ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Ponadto stało się możliwe rozpoznawanie różnych poziomów |głębokości snu, jak również okresów, w których dana osoba prawdopodobnie miała marzenia senne. Stany i stadia snu. Obecnie przyjmuje się powszechnie, że istnieją dwa stadia snu - regularnie powtarzający się stan, w czasie którego występują szybkie ruchy oczu ("rapid eye movements"), określany jako faza |REM, oraz stan nazywany fazą NREM (|non rapid eye movement sleep"), który z kolei składa się z czterech stadiów, różniących się wyraźnie głębokością snu. Zbliżenie Elektroencefalograficzny zapis snu "Zapis EEG reprezentuje aktywność elektryczną kory mózgowej, rejestrowaną za pomocą elektrod przymocowanych do powierzchni głowy. Uzyskiwane krzywe można opisać w kategoriach dwóch cech: |amplitudy (wysokości fali, gdy poziom napięcia przełoży się na ruchy rejestrującego pisaka) oraz |częstotliwości (liczba cykli - ruchów w górę i w dół na sekundę). Amplituda i częstotliwości łącznie określają tak zwany wzorzec ("pattern") fal mózgowych. W zapisie czynności bioelektrycznej mózgu można również wyodrębnić "iglice" ("spikes") - może je rozpoznać wyćwiczony obserwator (a obecnie komputery). Istnieje odrębny wzorzec występujący w stanie czujności ("pogotowia"), jak również różne wzorce dla czterech stadiów snu w fazie NREM. Istnieje ponadto odrębny wzorzec występujący w tych okresach, gdy oczy śpiącego poruszają się szybko, to jest w fazach REM. Opracowano standardowy podręcznik służący do rzetelnego oznaczania stadiów snu (Rechtschaffen i Kales, 1968Ď). Mimo że miedzy czterema stadiami NREM występują wyraźne różnice, wykazano, iż różnica między fazą REM, a NREM jest najbardziej istotna. Wydaje się również, że dotyczy to prawie wszystkich badanych ssaków. Najważniejszą cechą snu w fazie REM jest całkowite zahamowanie dowolnej aktywności mięśniowej. Faza REM jest zatem okresem, kiedy ciało jest w zasadzie sparaliżowane i ruchy dowolne nie są możliwe. Drugą cechą fazy REM jest to, że mózg zdaje się być (na podstawie różnych wskaźników) wzbudzony czy czuwający, chociaż dana osoba jest pozbawiona świadomości i zupełnie uśpiona. Dlatego tez niektórzy badacze nazywają fazę REM |snem |paradoksalnym. Trzeci proces, który charakteryzuje fazę REM, zwany jest |aktywnością |okresową. Najwyraźniejszym jej przejawem są szybkie skokowe ruchy gałek ocznych, które poruszają się we wszelkich kierunkach. Występują także skurcze mięśniowe, zmiany wielkości źrenicy, skurcze ucha środkowego, a u mężczyzn - wzwód członka. Czwartą charakterystyczną cechą fazy REM są znaczne zmiany fizjologiczne, zwłaszcza w autonomicznym układzie nerwowym. Zmiany te często obejmują duże, nieregularne fluktuacje tempa pracy serca oraz ciśnienia krwi. Takie "burze w układzie autonomicznym" mają doniosłe implikacje medyczne, ponieważ stwierdzono, iż ataki i niedomagania sercowe często występują we wczesnych godzinach rannych - w czasie, gdy dana osoba najprawdopodobniej znajduje się w fazie REM snu. Podczas gdy faza REM wiąże się z aktywnością kory mózgowej, to faza NREM wiąże się z jej dezaktywacją. Sen w fazie NREM wiąże się z percepcyjnym odizolowaniem się danej osoby od środowiska (Dement i Mitler, 1975Ď). W ciągu 8 godzin snu u przeciętnego, młodego, dorosłego, człowieka występuje pewien cykl złożony z różnych stadiów snu. Stadium czwarte (fazy NREM), najgłębszy sen, występuje w pierwszych godzinach snu, natomiast w ostatnich godzinach snu śpiący przechodzi na zmianę od stadium drugiego fazy NREM do fazy REM. Kolejne fazy REM są coraz dłuższe, chociaż występują one zwykle w odstępach wynoszących około 90 minut. Sekwencja ta u poszczególnych osób różni się nieco, w zależności od warunków indywidualnych, lecz jest stosunkowo stała u zdrowych, młodych osób dorosłych. W cyklach snu nie stwierdzono różnic związanych z płcią, natomiast z wiekiem wiąże się pewna istotna różnica. U niemowląt i dzieci (do mniej więcej czwartego roku życia) faza REM i stadium czwarte stanowią znacznie większą część ich ogólnego czasu snu. U ludzi starszych czas snu w fazie REM jest nieco krótszy, a czas snu w stadium czwartym - o wiele krótszy w porównaniu z okresem, gdy byli oni młodsi. Wydaje się, że starsi ludzie śpią mniej, a w dodatku ich sen jest mniej głęboki (Roffwarg, Muzio i Dement, 1966Ď). Znaczenie przystosowawcze fazy NREM i fazy REM. Najpopularniejsze wyjaśnienie funkcji spełnionej przez sen - odpowiedź na pytanie, |dlaczego śpimy - głosi, że stanowi on okres regeneracji po zmęczeniu spowodowanym świadomą aktywnością. Wbrew przemawiającej do wyobraźni analogii pomiędzy osobą śpiącą a przepracowanym mięśniem w stanie odprężenia, "eksperymentalna" analiza snu nie dostarczyła mocnego poparcia dla koncepcji, zgodnie z którą sen jest procesem regeneracji" (Williams i in., 1973 s. 306Ď). Być może, iż nasz sen nie jest sposobem odtworzenia tego, co utraciliśmy, lecz raczej sposobem zachowania energii w czasie, gdy nie ma potrzeby działania. Zgodnie z tym poglądem, wysuniętym przez Webba (1971Ď), sen wymusza brak aktywności organizmu wtedy, gdy wymagania środowiska w stosunku do niego są minimalne. Każdy gatunek wytworzył biologiczny, rytmiczny cykl aktywności i snu, zwany |rytmem |dobowym, dostosowanym do wymagań energetycznych i ekologicznego charakteru środowiska tego gatunku