prolegomena do dramatów Słowackiego. fr. prolegomenes z gr. prolegomena 'wcześniej powiedziane' PROLETARIAT l. w marksizmie 'klasa społeczna ludzi, żyjących ze sprzedaży swojej siły roboczej': Proletariat miejski i wiejski. I właśnie proletariat wielkich zakładów pracy wystąpił w 1980 r. przeciw władzy tych, którzy go rzekomo reprezentowali. Słowo proletariat występowało w nazwach wielu partii robotniczych i komunistycznych. 2. 'w starożytnym Rzymie: najniższa warstwa społeczna, utrzymywana w znacznym stopniu przez państwo, zwolniona z podatków i służby wojskowej': Proletariusze zazwyczaj niczego nie posiadali, prócz licznego potomstwa (proles) - stąd też ich nazwa. PROLETARIUSZ l. 'członek proletariatu - warstwy robotniczej': Dzielnica proletariuszy. 2. 'w starożytnym Rzymie: członek proletariatu - najniższej warstwy społecznej': Rzymscy proletariusze. PROLETARIACKI 'związany z proletariatem, odnoszący się do proletariatu, najczęściej w l. znaczeniu': Środowisko proletariackie. Rewolucja proletariacka, l maj a to stare proletariackie święto - uświadamiał ją towarzysz Nurek. PROLETARIATCZYK w historii 'członek partii o nazwie "Proletariat": Proces proletariatczyków zakończył się wyrokami śmierci i długoletniego więzienia dla oskarżonych. PROLETARYZACJA 'proces ubożenia, przechodzenia drobnych producentów w szeregi proletariatu, spowodowany ich ubożeniem, najczęściej będącym wynikiem niewytrzymywania konkurencji wielkich kapitalistów' PROLETARYZOWAĆ SIĘ 'stawać się proletariuszem': W latach kryzysu wuj, który wcześniej ze swoim sklepikiem żelaznym zupełnie nieźle sobie radził, sproletaryzował się zupełnie i zaczął się imać różnych dorywczych robót. fr. proletariat od łac. proletarius, a to od: proles 'potomek, potomstwo' I PROLOG l. 'wstępna, wprowadzająca część powieści, dramatu, opery lub innego, muzycznego widowiska scenicznego': W prologu przedstawione są najczęściej informacje i zdarzenia poprzedzające właściwą akcję. W prologu do "Kordiana" Słowacki z gorzką ironią przedstawia wodzów powstania listopadowego. 2. przen. 'coś, co poprzedza jakieś zdarzenia': Wystąpienie posła Kowalskiego było prologiem batalii o nową ustawę uwłaszczeniową. 3. 'jazda na czas, rozpoczynająca wieloetapowy wyścig kolarski': Bohaterem krakowskiego prologu jest kolarz rosyjski. lać. prologus odgr