Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
r. ż. Charakteryzuje go gwał 80 towny rozwój i szybkie rozprzestrzenianie się. Występuje jednostronny wytrzeszcz, któremu towarzyszy przekrwienie i obrzęk powiek (ryc. 3 8). Badaniem palpacyjnym stwierdza się masy nowotworowe umiejscowione najczęściej w górnonosowym kwadrancie oczodołu, choć mogą się one plasować także w tylnej lub dolnej części oczodołu. Histologicznie najczęstszą postacią jest rhabdomyosarcoma embryonale, w której punktem wyjścia dla nowotworu są niezróżnicowane mezenchymalne elementy miękkich tkanek oczodołu, a nie mięśni zewnętrznych oka. Rozpoznanie opiera się na badaniu USG, radiografii i tomografii komputerowej. Radiograficzne wykazana destrukcja kości oczodołu jest bardzo charakterystyczna dla mięsaka mieloblastycznego, gdyż żaden z innych pierwotnych guzów oczodołu u dzieci nie powoduje jej. Rozpoznanie powinno być potwierdzane metodą biopsji. Mięsak mieloblastyczny szybko daje przerzuty drogą krwi do płuc, a drogą chłonki do węzłów przyuszniczych i podżuchwowych. Leczenie polega na intensywnej chemioterapii połączonej z radioterapią. Wypatroszenie oczodołu (exenteratio orbitae) wykonywane dawniej z reguły w przypadku rozpoznania rhabdomyosarcoma jest obecnie zarzucone jako postępowanie wyjściowe. ŚGuzy limfoidalne mogą mieć dwojaki charakter: >pseudolymphoma uznany za niezłośliwy rozrost limfoidalny o charakterze odczynowym, histologicznie charakteryzuje się polimorfizmem (limfocyty T i B, plazmocyty, histiocyty, komórki obojętnochłonne i kwasochłonne). Często cofa się on samoistnie lub pod wpływem miejscowego stosowania kortykosteroidów, czasem wymaga usunięcia chirurgicznego; >ziarniniak złośliwy (lymphoma malignum) stanowi ok. 10% ogółu nowotworów oczodołu. Histologicznie stosunkowo monomorficzny, cytologicznie złośliwy, może być guzem odosobnionym, lub towarzyszyć mnogim ogniskom w węzłach chłonnych i trzewiach. Guz o szarożółtawym zabarwieniu i zbitej konsystencji często rozrasta się pod spojówką gałkową. Może przypominać łagodny, wrodzony skórzakotłuszczak. W przeciwieństwie do niego pojawia się u dorosłych (ryc. 3.9). Leczenie. W zależności od typu cytologicznego i rozległości nowotworu stosuje się radioterapię w dawce 1 000 do 3 500 radów (ryc. 3.9.). Wskazaniem do chemioterapii jest uogólniony proces chorobowy. Guzy limfoidalne oczodołu zawsze wymagają przeprowadzenia wszystkich badań w kierunku choroby układowej, a także okresowych kontroli. Proces uogólniony może ujawnić się nawet po kilku latach, również po wcześniejszym rozpoznaniu pseudolymphoma. 81 ŚZieleniak (chloroma) którego lokalizacja oczodołowa jest stosunkowo rzadka występuje głównie u dzieci poniżej 15. r. ż. i jest guzem o inwazyjnym i destrukcyjnym charakterze, obserwowanym w przebiegu białaczki szpikowej. ŚGuzy gruczołu łzowego występują rzadko. Pierwotnie łagodnym nowotworem jest guz mieszany (tumor mixtus), który ma jednak silne tendencje do złośliwienia i wymaga jak najszybszego i najbardziej doszczętnego leczenia chirurgicznego. Pierwotnie złośliwym nowotworem gruczołu łzowego jest oblak (cylindroma). 3. 3. 3. Guzy przerzutowe oczodołu U dorosłych występują w oczodole przerzuty raka sutka, oskrzeli, nerek, gruczołu krokowego, przewodu pokarmowego, jąder i tarczycy. U dzieci i młodzieży występuje mięsak Ewinga wywodzący się z komórek siateczki reticulosarcoma s. sarcoma Ewingi. 