ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Pożywienie: Zgodnie z cyklem lata polarnego i nocy polarnej sowa śnieżna poluje i w dzień, i w nocy. Potrzebuje dużego te- renu łowieckiego i potrafi przynieść pożywie- nie do gniazda z odległości 10 km. Główną zdobyczą są lemingi, ale także zające bielaki i pardwy górskie. Niektóre sowy śnieżne ło- wią ryby: czatują na obmywanym wodą ka- mieniu i jedną łapą chwytają rybę w szpony. Do miejsc, gdzie lemingi występują masowo, sowy ściągają zewsząd; gdy lemingów zaczy- na brakować, sowy odlatują lub wstrzymują się z lęgiem. Podczas polowania czatują na urwisku lub krążą w locie obserwacyjnym, czasami nieruchomiejąc w locie trzepo- czącym. Sowa uszata (Asio otus) Wygląd: Sowa średniej wielkości (rozpiętość skrzydeł 90 cm), z charakterystycznymi „usza- mi" z piór. Aktywna tylko nocą. W dzień siedzi z upierzeniem przylegającym do ciała przytu- lona do pnia drzewa albo w gęstych ga- łęziach. Głos godowy słychać w marcu i kwiet- niu - niezbyt głośne „hu". Młode po opusz- czeniu gniazda piszczą przeraźliwie na wierz- chołkach drzew. Środowisko: Rozległe bory, mniejsze lasy między łąkami, także duże parki w miastach. W czasie srogich mrozów przebywa w pobliżu ludzkich osiedli, gdzie przy karmnikach poluje na małe ptaki. Lęgi: W zasadzie w kwietniu, ale i w maju spotyka się świeżo złożone jaja - być może dlatego, że w tym czasie pustoszeją gniazda wron, które po nich zajmują chętnie sowy uszate. Samica siedzi na jajach wytrwale, jak wszystkie ptaki o ochronnym upierzeniu. Sa- miec przynosi jej pożywienie. Liczba jaj w zniesieniu 5-6, ich wysiadywanie trwa 27-28 dni. Biologią lęgową nie różni się od innych sów: jaja są wysiadywane od pierwszego dnia po złożeniu, a młode wykluwają się w ciągu tygodnia i różnią się wielkością. W zależności od ilości pożywienia przeżywa mniej lub wię- cej piskląt, rzadko wszystkie. Pisklęta przychodzą na świat ślepe. W czasie karmie- nia matka dotyka kątów ich dziobów kawał- kiem mięsa odpowiedniej wielkości. Pisklęta chwytają go na ślepo; gdy uda im się złapać mięso, połykają je z dużym wysiłkiem. W cią- gu maja większość młodych opuszcza gniazdo i łatwo je wówczas policzyć po wydawanych piskach. Liczba sów uszatych podlega dużym wahaniom. Wprawdzie para dorosłych sów przeważnie - podobnie jak inne sowy - pozo- staje wierna swemu terytorium, ale koczujące z dala od gniazda młode sowy osiedlają się 112 tam, gdzie znajdują dużo pożywienia. Obser- wuje się wtedy ich duże zagęszczenie. W la- tach chudych w pożywienie, przede wszystkim podczas ostrych zim, wiele sów ginie i przy życiu pozostają tylko te o dobrej kondycji. W niektórych okolicach dochodzi wtedy do gwałtownego obniżenia się liczebności sów uszatych. Być może istnieje jakaś „rezerwa" samotnych ptaków, które zajmują opustoszałe tereny lęgowe. Młode sowy aż do wczesnej jesieni pozostają w rodzinie; są nadal karmio- ne, gdyż jeszcze w sierpniu słychać ich żeb- rzące wołania. Widocznie musi upłynąć trochę czasu, zanim opanują trudną sztukę polowa- nia nocą. Pożywienie: Sowa uszata jest prawie wyłącz- nie myszojadem. Poluje z zasadzki, posługu- jąc się częściowo wzrokiem, a częściowo słu- chem. Porywa w pazury niewidoczną w gęstej trawie mysz i ulatuje ze zdobyczą i z kępką wyrwanej trawy. Środkowoeuropejskie sowy uszate są ptakami osiadłymi. Dokładna znajo- mość własnego terytorium jest nieodzownym warunkiem, który pozwala przeżyć długie zi- mowe noce. Zimą sowy te polują także na małe ptaki, a podczas lata zjadają niewielkie ilości owadów. Atakując, sowa odwraca jeden z trzech przednich palców do tyłu tak, że prawie może objąć łup z obu stron; zabija jak jastrzębiowate - przez zasztyletowanie szpo- nami. Myszy połyka w całości. Pod codziennie wyszukiwanymi do spania drzewami można znaleźć wypluwki - resztki nie strawionego pokarmu. Ich analiza daje dokładny skład po- żywienia sowy uszatej, ale mówi także wiele o małych gryzoniach zamieszkujących jej tery- torium. RS do 95 cm M HiL 113 Sowa błotna (Asio flammeus) Wygląd: Wielkości sowy uszatej, ale ma dłuż- sze skrzydła, o rozpiętości około 1 m. Podłuż- ne prążki na piersi. „Uszy" nieduże. Wypoczy- wa na ziemi, podczas przelotów chętnie na polach buraczanych. Lata nisko, poluje ró- wnież w ciągu dnia. Środowisko: Otwarte krajobrazy w pobliżu wo- dy. „Cygański" ptak, który poluje i gnieździ się wszędzie tam, gdzie jest dosyć pożywie- nia, i znika, gdy się ono kończy