LXXVI Jak przy weso�ej trafia si� biesiedzie, �e wprz�d przed wielkim ma�y taniec graj�, Tak tu ochotne pu�ki stoj�c w przedzie Noga za nog� na d� si� zmykaj�, A cho�...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

LXXVII A kiedy s�o�ce �rednie przez tropiki Niebieskie bie��c gor�ca przysporzy, Nasze tym �pieszniej nast�puj� szyki I popieraj� pogan nie nagorz�j. Wsz�dzie huk straszny, �oskot i okrzyki, A krew si� leje, co dalej to sporz�j, Bo cho� z furyj� Turcy lec� srog� Impetu naszych wytrzyma� nie mog�. LXXVIII Husarz kopije jeno co swe z�o�y Niejeden na szpil zostaje wetchniony, Co ich nie tylko zamiesza, lecz strwo�y, Sztych nieuchronny i nie od�o�ony, Bo kogo trafi, tyra�sko si� sro�y Bior�cy czasem i po dwie persony, A drudzy pierzchn� tak skwapliwym tropem, Jak muchy przykrym sobie przed ukropem. LXXIX Jednak tak oni ust�puj� kroku, I�e zmieszani w lot do sprawy przyd�, Potem na odwr�t, z kt�rego chc� boku Na lotnych koniach nieprzyjaci� zyd�. Dopiero� szablom dodaj� obroku Ze krwie chrze�cijan albo bystr� dzid� Straszni jak znowu co dopiero bici, Odnawiaj� b�j m�e znamienici. LXXX Jako� i wtenczas przyzna� im, �e m�e, Gdy� i w poganach godna chwa�y cnota, Od nich Potocki i Modrzewski l�e Pami�ci godni; Totomir �ywota Tak�e pozbawion � szabla� ich rozprz�e Z �wiatem; ksi��cia de Kroja co rota Wymknie si� kt�ra przed hufcami wprzody, Bez znacznej w swoich nie powraca szkody. LXXXI Ta� i po do�ach z janczarami wrzawa, Kt�rzy z piechot� strzelaj� si� srodze Ich zawalona trupami przeprawa, Najbarziej na tej co ku Wiedniu drodze, Zaczym u naszych pospieszniejsza sprawa, Kt�rzy ju� koniom wypuszczaj� wodze Wprz�d prawym skrzyd�em jako Orda pierzchnie W pogoni� p�jd� ni�li si� przymierzchnie. LXXXII Wt�� lewe skrzyd�o, wt�� w �rzednim szyk rz�dzie Dr� si� ost�pem na �wawe pogany, Na nich lub Niemiec, lubo Polak wsi�dzie, Nic nie pomaga odwr�t powtarzany Gdzie widz�c, �e wnet po rozprawie b�dzie Oraz i Wiede� eliberowany Mrucz�c uchodz�; l�ejsza straci� bowiem Wszytko, by jeno z samym umkn�� zdrowiem. LXXXIII Na co patrz�cy wezyr niebu �aje Mehmeta blu�ni i z�bami zgrzyta, A widz�c, �e w swych ucieczka powstaje Wraz i samego strach za boki chwyta, A jak zabitym pozb�dzie kihaje, Dopiero� si� w�dz sam o drog� pyta. Dw�ch tylko syn�w przy ojcowskim boku Pilni spiesznego na�laduj� kroku. LXXXIV Wielki kanclerzu! przednia g�owo rady, Co monarchij� ottoma�sk� rz�dzisz I kt�ry �wiata trzech cz�ci osady Skinieniem palca twym rozumem s�dzisz, Kt� widzia�, kiedy twoje wsteczne �lady Jak teraz z Rakus uciekaj�c b��dzisz? C� to za Fata, co za niefortuna, Przez kt�r� ga�nie ottoma�ska luna? LXXXV On� go macie! co mu by� �wiat ciasny, Jako ucieka bior�c na pazury. Dopiero tyran chrze�cijanom straszny, Ziemi� rozrzuca�, twarde kruszy� mury, Powietrze miesza�, dymem �mi� dzie� jasny Teraz przed wstydem kryje wzrok ponury. W jednej spod Wiednia zbiegaj�c opo�czy, Swoj� imprez� sromotnie zako�czy. LXXXVI Ale ani my tak walnego dzie�a Nie przypisujmy snad� naszej mo�no�ci, Bowiem to r�ka Najwy�sza sprawi�a Z nieogarnionej swojej �askawo�ci Pokazuj�c to, i�e ludzka si�a Plew� jest jedn� przeciw wszechmocno�ci, A ten Pan mo�e pysznego monarch� Str�ciwszy zmieni� w sianem spa�n� march�. LXXXVII Nietrudno jemu w ma�ej-li w wielkiej-li Kupie zwyci�y� madyja�skie tropy; Darmo si� gigant muzu�ma�ski sili Swe przeciw niebu armuj�c cyklopy. B�g na pokor� pogl�da najmil�j, A pysznych g�owy jego depcz� stopy. Ufaj w swych si�ach przehardy wezyrze, My w Bogu z�o�ym nadziej� sw� szczerze. LXXXVIII Wi�c jemu chwa�a, kiedy wezyr w drog� R�czo si� pu�ci i nigdzie nie stanie. Odetchnie Wiede� i s�usznie rzec mog�, Jakby drugi raz �ywota dostanie. Wi�c si� mszcz�c krzywdy i oddaj�c trwog�, W kt�rej go dot�d trzymali poganie, W nieprzyjacielskie hy�o wpadszy rowy, Kogo zostanie, zostawi bez g�owy. LXXXIX A kiedy gawied� tak z placu roz�on� Tureck� on� or�y chrze�cija�skie, Rzuc� si� w pogo� t� i ow� stron� I wraz wpadaj� w okopy poga�skie. I gdyby nie noc sw� ciemn� zas�on� Widok odj�a, pewnie ottoma�skie, Dotychczas �wiatu uci��liwe, si�y Nie lada jako skruszone by by�y. XC Tak gdy zwyci�stwa noc doko�czy� broni, W kt�r� trzeba si� mie� na ostro�no�ci, Co l�ejsze pu�ki rusz� si� w pogoni, A wojsko stanie w sprawie i czu�o�ci Zbroj nie zdejmuj�c, nie zsiadaj�c z koni, Chyba ochotnik, �e w obozie go�ci Tureckim r�czy bior�c mnogie sprz�ty, Ktore poganin mia� z sob� nad�ty. XCI Z szumnym kamieniem wyborne klejnoty, Suknie przepyszne oraz futra drogie, Skarby w monecie i srebrnej, i z�otej, Argenteryje sto�owe ch�dogie