82 NALEŻY PAMIĘTAĆ, ŻE: # Choroby oczodołu wiążą się najczęściej z wytrzeszczem, nierzadko także z bocznym przemieszczeniem gałki ocznej oraz zaburzeniami jej ruchomości. Rozpoznanie ustala się na podstawie badania funkcji wzroku oraz stanu przedmiotowego, ze szczególnym uwzględnieniem obrazu dna oka. Zmiany w osadzeniu gałki ocznej ocenia się ilościowo na podstawie egzoftalmometrii. Badania dodatkowe USG, RTG, TK, biopsja, niekiedy flebografia umożliwiają określenie charakteru i etiologii zmian oczodołowych. # Ropowica oczodołu jest ostrym zapaleniem, wywołanym zakażeniem bakteryjnym. Postać przedprzegrodowa (phlegmona preseptale) spowodowana jest urazami lub zakażeniami skóry. Ropowica wewnątrzoczodolowa (phlegmona orbitale) jest najczęściej następstwem ropnego zapalenia zatok przynosowych. U dzieci obie postacie mogą szerzyć się gwaltownie, powodując zapalenie opon mózgowych oraz posocznicę. Wymagają zatem bezwzględnej hospitalizacji i intensywnej antybiotykoterapii. U dorosłych głęboka ropowica wewnątrzoczodolowa także może dawać ciężkie powikłania w postaci zakrzepu zatoki jamistej i ropni wewnątrzczaszkowych powodujących nierzadko zejście śmiertelne. Leczenie polega na drenażu oczodołu, antybiotykoterapii i w zależności od zmian w sąsiedztwie leczeniu otolaryngologicznym i neurochirurgicznym. # Guz rzekomy oczodołu (pseudotumor orbitae) jest przewlekłym stanem zapalnym tkanek oczodołu o nieznanej etiologu. Cechuje go wytrzeszcz, boczne przemieszczenie gałki, zaburzenia jej ruchomości, podwójne widzenie i bolesność. Biopsja wykazuje nacieki z limfocytów, plazmocytów i komórek kwasochlonnych. Leczenie najczęściej wymaga wielomiesięcznej, ogólnej sterydoterapii. # Wytrzeszcz endokrynny, często obserwowany w przebiegu choroby GravesaBasedowa, może towarzyszyć także hypo i eutyreozie. Jest on wynikiem specyficznych zaburzeń immunologicznych, związanych z nieprawidłowością układu przysadka tarczyca. Wytrzeszcz endokrynny występuje najczęściej obustronnie, ale może być także jednostronny. Jego dynamikę obrazuje klasyfikacja Wernera. Postępowanie terapeutyczne zależy od postaci klinicznej. Leczenie ogólne polega na sterydoterapii, a miejscowe może wymagać radioterapii lub chirurgicznego odbarczenia oczodołu. Leczenie objawowe zależy od ocznych powikłań wytrzeszczu. # Guzy naczyniowe oczodołu są dwojakiego rodzaju. U małych dzieci często występują naczyniaki wlośniczkowe o żywoczerwonym zabarwieniu i zrazikowatej budowie, które samoistnie zanikają w wieku 57 lat. Leczenia wymagają tylko guzy upośledzające czynność oka. Skuteczne jest miejscowe nastrzykiwanie preparatami kortykosteroidowymi. Drugi rodzaj stanowią naczyniaki jamiste, które rosną powoli i ujawniają się u dorosłych. Są otorbione i mogą być doszczętnie usunięte chirurgicznie. Złe rokowanie co do czynności oka charakteryzuje guzy uciskające na nerw wzrokowy. 83 # Glejak nerwu wzrokowego występuje najczęściej u dzieci i w 3050% przypadków jest objawem choroby Reckilnghausena (rozpoznanie tej choroby ułatwia współistnienie plam "kawy z mlekiem" na skórze tułowia). Glejak nerwu wzrokowego powoduje wytrzeszcz osiowy bez bocznego przemieszczenia gałki i zmian w jej ruchomości